Edit word

Peer-review 🕵🏽‍♀📖️️️️

Do you approve the quality of this word?

Yes (approve)
No (request changes)

Comment Submit send

Contributions 👩🏽‍💻

Resources

Labeled content

Emojis

Images

Videos

Storybook paragraphs containing word (1332)

"At ang ingay na yon? Krak, krak, krak! Ano ba iyon."
Hindi na Ako natatakot!

"Kinuha ni Aso ang malinis na damit na panloob, ngunit napakalamig pa rin."
Si Pusa at si Aso: Nilalamig si Aso

"Kinuha ni Aso ang malaking damit, ngunit napakalamig pa rin."
Si Pusa at si Aso: Nilalamig si Aso

"Kinuha ni Aso ang mahabang pares na pantalon, ngunit napakalamig pa rin."
Si Pusa at si Aso: Nilalamig si Aso

"Binigyan ni Pusa ng tsaleko si Aso, Ang isang tsaleko ay basa. Ang isang tsaleko ay tuyo. Kinuha ni Aso ang tuyong tsaleko, ngunit napakalamig pa rin."
Si Pusa at si Aso: Nilalamig si Aso

"Binigyan ni Pusa ng mga dyaket si Aso. Ang isang dyaket ay makapal. Ang isang dyaket ay manipis. Kinuha ni Aso ang makapal na dyaket, ngunit napakalamig pa rin."
Si Pusa at si Aso: Nilalamig si Aso

"Binigyan ni Pusa ng mga sombrero si Aso. Ang isang sombrero ay mataas. Ang isang sombrero ay mababa. Kinuha ni Aso ang mataas na sombrero, ngunit napakalamig pa rin."
Si Pusa at si Aso: Nilalamig si Aso

"Kinuha ni Aso ang bagong sapatos at pagkatapos... Hindi na sya gaanong nilalamig."
Si Pusa at si Aso: Nilalamig si Aso

"Lumipas na ang gabi. Umalis na ang buwan. Dumating na ang araw."
Si Pusa at si Aso: Nilalamig si Aso

"Kung ang tagak ay makakasayaw, sasayaw siya sa isang paa."
Kaya Nilang Sumayaw

"Kung ang kabayo ay makakasayaw, sasayaw siya sa dalawang paa."
Kaya Nilang Sumayaw

"Kung ang elepante ay makakasayaw, sasayaw siya sa pagduyan ng kanyang paa."
Kaya Nilang Sumayaw

"Kung ang oter ay makakasayaw, sasayaw siyang tumatalon."
Kaya Nilang Sumayaw

"Kung ang manok ay makakasayaw, sasayaw siyang mabilis."
Kaya Nilang Sumayaw

"Kung ang ahas ay makakasayaw, sasayaw siyang napakaganda."
Kaya Nilang Sumayaw

"Kung ang kuwago ay makakasayaw, sasayaw siyang paikot."
Kaya Nilang Sumayaw

"Sina Pusa at Aso ay gustong hulihin ang paruparo. Sina Pusa at Aso ay sinundan ang paruparo. Sinundan nila ang paruparo."
Ang Pusa at Aso at ang mga Paruparo

"Si Pusa at si Aso ay sinundan ang paruparo kahit saan ito magpunta. Tumakbo sila upang maabutan ang paruparo, pero ang paruparo ay mabilis. Ang paruparo ay sadyang napakabilis, at si Pusa at si Aso ay mabagal. Sila ay sadyang napakabagal."
Ang Pusa at Aso at ang mga Paruparo

"Si Pusa at si Aso ay hinabol ang paruparo gamit ang bisikleta. Sila ay nakabisikleta habang hinahabol ang paruparo, pero ang paruparo ay mabilis. Ang paruparo ay sadyang napakabilis, at si Pusa at si Aso ay mabagal. Sila ay sadyang napakabagal."
Ang Pusa at Aso at ang mga Paruparo

"Si Pusa at si Aso ay hinabol ang paruparo gamit ang kotse. Sila ay nagmaneho habang hinahabol ang paruparo, pero ang paruparo ay mabilis. Ang paruparo ay sadyang napakabilis, at si Pusa at si Aso ay mabagal. Sila ay sadyang napakabagal pa rin."
Ang Pusa at Aso at ang mga Paruparo

"Si Pusa at si Aso ay hinabol ang paruparo gamit ang bangka. Sila ay namangka habang hinahabol ang paruparo, pero ang paruparo ay mabilis. Ang paruparo ay sadyang sobrang napakabilis, at si Pusa at si Aso ay mabagal. Sila ay sadyang sobrang napakabagal."
Ang Pusa at Aso at ang mga Paruparo

"Si Pusa at si Aso ay hinabol ang paruparo gamit ang eroplano. Sila ay lumipad habang hinahabol ang paruparo, pero ang paruparo ay mabilis. Ang paruparo ay sobra-sobra ang bilis, at si Pusa at Aso ay mabagal. Sila ay sobra-sobra ang bagal pa rin."
Ang Pusa at Aso at ang mga Paruparo

"Sinunggaban ni Tata ang bulate. "
Si Tata at Si Toto

"Ayaw bitawan ni Toto ang bulate. Itatanong nila kay Inang Manok kung kanino dapat mapunta ang bulate."
Si Tata at Si Toto

"Uh oh! Isa sa kanila ang dapat bumalik. "
Si Tata at Si Toto

"Paano siya makabalik sa taas? Ayaw bitawan ni Toto ang bulate. Ganun din si Tata."
Si Tata at Si Toto

"Nakalilipad ang batubato."
Ang Batubato

"Hindi nakakalangoy ang batubato."
Ang Batubato

"Nakakakain ang batubato."
Ang Batubato

"Pero hindi nakakanguya ang batubato."
Ang Batubato

"Nakakalakad ang batubato."
Ang Batubato

"Pero hindi nakakagapang ang batubato."
Ang Batubato

"Nakakatuntong ang batubato sa sanga ng puno."
Ang Batubato

"Pero hindi nakakakapit ang batubato sa sanga ng puno."
Ang Batubato

"May sumbrero sina Pusa at Aso. Bago ito. Berde ang kulay nito."
Si Pusa at si Aso at ang Sumbrero

"Isinuot ni Pusa ang sumbrero sa kanyang ulo. Isinuot ni Aso ang sumbrero sa kanyang ulo."
Si Pusa at si Aso at ang Sumbrero

"Lumabas sina Pusa at Aso. Lumabas sina Pusa at Aso upang maglakad-lakad. Naglakad sina Pusa at Aso papunta sa tubig. Naglakad sila papunta sa tubig na suot-suot ang kani-kanilang sumbrero."
Si Pusa at si Aso at ang Sumbrero

"Umupo sina Pusa at Aso malapit sa tubig. Tiningnan nina Pusa at Aso ang tubig. Tiningnan nila ang tubig habang suot-suot ang kani-kaniyang sumbrero."
Si Pusa at si Aso at ang Sumbrero

"Pagkatapos, umihip ang hangin. Malakas ang pag-ihip ng hangin. Oy! Oy! Inilipad ng ihip ng hangin ang mga sombrero papunta sa tubig."
Si Pusa at si Aso at ang Sumbrero

"Narinig ni Elepante ang iyak nina Pusa at Aso. Nakita ni Elepante ang dalawang sumbrero sa tubig. Kaya, naglakad si Elepante papunta sa tubig. Pagkatapos, ininom ni Elepante ang tubig."
Si Pusa at si Aso at ang Sumbrero

"Ininom nang ininom ni Elepante ang lahat ng tubig."
Si Pusa at si Aso at ang Sumbrero

"Ngayon, makukuha na nina Pusa at Aso ang kani-kaniyang sumbrero."
Si Pusa at si Aso at ang Sumbrero

"Inilagay ni Pusa ang sumbrero sa kanyang buhok. Inilagay ni Aso ang sumbrero sa kanyang buhok. Sumaya sina Pusa at Aso. Ngumiti sila."
Si Pusa at si Aso at ang Sumbrero

"Ito si Sophea, ang anak na lalaki. Ito si Sopha, ang kanyang ina."
Ang Paglalakbay sa Hardin

"Nakikita ba ni Sophea ang puno ng Champei? Nakikita ni Sophea ang puno ng Champei."
Ang Paglalakbay sa Hardin

"Binilang ni Sophea at ng kaniyang ina ang puno ng Champei: isa, dalawa."
Ang Paglalakbay sa Hardin

"Nakikita ba ni Sophea ang mga ibon? Nakikita ni Sophea ang mga ibon."
Ang Paglalakbay sa Hardin

"Binilang ni Sophea at ng kaniyang ina ang mga ibon: isa, dalawa, tatlo."
Ang Paglalakbay sa Hardin

"Nakikita ba ni Sophea ang mga paru-paro? Nakikita ni Sophea ang mga paru-paro."
Ang Paglalakbay sa Hardin

"Binilang ni Sophea at ng kaniyang ina ang mga paru-paro: isa, dalawa, tatlo, apat."
Ang Paglalakbay sa Hardin

"Nakikita ba ni Sophea ang bag na plastik? Nakikita ni Sophea ang bag na plastik."
Ang Paglalakbay sa Hardin

"Binilang ni Sophea at ng kaniyang ina ang bag na plastik: isa, dalawa, tatlo, apat, lima."
Ang Paglalakbay sa Hardin

"Nakikita ba ni Sophea ang basurahan? Nakikita ni Sophea ang basurahan."
Ang Paglalakbay sa Hardin

"Pinulot ni Sophea ang bag na plastik upang ilagay sa basurahan."
Ang Paglalakbay sa Hardin

"Naging maganda ang karanasan ni Sophea sa pamamasyal sa hardin kasama ang kaniyang ina. Natuto siyang magbilang at tumulong pa upang maging malinis ang kapaligiran."
Ang Paglalakbay sa Hardin

"Silipin habang pilit na hinihila ng matapang na langgam ang tinapay!"
Ang Langgam at Tinapay

"Nagbayanihan ang mga langgam."
Ang Langgam at Tinapay

"Habang kumakanta, itinutulak at hinihila nila ang kariton buong araw."
Ang Langgam at Tinapay

"Sa wakas, narating nila ang punso."
Ang Langgam at Tinapay

""Ilapag ang tinapay para sa lahat," ang wika ng inang langgam. Pinaghati-hatian at pinagsaluhang kainin ang hapunan."
Ang Langgam at Tinapay

"Sino ang batang iyon?"
Sino Ang Batang Iyon?

"Nakakalakad ang bata. Katulad ko."
Sino Ang Batang Iyon?

"Magalaw ang mga daliri ko sa paa. Magalaw ang mga daliri sa paa ng bata."
Sino Ang Batang Iyon?

"O, nawala ang bata!"
Sino Ang Batang Iyon?

"Sino ang batang iyon?"
Sino Ang Batang Iyon?

"Kumakaway ang aking mga kamay. Ayun ang mga kumakaway na kamay ng bata."
Sino Ang Batang Iyon?

"Naku, nawala ang bata!"
Sino Ang Batang Iyon?

"Sino ang batang iyon?"
Sino Ang Batang Iyon?

"Maganda ang aking ilong. Maganda ang ilong ng bata."
Sino Ang Batang Iyon?

"Nakakatuwa ang aking mukha. Pati na rin ang sa bata."
Sino Ang Batang Iyon?

"Nakabingwit ng bulate ang sisiw habang nakatingin lamang ang munting bibe."
Ang Munting Sisiw at Bibe

"Agad lumukso ang munting sisiw at ibinahagi ang kinakaing bulate"
Ang Munting Sisiw at Bibe

"Isang maliit na sapa ang kanilang nakita"
Ang Munting Sisiw at Bibe

"Masiglang tumalon ang bibe at dahan-dahang sumisid."
Ang Munting Sisiw at Bibe

"Agad ding tumalon ang munting sisiw."
Ang Munting Sisiw at Bibe

"Ngunit ang munting sisiw ay hindi marunong lumangoy."
Ang Munting Sisiw at Bibe

"Halos kapusin sa hininga ang umiiyak na munting sisiw habang pumapagaspas."
Ang Munting Sisiw at Bibe

"Kung kaya't dali-daling inalalayan ng munting bibe ang pakpak ng kaibigang sisiw."
Ang Munting Sisiw at Bibe

"Nagulat ang munting sisiw, habang patuloy sa paglangoy ang munting bibe."
Ang Munting Sisiw at Bibe

"Sa wakas, narating nila nang ligtas ang pampang. Nang magkatinginan, sila ay sabay na nagkatawanan."
Ang Munting Sisiw at Bibe

"HU HU HU HU! HU HU HU HU! Tawang tawa ang kalapati na parang kinikiliti. HU HU HU HU! HU HU HU HU!"
Narinig mo ba?

"WAAAAHHHH! FHWEE! HU HU! PUK! Sino yun? Iyon ay isang racket-tailed drongo na kayang gayahin ang huni ng iba't ibang ibon! WAAAAHHHH! FHWEE! HU HU! PUK!"
Narinig mo ba?

"Hindi man natin alam ang kanilang sinasabi, ngunit alam natin kung sino ang nagsasalita."
Narinig mo ba?

"Hindi madali ang maging isang tigre."
Maghanda Ka! Nandito na ang Tigre!

"Tunay ngang magaganda at mababangis ang mga tigre."
Maghanda Ka! Nandito na ang Tigre!

"Dahil dito, mas mahirap para sa mga tigre ang maghanap ng pagkain."
Maghanda Ka! Nandito na ang Tigre!

"Sa kada dalawampung beses na nangangaso ang tigre, isang beses lamang sila nakakakain."
Maghanda Ka! Nandito na ang Tigre!

"Kapag gumagalaw ang tigre sa kagubatan,"
Maghanda Ka! Nandito na ang Tigre!

"Alam na ng buong kagubatan na nandito na ang tigre."
Maghanda Ka! Nandito na ang Tigre!

"Maghanda ka, ang aking buwaya at dinosaur ay gutom na."
Ano Kaya Ako Ngayon?

"Ako na ang titira. At... tanggal ka na!"
Ano Kaya Ako Ngayon?

"Gusto ni Palaka na pagmasdan ang mga bituin. Gusto niya tumalon at hawakan ang mga ito. Isang gabi, naging disido siyang hawakan ang mga bituin."
Ang mga Mabituing Hiling ni Palaka

"Umakyat siya sa malaking bato, at sinubukang abutin ang mga ito. Ngunit hindi niya maabot ang mga ito. Napakalayo ng mga bituin!"
Ang mga Mabituing Hiling ni Palaka

"Pagkatapos, nakakita siya ng burol. Inakyat niya ito. Inunat niya ang kanyang mga kamay ngunit hindi pa rin niya maabot ang mga bituin."
Ang mga Mabituing Hiling ni Palaka

"Nakita ng palaka ang isang puno ng niyog sa di-kalayuan. Napakataas nito. Ah, naisip niya na ito na ang sagot sa kanyang nais."
Ang mga Mabituing Hiling ni Palaka

"Sinimulan niya ang pag-akyat sa puno. Sobra siyang nahirapan sa pag-akyat dito."
Ang mga Mabituing Hiling ni Palaka

"Inunat niya ang kanyang mga kamay… pero di pa rin niya maabot ang mga bituin."
Ang mga Mabituing Hiling ni Palaka

"Nanlumo siya. Tiningnan niya ang ibaba. Tumalon ang kanyang puso sa takot."
Ang mga Mabituing Hiling ni Palaka

"Inilagay niya ang kanyang kamay sa kanyang dibdib at sinabi sa kanyang sarili, "Di ako matatakot. Kaya ko 'to!""
Ang mga Mabituing Hiling ni Palaka

"Pagkatapos, nakita niya ang lawa. Kumikislap ang mga bituin sa tubig."
Ang mga Mabituing Hiling ni Palaka

"Pinagmasdan niya ang mga bituin at nagalak siya. Tumalon siya sa tubig."
Ang mga Mabituing Hiling ni Palaka

"Naupo siya at pinagmasdan ang mga bituing kumikislap sa lawa."
Ang mga Mabituing Hiling ni Palaka

"Sabi ng guro kailangan namin isulat kung ano ang gusto namin paglaki."
Sa aking Paglaki

"Hmm... ano nga ba ang gusto ko? Hoy tingnan niyo! Mayroong nagtitinda ng sorbetes."
Sa aking Paglaki

"Siguro magandang maging isang kartero. Mapapasyalan ko ang buong bayan."
Sa aking Paglaki

"Narito na ang aking ina para sunduin ako."
Sa aking Paglaki

"Saan kaya papunta ang eroplanong iyon?"
Sa aking Paglaki

""Ano kaya ang nasa loob ng kahon?" Wow! Isang rocket!"
Sa aking Paglaki

"Sa wakas alam ko na kung ano talaga ang nais ko. Gusto kong maging isang astronaut! Gusto kong malibot ang kalawakan at bisitahin ang mga planeta at mga bituin."
Sa aking Paglaki

"Si Nita ang nangunguna sa kanilang klase sa Agham. Sa kaniyang mga libreng oras, gusto niyang gumawa ng mga bagong kagamitan. Alam niya kung paano gumawa ng kompas. Alam niya kung paano magpailaw ng bombilya gamit ang enerhiya mula sa sikat ng araw."
Green Star

"Isang araw, may napakalakas na ingay siyang narining mula sa bundok sa likod bahay nila. Hinanap niya ang pinanggalingan ng ingay. Doon, nakita niya ang isang kakaibang batang lalaki."
Green Star

""Kumusta, Ano ang ginagawa mo?" Tanong ni Nita sa kakaibang batang lalaki.Nagulat ang bata nang marinig ang kaniyang boses. Tumakbo ito at nagtago sa likuran ng puno. Sinisilip niya si Nita mula sa likuran ng puno."
Green Star

""Lumabas ka riyan! Nakakatakot ba ako?" Tanong ni Nita at tinawanan ang bata. May tunog na nanggagaling sa kamay ng kakaibang batang lalaki, toot, toot. Lumabas siya mula sa likuran ng puno."
Green Star

"Itinuro niya ang araw. Tanong ni Nita: "Ano ang ginagawa mo?" Pagkatapos, sumagot siya: Kumukuha ako ng enerhiya mula sa araw. "A! Saan ka galing?" Gulat na tanong ni Nita."
Green Star

"Sumagot sa kaniya ang bata: "Galing ako sa ibang planeta. Nasira ang aking sasakyang pangkalawakan, at nawala ko aking bola ng enerhiya.Kailangan kong makita ang aking bola ng enerhiya. Matutulungan ako ng bola ng enerhiya na ito upang makabalik sa aming planeta.""
Green Star

"Tutulungan kitang mahanap 'yon. Anong pangalan mo?" Tanong ni Nita. Umiling ang batang lalaki. "Wala kang pangalan? Kung wala, tatawagin na lang kitang 'Green Star'! Sabi ni Nita. Ngumiti ang batang lalaki at tumango."
Green Star

"Lagi kong naiisip ang aming tahanan. Malungkot na sabi ni Green Star. Nagsimulang maglabas ng liwanag ang katawan niya. "Halos gabi na, mauubos na ang enerhiya ko. Kailangan mong makabalik na sa inyo." Sabi ni Green Star."
Green Star

"Nang gabing iyon, hindi makatulog si Nita. Nakatingin siya sa maliliit na larawan ng bituin na nakadikit sa dingding. Naisip niya ang liwanag na nanggagaling sa katawan ni Green Star. "A! Alam ko na! Naglalabas ng liwanag sa gabi ang bola ng enerhiya." Sabi ni Nita."
Green Star

"Kinaumagahan, ikinuwento ni Nita kay Green Star ang naisip niya noong nakaraang gabi. Ginamit ni Green Star ang kasangkapang ginawa ni Nita. Puno siya ng enerhiya pagsapit ng gabi.Ipinagpatuloy nila ang paghahanap ng bola ng enerhiya noong gabi. Hayun, doon ay may berdeng liwanag na galing sa isang butas ng puno!" Masayang sigaw ni Nita. "Sa wakas, nakita na natin!" Sigaw ni Green Star."
Green Star

""At heto pa ang isa.""
Nasaan si Lulu?

""Tingnan mo na? Kapag binalik mo ang mga libro ay maaari ka pang humiram ng iba.""
Nasaan si Lulu?

"Mahahanap mo ba ang karot?"
Matalinong Baboy

"Sumikat na ang araw."
Matalinong Baboy

"At lumubog na ang araw."
Matalinong Baboy

"Naaalala ko ang aking kaibigan."
Matalinong Baboy

"Tumakbo ang kambing upang makipagkita sa tupa."
Takbo Takbo Takbo!

"Tumakbo ang tupa upang makipagkita sa asno."
Takbo Takbo Takbo!

"Tumakbo ang asno upang makipagkita sa kabayo."
Takbo Takbo Takbo!

"Tumakbo ang kabayo upang makipagkita sa elepante."
Takbo Takbo Takbo!

"Tumakbo ang elepante upang makipagkita sa leon."
Takbo Takbo Takbo!

"Tumakbo ang elepante papalayo sa leon. Sila ay tumakbo papalayo sa leon nang mabilis."
Takbo Takbo Takbo!

"Ako ang magpipinta, at ang nanay naman ang gugupit ng mga litrato."
Sino ang Tutulong sa Akin?

"Ako ang maggugupit ng litrato, at ang lola naman ang magdidikit."
Sino ang Tutulong sa Akin?

"Ididikit ko ang larawan at tutulungan ako ni lolo na magsulat ng kwento."
Sino ang Tutulong sa Akin?

"Isusulat ko ang kwento, at tutulungan ako ni kuya sa pagdikit ng mga pahina."
Sino ang Tutulong sa Akin?

"May aklat na ako ngayon. Basahin natin ang aklat!"
Sino ang Tutulong sa Akin?

"Huli na si Chiu sa kanyang klase. Ngunit hindi niya makita ang kaniyang kulay pulang baunang bote."
Ang Kapangyarihan ni Chiu

"Iyon ba ang kaniyang bote? O ito ba ay isang sasakyang pangkalawakan?"
Ang Kapangyarihan ni Chiu

"Tumakbo si Chiu pauwi at tinungo si Ajji at sinabing, "Ako ay may mahika na makapangyarihan! Nakikita ko ang mga bagay na hindi nakikita ng iba.""
Ang Kapangyarihan ni Chiu

"Tumango si Ajii at nagtanong, "Gusto mo bang pumunta tayo sa doktor ng mga mata at sabihin ang iyong kapangyarihan?""
Ang Kapangyarihan ni Chiu

"Ipinakita ni Dr. Nikita ang isang tsart. "Ang mga langgam ba na iyon ay nagmamartsa sa mga pahina?" tanong ni Chiu."
Ang Kapangyarihan ni Chiu

"Tinulungan ni Dr. Nikita si Chiu na isukat ang salamin sa mata. Naging letrang E ang pinakamalaking langgam."
Ang Kapangyarihan ni Chiu

""Nawala ba ang bisa ng aking mahika, doktor?" tanong ni Chiu. "Ipikit mo ang iyong mga mata at managinip ka. Manunumbalik ang iyong mahika", wika ni Dr. Nikita."
Ang Kapangyarihan ni Chiu

""Chiu, anong kulay ng salamin ang gusto mo?" tanong niAjii. "Berde po", sagot ni Chiu na nakangiti."
Ang Kapangyarihan ni Chiu

"Ang Lalagyan ng SalaminHindi suot ni Chiu ang kanyang salamin at malabo ang kanyang paningin. Maaari mo ba siyang tulungan?"
Ang Kapangyarihan ni Chiu

"Ibigay ang pangalan ng mga sumusunod na hugis."
Ang Kapangyarihan ni Chiu

"Ilang bilog ang makikita sa bulaklak?"
Ang Kapangyarihan ni Chiu

"Ilang tatsulok ang makikita mo sa bituing ito?"
Ang Kapangyarihan ni Chiu

"Ilang parisukat mayroon ang bintana?"
Ang Kapangyarihan ni Chiu

"Ano kaya kung ang kambing at manok ay nakakapagsalita? Magaling kaya silang magbiro?"
Ano kaya kung...?

"Ano kaya kung ang mga bahay ay rocket ships? Makakapagbakasyon na ang inyong pamilya sa buwan!"
Ano kaya kung...?

"Ano kaya kung wala ng kailangang magluto? Ano kaya kung ang hapunan ay dadating na lang sa mesa? (At ito ay ang iyong laging paborito.)"
Ano kaya kung...?

"Ano kaya kung hindi natutunaw ang ice-lollies? Tatagal sila ng buong taginit!"
Ano kaya kung...?

"Ano kaya kung ang mga larawan sa aklat na binabasa sa iyo ng Tatay mo ay lumipad paikot sa iyong ulo?"
Ano kaya kung...?

"Ano kaya kung ang kulay rosas kong bota ay may kapangyarihan? Mauunahan ko na tumakbo ang kuya ko!"
Ano kaya kung...?

"Ano kaya kapag pinikit mong mabuti ang mata mo at..."
Ano kaya kung...?

"Sina Shaju, Mitu, Emon, at Jami ay handa ng maglaro. "Sandali lamang, kukunin ko ang aking bola," ang sabi ni Jami."
Ang Nawawalang Bola

"Mula sa kaniyang silid ay sumigaw rin si Jami, “Hintay lang! Hindi ko mahanap ang bola ko!”"
Ang Nawawalang Bola

"Hindi! Wala rin dito ang bola!"
Ang Nawawalang Bola

"Galit si Jami sa kaniyang sariili. Hindi niya mahanap ang kaniyang bola kahit saan. Ngunit mukhang naging malinis na ang kaniyang silid."
Ang Nawawalang Bola

"Tingnan mo! Narito ang bola!"
Ang Nawawalang Bola

"Sa sumunod na araw, hinanap ni Jami ang kaniyang mga kaibigan. Ngayon, may bola na silang gagamitin sa paglalaro!"
Ang Nawawalang Bola

"Sa isang malayong karagatan kalapit ng kumpol ng isla, nagising si Tuna sa sigaw ng kanyang kapatid na si Twain. Lumangoy siya papunta dito. Tinapik niya ng palikpik ang likuran nito at tinanong, "Ano ang nangyari, bakit ka sumisigaw?""
Si Tuna at Ang Pulang Lumot

"Lumingon sa kaniya ang kapatid at sinabing "gusto ko ng pulang halamang may kakaibang maliliit na sanga." Alam kaya ni Tuna iyon? Nag-isip nang nag-isip si Tuna at saka sinabi, "Aha. Pulang lumot ba ang ibig mo! Saan ka nakakita ng ganoon?""
Si Tuna at Ang Pulang Lumot

"Nag-isip ng malalim si Tuna kung paano siya makakakuha ng lumot sa kailaliman ng dagat. Naalala niyang tanungin ang kanyang kaibigang si Kabayong Dagat. Lumalangoy kaya siya ngayon sa mababaw na parte ng tubig? Naghanap siya ng naghanap hanggang matagpuan na niya ito."
Si Tuna at Ang Pulang Lumot

"Naisip ni Tuna na hindi siya makapaghihintay. Wala nang kakainin si Twain ngayon. Nagpasalamat si Tuna kay Kabayong-Dagat at pinagmasdan niya itong lumangoy papunta sa tahanan nitong nasa gitna ng mga bangkota na nasa pinakailalim ng dagat. Ano na ang gagawin ni Tuna?"
Si Tuna at Ang Pulang Lumot

""Patawad, kaibigan," sagot ni Lamprea. "Di ko maiiwan ang pagkain ko." Napakalungkot ni Tuna. Wala siyang makitang kahit na sino na ikukuha siya ng pulang lumot."
Si Tuna at Ang Pulang Lumot

"Maya-maya, nakita niya ang isang sapsap, na kahit nakatira sa pinakailalim ng dagat, ay paminsan-minsang nagpupunta sa mababaw na tubig. Kinakain nito ang huling dalang kabibeng nakaipit sa mga palikpik nito."
Si Tuna at Ang Pulang Lumot

""Ano ba'ng gusto mo?" balisang tanong ni Tuna. "Gusto ko ng mga kabibeng kulay kalimbahin. Gilalas na nagsalita si Tuna, "ngunit sa pinakailalim din ng dagat makikita ang mga iyon!""
Si Tuna at Ang Pulang Lumot

"Lumangoy si Tuna patungo sa ilalim ng dagat. Nakita nya na pakonti konting nawawala ang liwanag ng araw at palamig ng palamig habang lumalalim."
Si Tuna at Ang Pulang Lumot

"Habang palalim nang palalim ang nilalangoy niya, mas kaunting ingay ang naririnig hanggang ganap nang tahimik. Pinataas ni Tuna ang temperatura ng katawa niya at hindi na siya gininaw, ngunit hindi naman siya makaangkop sa dilim. Sa katunayan, nanginginig siya dahil sa takot. Wala siyang makitang kahit ano."
Si Tuna at Ang Pulang Lumot

"Binilisan nya ang paglangoy at pinilit niyang makakuha ng lumot gamit ang bibig, ngunit hindi niya nagawa."
Si Tuna at Ang Pulang Lumot

"Dinala niya ito gamit ang kanyang bibig at lumangoy paitaas. Sa kanyang pagbalik, nadaanan niya si isdang lapad, at isdang lampay na nakasunod pa din sa isdang salmon. Nadaanan niya rin si kabayong dagat na papunta pa lang sa ilalim ng dagat."
Si Tuna at Ang Pulang Lumot

"Sa wakas, nakita niya rin ang liwanag at doon lang siya nakaramdam na ligtas siya."
Si Tuna at Ang Pulang Lumot

"Ibinigay ni Tuna sa kaniya ang pulang lumot at sinabing "masaya sana ang pagkain mo." Pagkasubo pa lang ni Twain ay agad niya rin itong iniluwa at sinabing "Kadiri! Ang sama ng lasa!""
Si Tuna at Ang Pulang Lumot

"Habang buong lugod na pinagmamasdan ang kabibe, sinabi ni Tina na "Mabuti na lang at may nakuha akong alaala mula sa kailaliman ng dagat.""
Si Tuna at Ang Pulang Lumot

"Siya ang nagtatago sa mga puno."
Isang Luntiang Araw

"Ano ang dapat gawin ni Greeny?"
Isang Luntiang Araw

"Anong ang dapat gawin ni Greeny?"
Isang Luntiang Araw

"Subalit, saan na ang daan pauwi? Naliligaw si Greeny!"
Isang Luntiang Araw

"Salamat sa luntiang mundo, natanggap ng kaniyang tatay ang mensahe sa wakas."
Isang Luntiang Araw

"Walong hakbang para maging puno (sa panulat at pagganap ni Greeny): 1. Maghanap ng paso. 2. Punan ng lupa. 3. Itanim ang iyong mga paa. 4. Iunat ang iyong mga braso."
Isang Luntiang Araw

"5. Diligan ang halaman. 6. Maglagay ng pataba. 7. Maghintay. 8. Maligayang pagbati! Ikaw ay isang ganap na puno!"
Isang Luntiang Araw

"Babala: May mga pagkakataong hindi kumpleto ang pagbabago. Ito ay ang mga sumusunod: 1. Walang anumang pagbabago. 2. Tinik sa buong katawan. 3. Maging matigas na parang kahoy. 4. Maging talahib. Oops! Subukan na lamang muli."
Isang Luntiang Araw

"Mula ng makauwi si Ma kasama ang sanggol, sina Zu at Zi ay hindi naging masaya. Hindi sila maaaring lumikha ng anumang ingay kapag ang sanggol ay natutulog. Ngunit ang sanggol ay palaging natutulog!"
Huwag Gisingin ang Sanggol!

"Hindi sila puwedeng sumigaw, ano man ang mangyari."
Huwag Gisingin ang Sanggol!

"At ang pinakamahirap sa lahat, lalo na kapag tulog ang sanggol, kailangan nilang magsalita nang pabulong."
Huwag Gisingin ang Sanggol!

"Ngunit isang araw, ang kwentong kanilang binabasa ay sobrang nakakatawa at hindi nila mapigilang tumawa. Sina Zu at Zi ay hindi nakapagpigil. Naku! Ang sanggol ay natutulog."
Huwag Gisingin ang Sanggol!

"Ang sanggol ay nagising na umiiyak. Si Ma ay nagalit. Sinigawan niya ang mga ito at sa labas pinaglaro."
Huwag Gisingin ang Sanggol!

"Naglaro sila ng putbol. Pagkatapos nilang maglaro, bumalik ang saya ng dalawa. Sa sobrang galak, sinipa ni Zi ang bola nang napakalakas. "Ayuuun! Pasok!""
Huwag Gisingin ang Sanggol!

"Ang bola ay lumipad sa kabilang hardin. BANG! Naku po! Ang sanggol ay nagising! Ano ang mangyayari ngayon?"
Huwag Gisingin ang Sanggol!

"Sa sobrang lakas ng pag-iyak ng sanggol ang bote ng gatas ay nabasag. Nabasag nito ang palayok. Nabasag ang salamin ng bintana!"
Huwag Gisingin ang Sanggol!

"Sa lakas ng pag-iyak ng sanggol ang bubong ay umangat!"
Huwag Gisingin ang Sanggol!

"Binuhat ni Zu ang sanggol at kinantahan. Ngunit ang sanggol ay patuloy parin sa pag-iyak."
Huwag Gisingin ang Sanggol!

"Sumayaw si Zi. Gumawa siya ng mga bagay para aliwin ang sanggol. Ngunit ang sanggol ay patuloy parin sa pag-iyak."
Huwag Gisingin ang Sanggol!

"Ano ang dapat gawin sa sanggol upang ito ay tumigil sa pag-iyak? Hindi nagtagal, si Zu at Zi ay umiiyak na din. Hanggang si Ma ay nakauwi."
Huwag Gisingin ang Sanggol!

"Kinuha ni Ma ang sanggol. Inaliw niya ito. Kumanta siya ng panghele. Tumigil sa pag-iyak ang sanggol."
Huwag Gisingin ang Sanggol!

"Ngayon, naiintindihan na nina Zu at Zi ang dahilan. Mahirap patahanin ang sanggol. Kaya mas mabuting huwag na lamang gumawa ng kahit anong inggay. "Sshhhhhh!""
Huwag Gisingin ang Sanggol!

"Ngunit nagdesisyon si Iskuwirel na sumama, dahil sa hiling ni Trang. Sumunod na araw bago magbukang-liwayway, ang dalawang munting magkaibigan ay nagsimulang maglakbay."
Nagpunta si Iskuwirel sa Paaralan

"Madilim pa ang kapaligiran habang tumatawid sila sa mga bundok."
Nagpunta si Iskuwirel sa Paaralan

"Inilawan ni Trang ang halamanan gamit ang lente at ipinakita kay Iskuwirel na ito ay isang bato lamang at napawi ang takot niya."
Nagpunta si Iskuwirel sa Paaralan

"Nagpatuloy sa paglakad ang magkaibigan. Napadaan sila sa isang ilog na rumaragasa ang alon. Nabahala si Iskuwirel. Sinabi niya kay Trang, "Bumalik na tayo, Trang!""
Nagpunta si Iskuwirel sa Paaralan

""Ngunit sumisikat na ang araw!" Sabi ni Trang. "Matutuyo na rin 'yan mamaya.""
Nagpunta si Iskuwirel sa Paaralan

""Malayo pa ang paaralan. Huwag mo akong piliting sumama sa'yo!""
Nagpunta si Iskuwirel sa Paaralan

"Sa kauna-unahang pagkakataon, binuksan niya ang kaniyang mga pakpak at ipinagaspas ito nang ubod ng bilis paitaas at paibaba. Eksaktong dalawang daan at dalawampung beses sa bawat isang segundo!"
Ang Langaw sa Kalawakan

"Tiningnan niya sa ibaba ang sirang saging kung saan siya ipinanganak."
Ang Langaw sa Kalawakan

"Ang kaniyang kapatid na si Phila ay nagtatangka na ring lumipad gamit ang kaniyang mga pakpak."
Ang Langaw sa Kalawakan

"Nang sumunod na araw, lumipad si Droso sa ibabaw ng basket ng mga prutas. Kinabukasan, narating niya ang tuktok ng refrigerator."
Ang Langaw sa Kalawakan

"Dahil masyado siyang naging abala para sa paghahanda sa kaniyang biyahe, hindi na niya napansin pa ang mga nasisirang saging."
Ang Langaw sa Kalawakan

"Wala masyadong ipinagkakaiba ang astronaut na si Rica sa langaw-prutas na si Droso."
Ang Langaw sa Kalawakan

"Matagal ng pangarap ni Rica ang makalipad sa kalawakan. At malapit na itong magkatotoo."
Ang Langaw sa Kalawakan

"Laging naiisip ni Rica ang tungkol sa kalawakan!"
Ang Langaw sa Kalawakan

"Kakaiba talaga ang lugar na ito!"
Ang Langaw sa Kalawakan

"Ipinagtataka ni Rica, "Paano kaya makalilipad ang mga ibon sa lugar na ito kung wala itaas o ibaba?""
Ang Langaw sa Kalawakan

"Iisa lamang ang paraan upang malaman ito."
Ang Langaw sa Kalawakan

"Matagal na nag-isip si Rica, nang bigla na lang siyang magutom. Inabot niya ang basket ng prutas. "Yuck, sira na ang mga prutas!""
Ang Langaw sa Kalawakan

"Pagkatapos ay itinapon niya ang nasisirang balat ng saging at gumawa siya ng sandwich."
Ang Langaw sa Kalawakan

"Ngayon ang araw ng paglipad ni Rica sa kalawakan."
Ang Langaw sa Kalawakan

"Tingnan mo kung ano ang nasa kamay niya!"
Ang Langaw sa Kalawakan

"Si Phila ang kauna-unahang modelo sa kalawakan. Kinukunan siya ng litrato ng mga astronaut habang kumakain at nagpapahinga siya sa kalawakan."
Ang Langaw sa Kalawakan

"At si Droso? Maingat namang inoobserbahan nina Rica at ng kaniyang mga kaibigang siyentipiko kung paano niyaginagamit ang kaniyang mga pakpak sa kalawakan."
Ang Langaw sa Kalawakan

"Tingan mo! Sa wakas, nakalilipad na nang pagkataas-taas ang langaw-prutas na si Droso. Higit pa sa kahit sinong langaw sa mundo."
Ang Langaw sa Kalawakan

"Ang Drosophila ang siyentipikong pangalan ng langaw-prutas o fruit fly."
Ang Langaw sa Kalawakan

"Ang langaw-prutas ang kauna-unahang hayop na nakapaglakbay sa kalawakan. Nangyari ito noong 1947."
Ang Langaw sa Kalawakan

"Alam mo ba na may pagkakatulad ang langaw-prutas sa tao? Natatandaan nila ang mga bagay-bagay at nagkakasakit din sila gaya natin! Kaya naman gustong pinag-aaralan ng mga siyentipiko ang mga langaw-prutas sa kalawakan. Kung tutuusin, mas madaling magpadala ng mga langaw sa kalawakan kaysa ng mga tao! At ito rin ang dahilan kung bakit ang mga langaw-prutas ay itinuturing na mga modelong organismo."
Ang Langaw sa Kalawakan

"Hindi ako nakakapaggantsilyo, hindi nakasusulat ang mga pusa, hindi nakapipikit ng mga mata ang mga isda..."
Kaya Ko Ba o Hindi?

"...hindi nakalilipad ang mga baboy!"
Kaya Ko Ba o Hindi?

"Hindi nakasasayaw ang mga aso, hindi nakababasa ang mga langgam, hindi nakakakanta ang mga uwak..."
Kaya Ko Ba o Hindi?

"... hindi nakakapagluto ang mga unggoy!"
Kaya Ko Ba o Hindi?

"Pero, nakakapaglambitin ang mga unggoy!"
Kaya Ko Ba o Hindi?

"Nakatatawag ng babala ang mga uwak... nangangagat ang mga langgam... nakakatahol ang mga aso!"
Kaya Ko Ba o Hindi?

"Nakakakain ang mga baboy, nakalalangoy ang mga isda, nakatatalon ang mga pusa... at nakakabasa na ako!"
Kaya Ko Ba o Hindi?

"Ngayon ang unang araw sa paaralan ni Nin. Ngunit hindi maisuot ni Nin ang kaniyang unipormeng mag-isa!"
Gustong Magbihis ni Nin

""Mama, pwede po bang tulungan ninyo akong isuot ang aking uniporme?" tanong ni Nin. "Tutulungan kita pagkatapos kong magluto," sagot ni Mama."
Gustong Magbihis ni Nin

""Papa, pwede po bang tulungan ninyo akong isuot ang aking uniporme?" tanong ni Nin." Tutulungan kita pagkatapos kong pakainin ang mga pato," sagot ni Papa."
Gustong Magbihis ni Nin

""Lolo, pwede po bang tulungan ninyo akong isuot ang aking uniporme?" tanong ni Nin." Dadalhin ko lamang itong baka sa pastulan. Tutulungan kita pagbalik ko," sagot ni Lolo."
Gustong Magbihis ni Nin

""Lola, pwede po bang tulungan ninyo akong isuot ang aking uniporme?" tanong ni Nin." Tutulungan kita pagkatapos kong magwalis ng mga dahon sa bakuran," sagot ni Lola."
Gustong Magbihis ni Nin

""Kuya Lah! Maari po bang tulungan ninyo akong isuot ang aking uniporme?" tanong ni Nin." Tutulungan kita pagkatapos kong mag-igib ng tubig sa balon," sagot ni Kuya Lah."
Gustong Magbihis ni Nin

"Nagpasya si Nin na isuot ang kaniyang uniporme. Una, ito ay baliktad. Pagkatapos, ang likod naman ay napunta sa harap."
Gustong Magbihis ni Nin

"At pagkatapos, sinubukan din ni Nin na isuot ang kaniyang sapatos."
Gustong Magbihis ni Nin

"Tumingin si Nin sa salamin. Naku po! Mali pa rin ang pagsuot niya ng uniporme!"
Gustong Magbihis ni Nin

"Ano ang dapat gawin? Gustong gusto talaga ni Tutul na magkaroon ng tsokolate."
Ang Regalong Tsokolate

"Pumunta siya sa tindahan. "Ako ang ina ni Tutul. Maari mo ba akong bigyan ng isang tsokolate." sabi niya sa tindero."
Ang Regalong Tsokolate

""Ohh! Pero, ang ina ni Tutul ay palaging may suot na hikaw, nasaan ang hikaw mo," tanong ng tindero sa kaniya."
Ang Regalong Tsokolate

"Muling bumalik si Tutul sa tindahan. "Ako ang ama ni Tutul, maaari mo ba akong bigyan ng isang tsokolate?" pakiusap niya sa tindero."
Ang Regalong Tsokolate

"Natawa ang tindero, "May bigote ang ama ni Tutul. Nasaan ang iyong bigote?" tanong niya."
Ang Regalong Tsokolate

"Nagmamadali siyang bumalik muli sa tindahan. "Ako ang Lolo ni Tutul, maaari mo ba akong bigyan ng isang tsokolate?" patuloy na pakiusap niya."
Ang Regalong Tsokolate

"At ito ang kuwento ng tsokolateng regalo ni Tutul sa kaarawan ng pinakamamahal niyang kaibigan."
Ang Regalong Tsokolate

"Ngayon ang unang araw ng pamamasyal ni Tumi sa parke."
Si Tumi ay Namasyal sa Parke.

"Nakita ni Tumi ang bunton ng mga buhangin. "Halika! Magtayo tayo ng isang kastilyong gawa sa buhangin" yaya ni Tumi."
Si Tumi ay Namasyal sa Parke.

"Sadyang kakaiba ang mga lola natin, Nagbibigay surpresa sa atin! Alam mo ba na ang lola ko ay nagsisirko? Kaya't ang mapalapit sa kanya ang s'yang aking gusto!"
Ang Lola kong Naghahagis at Sumasambot ng mga Bagay

"Si lola na matalas ang paningin Lahat ng bagay, binibigyang pansin! Kaya niyang batuhin Alin mang bagay ang mapansin, Pati mga kapit bahay namin, Takot na siya ay galitin!"
Ang Lola kong Naghahagis at Sumasambot ng mga Bagay

"Kung kaya't si lolo ay may naisip, Makulay na bola ang regalong bitbit, Ibinigay kay lola na ngayo'y nahihiya't namumula, Sabik na paglaruan ang mga bolang kay ganda!"
Ang Lola kong Naghahagis at Sumasambot ng mga Bagay

"Mahimbing na nakatulog si lolo buong magdamag, Si lola nama'y naghagis at sambot hanggang lumiwanag! Kaniyang anino sa kurtina ay sumasayaw, Siya ang pinakamagaling, tiyak na mahusay!"
Ang Lola kong Naghahagis at Sumasambot ng mga Bagay

"Ano ang hinahagis nila sa hangin? Sa palagay n’yo ba ay posible ring ihagis at sambutin ang mga bagay na ginamit ng lolang ito?"
Ang Lola kong Naghahagis at Sumasambot ng mga Bagay

"Nakatira ako sa isang kuwadra kung saan dumarating ang mga bata upang matutong sumakay ng kabayo. Pero di pa ako napipili..."
Rudi

"Sinubukan ko ang iba't ibang shampoo, at sinuklay ng paulit-ulit. Subalit ang aking buhok ay nanatiling matamlay at pangit."
Rudi

"Ang mga kaibigan ko ang laging napipili ng mga bata para sakyan."
Rudi

""Ito ang napili ko", ang sabi ng bata."
Rudi

""Gusto ko ang kanyang mata. Meron syang maamo at palakaibigang mata.""
Rudi

"Ganito kumikinang ang aking mukha."
Ganito Lumiwanag ang Aking Mukha

"Ipagpalagay na ang aking mukha ay tulad ng sa araw na makintab at maliwanag na nagbibigay liwanag din sa buwan."
Ganito Lumiwanag ang Aking Mukha

"Tulad ng malakas na kidlat sa tuwing parating ang ulan."
Ganito Lumiwanag ang Aking Mukha

"Gaya ng lampara na nasa ulo ng isdang angler na iniilawan ang malalim na dagat."
Ganito Lumiwanag ang Aking Mukha

"Sa palagay ko, lumiliwanag ang aking mukha sa tuwing ako ay nakakarinig ng mabubuting pananalita."
Ganito Lumiwanag ang Aking Mukha

"May bagong sumbrero si Bountong. Siya mismo ang gumawa nito."
Ang Bagong Sumbrero ni Bountong

"Kahawig ito ni Buk-Le, ang kanyang kalabaw."
Ang Bagong Sumbrero ni Bountong

"Kapag umihip na ang malakas na hangin, ang buntot nito ay lumilipad ng mataas."
Ang Bagong Sumbrero ni Bountong

"Biglang umihip ang malakas na hangin. Nahila ang buntot ng kaniyang sumbrero at inilipad ito."
Ang Bagong Sumbrero ni Bountong

"Sumabit kay Boutong ang buntot ng sumbrero. Nahulog siya mula kay Buk-Le."
Ang Bagong Sumbrero ni Bountong

"Nalungkot si Buk-Le para sa kaniyang kaibigan. Nag-alala sa kaniya ang hangin. Ang kaniyang sumbrero ay nakaramdam ng awa."
Ang Bagong Sumbrero ni Bountong

""Alis!" Sigaw ni Bountong. Inihagis niya ang sumbrero. Inilipad ng hangin ang sumbrero paitaas, paitaas, nang paitaas."
Ang Bagong Sumbrero ni Bountong

"Alis! Alis! Alis! ang sabi ng hangin sa sumbrero. Malungkot na nagpaalam ang sumbrero."
Ang Bagong Sumbrero ni Bountong

"Lumipad ang sumbrero sa hangin. Naglaho ito."
Ang Bagong Sumbrero ni Bountong

"Ngunit ngayon, nagsimulang umihip ang hangin. Nagsimulang bumuhos ang ulan. Naisip ni Bountong ang kanyang sumbrero."
Ang Bagong Sumbrero ni Bountong

"Bumalik sina Bountong at Buk-Le sa bukid. Bumuhos ang ulan na parang karayom sa kanilang mga likod."
Ang Bagong Sumbrero ni Bountong

"Nagsimulang umiyak si Bountong. Naalala niya ang kaniyang sumbrero. "Nasaan ka, aking sumbrero?""
Ang Bagong Sumbrero ni Bountong

"Nang marinig ng hangin ang pag-iyak ni Bountong, hinanap nito ang kaniyang sumbrero. Nakita niya ito! Umihip nang umihip ang hangin."
Ang Bagong Sumbrero ni Bountong

"Nang makauwi na ng bahay si Bountong, ano ang kanyang natagpuan?"
Ang Bagong Sumbrero ni Bountong

"Ngayon, maaari na silang muling maglaro tulad ng dalawang kalabaw. Si Bountong, si Buk-le at ang sumbrero. Ang kamangha-manghang kayumangging sumbrero na may mahabang buntot, sungay at malalaking mata."
Ang Bagong Sumbrero ni Bountong

"Si Juan ang taya kaya siya naman ang magbibilang hanggang isang daan."
Taguan

"Naku! Biglang tumigil sa pagbibilang si Juan. Nakalimutan niya yata ang susunod sa tatlumpu't siyam."
Taguan

"makausap ang buwan,"
Isang Araw sa Kalawakan

"pati na din ang araw."
Isang Araw sa Kalawakan

"ako'y nagulat sa ang aking nakita!"
Isang Araw sa Kalawakan

"Ako ay isang Malintala o ang tawag nila ay Astronota!"
Isang Araw sa Kalawakan

"Hindi ko na maramdaman ang aking binti at paa!"
Isang Araw sa Kalawakan

"Nabuksan ang dala kong sisidlan"
Isang Araw sa Kalawakan

"at nahulog ang laman,"
Isang Araw sa Kalawakan

"Naku, ang mga baon kong jalebis at samosa ay natapon!"
Isang Araw sa Kalawakan

"Sinubukan nyang dilaan ang natapon na pagkain sa aking damit"
Isang Araw sa Kalawakan

"Ngunit ito ang lihim sa kalawakan,"
Isang Araw sa Kalawakan

"Sinuot ko ang aking damit pangkalawakan or "space suit""
Isang Araw sa Kalawakan

"Para sa natatanging araw na ito, ang aking kaarawan"
Isang Araw sa Kalawakan

"Ito ang aking paboritong lugar sa himpilan"
Isang Araw sa Kalawakan

"Naku, kailangan ko palang lunukin ang tutpeyst!"
Isang Araw sa Kalawakan

"Sa ang aking tatalahulugan,"
Isang Araw sa Kalawakan

"'Hello, sino ang nandiyan?" sigaw ni Ammi,"
Isang Araw sa Kalawakan

"Isinalaysay ko ang aking araw"
Isang Araw sa Kalawakan

"Mula sa kalayuan ay ang mga bata,"
Isang Araw sa Kalawakan

"Nagnanais makalaro din ang mga bituin."
Isang Araw sa Kalawakan

"Kung gayon, itaas mo ang iyong kamao!"
Isang Araw sa Kalawakan

"Kailangan mong sumakay sa isang sasakyang pangkalawakan para makapunta sa lugar sa labas ng daigdig. May iba't ibang uri ng sasakyang pangkalawakan at isa sa pangkaraniwang sasakyan ay ang ginamit ni Gul at ng kanyang kuting."
Isang Araw sa Kalawakan

"May mga ibang uri ng sasakyang pangkalawakan na madalas lumipad papuntang himpilan pangkalawakan na nagdadala ng tubig, pagkain, at gamit para sa mga malimtala na nakatira sa himpilan. Kaya naman kailangan maging maingat si Gul sa paggamit ng tubig sa loob ng himpilan dahil ang tubig ay yamang kaunti lamang sa kalawakan."
Isang Araw sa Kalawakan

"Si Gul at ang kanyang kuting ay lumulutang sa loob ng himpilan tulad ng mga lobo. Alinmang gamit o nilalang na hindi nakatali ay magpapalutang lutang sapagkat lahat ng ito ay walang angking bigat sa kalawakan. Nangyayari ito dahil ang himpilang pangkalawakan o Space Station at ang mga nasa loob nito ay sadyang nahuhulog ng mabilis papunta sa daigdig natin. Marahil ay nagtataka ka kung bakit hindi ito bumabagsak? Ito ay dahil sa hugis ng ating daigdig. Ang himpilang pangkalawakan ay nahuhulog ng nahuhulog pababa, samantalang ang ibabaw ng ating daigdig ay nakakurba sa direksyon na hindi maabot ng himpilan habang ito ay nasa kalawakan."
Isang Araw sa Kalawakan

"Wala ding gripo ng tubig sa loob ng himpilan sapagkat hindi ito aagos at kaya gumamit si Gul ng natatanging sabon at kung bakit nya kailangan lunukin ang tootpeyst."
Isang Araw sa Kalawakan

"Sa pagkakataon na makaiwan si Gul ng sisidlan ng tubig sa himpilan, ang mga patak nito ay lulutang at unti unting bubuo ng isang higanteng bola ng patak!"
Isang Araw sa Kalawakan

"Tumataas ang tubig! Tumataas ang tubig!"
Si Ate Bungi

"Sobrang lito na si Nina. Hindi na niya makilala kung sino-sino ang tumatakabo sa kaniyang paligid. Hindi niya na rin makilala ang babaeng nakahawak sa kaniyang kamay."
Si Ate Bungi

"Nais ni Nina na makita ang kaniyang Ina at Ama. Sinabi ng ate, darating ang iyong Ina at Ama upang ikaw ay sunduin. Kailangan ni Nina na maghintay nang mahinahon."
Si Ate Bungi

"Kinain ni Nina ang pansit sa oras na ito. Tuwang tuwa siya."
Si Ate Bungi

"Ang kwento ay tungkol kay Piko ang Giraffe."
Si Ate Bungi

"Tingnan nyo! Andun si Piko at ang kabayo. Mayroon ding iba pang mga hayop!"
Si Ate Bungi

"Ito naman ang malaking agila!"
Si Ate Bungi

"Malalim na ang gabi kaya sinabihan ng ate si Nina na matulog na ito."
Si Ate Bungi

"Pagkagising niya, nasorpresa siya. Ang kanyang Ina at Ama ay narito na. "Nina! magiging maaayos din ang lahat.""
Si Ate Bungi

"Sa wakas, nakarating na rin si Sarah sa bahay ni Reta! Ito ang unang beses na bumisita siya sa bahay ng pinsan. Mula pa si Sarah sa Ottawa, Canada."
Ang Dakilang Guro

""Wow, galing ito sa Riedau Canal ah! Kung saan maaaring sumakay sa bangka, mangisda at mag-ski ang mga turista." Nasasabik na sigaw ni Reta. Hindi naman inasahan ni Sarah ang gano'ng reaksyon. Pa'no iyon nalaman ni Reta?"
Ang Dakilang Guro

"Hmmm! Mukhang masasarap ang mga nakahain. Ngunit saan magsisimula si Sarah? Mukhang nakatatakam yung fruit salad. Sabi ni Reta "rujak" ang tawag doon."
Ang Dakilang Guro

"Sinabi ni Reta na ang asin, mainit na tubig o gatas ay mabisang lunas sa napasong dila. Sabi iyon ng guro niya sa kan'ya. Hm... Tama s'ya. Nawala agad ang sakit. Matalino ang guro ni Reta!"
Ang Dakilang Guro

"Sumunod si Sarah kay Reta sa bilihan ng pagkain. Dala-dala ng pinsan niya ang isang bayong sa pamamalengke. Sabi ng guro ni Reta sa kaniya na bawasan ang paggamit ng plastik. Gusto namang makilala ni Sarah ang guro ni Reta."
Ang Dakilang Guro

"Magkano kaya ang babayaran ni Reta? Nagbilang siya sa kan'yang daliri sa kamay. Wow, tama ang kwenta ni Reta! Kagaya ito ng sagot na nakuha sa calculator. Sinabi muli niya na ang kan'yang guro ang nagturo para mapabilis ang pagbibilang."
Ang Dakilang Guro

"Paano kaya makikilala ni Sarah ang guro ni Reta? "Be patient," sambit ni Reta. Marunong din siya magsalita ng Ingles! Marahil ay tinuruan din siya nito ng kaniyang guro!"
Ang Dakilang Guro

"Yehey! Makasasama si Sarah kay Reta upang mag-aral sa bahay ng kaniyang guro. Walang babayaran at walang gastos. Sobrang dali lang! Pero, para saan naman ang walis?""
Ang Dakilang Guro

""Huwag kang mag-alala. Mayroong lunas ang guro ko para sa iyong sugat." Wika ni Reta. Hindi na makapaghintay si Sarah na makilala ang guro."
Ang Dakilang Guro

"Ah, siya pala ang guro ni Reta."
Ang Dakilang Guro

"Wow! Ang ilang mga bata ay nag-aaral tungkol sa Matematika; ang iba ay nag-aaral ng Ingles at Agham. Natutuhan nila ang lahat ng asignatura. Ngayon, napatunayan na ni Sarah. Totoo ngang dakila ang guro ni Reta."
Ang Dakilang Guro

""Ito ay isang bolang gawa sa keso," ani Madhav. Kaya’t napagpasiyahan nilang alamin ang katotohanan."
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

""Ngunit mas magandang makabalik tayo sa oras ng hapunan," ani Madhav. "Hindi natin gugustuhing malaman kung ano ang nagpapagalit kay Aai.""
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

"Lumipas ang labing-isang minuto bago sila tuluyang maligaw."
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

""Nasaan ang buwan?" Tinanong nila ang isang kumikinang na kabayong may sungay ng direksyon. "Paano ka naging ganyang kakintab?" "Alam mo ba kung saan gawa ang buwan?" "Ikaw, saan ka naman gawa?""
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

"Walang oras ang kabayong may sungay para sagutin ang kanilang mga tanong. Chomp! Crrunch! Gulp! "Kung titigil ako sa pagkain, hindi na ako magiging isang napakarilag na raynoseros," ani niya. Bago pa mang makabitaw ng isang salita sina Naina at Madhav ng iba pa ay nakarinig sila ng malakas na pag-iyak sa di kalayuan. Waaaaaaah! Aiyeeeee!"
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

""Abangan ninyo ang sisne," babala ng kabayong may sungay, bago niya balikan ang kanyang pagkain."
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

"Nakakita ng nakakapigil-hiningang tanawin sina Naina at Madhav. Isang galit na reyna ang nagbabantay ng isang nakakandadong tore. Isang umiiyak na dragon ang nakadungaw sa bintana. "Bakit mo dinukot ang dragon?" tanong ni Naina sa reyna. "Sapagkat isa siyang masamang magnanakaw!" tugon ng reyna. "Ninakaw niya ang aking buhok habang natutulog ako at ngayo’y ayaw niya na itong ibalik sa akin.""
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

""Hindi ko ito maibabalik!" iyak ng dragon. "Napakamapanganib nito." Kuminang ang mga mata ni Naina. "Kung saan may panganib, naroon ang pakikipagsapalaran." "At kinakailangan ng bawat paglalakbay ang isang matapang na bayani!" ani Madhav. "Mga bayani, ibig mong sabihin," ani Naina. "Ililigtas namin ang iyong buhok!" Pumayag ang dragon na ituro ang kinalalagyan ng buhok. Ngunit tumanggi siyang lapitan ito."
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

""Ang isang higanteng dragon na nagbubuga ng apoy ay natatakot sa isang maamong sisne," umiling si Naina. "Marahil ay hindi alam ng sisne na nakaw ang buhok," sagot ni Madhav. "Maaari naman tayong makiusap sa kanya na ibalik ito," mungkahi ni Naina. Mayroong mga hindi inaasahang pangyayari na wala sa plano. Hiss! Snort! Flap!"
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

"Ibinuka ng sisne ang mga pakpak nito at kanyang nilusob ang sasakyang pangkalawakan. Matapos nito ay kanyang hinabol ang magkapatid sa kalangitan. Nang sila ay makatakas mula sa sisne, ramdam nina Madhav at Naina ang pagkalam ng kanilang mga sikmura dahil sa gutom. Tumingin sila sa orasan sa langit at nagbuntong-hininga. "Tayo ay huli na, huli na tayo!" ani Madhav."
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

"Kanilang pinatakbo ang makina ng kanilang sasakyang pangkalawakan. vooRRR! vooRRR! Bigla na lang pumisik ang makina at huminto ang sasakyan. Vwomp! Pssssh!"
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

"Nasindak ang magkapatid. "Naipit tayo!" "Paano na tayo makakauwi?" "Magagalit si Aai!" "Gutom na gutom na ako!" Humingi sila ng tulong sa mga bituin."
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

"Barado ang ilong ng dragon dala ng pag-iiyak nito. Hindi na nila masasakyan ang apoy nito pauwi. Ipinadala naman ng lumilipad na kabayo ang mga pakpak nito para malinis. Hindi na nito maiuuwi ang magkapatid. Nabali naman ng pinakamalakas na nilalang sa kalawakan ang braso nito. Hindi nito kakayaning itapon ang magkapatid pauwi. "Wala na tayong magagawa!" Ngunit may ibang ideya ang dragon."
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

"Umakyat ang dalawang bata sa isang pana. Maingat na itinutok ng taong-kabayo ang pana at kanyang ibinato ito diretso sa kanilang pinto."
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

""Hindi natin nalaman kung saan gawa ang buwan," ani Madhav. "Sino ba ang may pakialam doon? Nais kong malaman kung saan gawa ang mga bituin!" ani Naina, maraming nakikitang pakikipagsapalaran ang kanyang mga mata."
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

"Kilalanin ang mga Nilalang ng Bituin 1. Monoceros - ang kabayong may sungay 2. Draco - ang dragon 3. Cassiopeia - ang reyna 4. Cygnus - ang sisne 5. Buhok ni Berenices - ang buhok ng reyna 6. Horologium - ang orasan 7. Pegasus - ang kabayong lumilipad 8. Hercules - ang taong ubod ng lakas 9. Sagittarius - ang taong-kabayo"
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

"Noong 1922, hinati ng mga eksperto sa kalawakan ang kalangitan sa 88 mga konstelasyon."
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

"Malaki ang naitutulong ng mga konstelasyon para matukoy ng mga tao ang mga bituin sa langit. Noong sinaunang panahon, ginamit ng mga tao ang mga konstelasyon bilang mga kalendaryong kanilang batayan ng panahon ng pagtanim at pag-ani ng mga halaman. Ginamit din ang mga konstelasyon ng mga marino’t manlalakbay bilang gabay upang kanilang mahanap ang daan tungo sa kanilang destinasyon."
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

"Kung ikaw ay naghahanap ng mga konstelasyon at wala kang makitang mga imahe nito sa librong ito, huwag kang mag-alala! Hindi eksaktong kamukha ng mga bituin ang mga larawang iyong naiisip. Maaaring kailanganin mo ng isang mapa ng mga bituin para makita ang mga bituin sa mga konstelasyon."
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin

"Sinabi nilang maaari niyang marating ang kanilang buwan; ang Bulang buwan, sa pamamagitan ng lagusan. Ngunit saan niya matagpuan ang lagusan?"
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Habang hinahanap niya ang lagusan, dumaan si Raymie sa ilang mga halamang may ulong palasong lila. Nang galawin niya ang mga ito..."
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Nang lumabas siya sa butas mula sa kabilang dulo, nalaman niyang nahulog siya sa isang magaspang na mabuhanging lapag na gumasgas sa kaniyang tuhod. Isang milyong mga mata ang sumilip sa kanya upang tingnan mula sa mga palumpong na puno."
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Isa sa mga nilalang ang lumapit sa kaniya at sinabi, "Di Di iaka buaz creamo?" Isinalin ng awtomatikong tagasalin sa kaniyang pulso, "Sino ka at sino ang kailangan mo?""
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Sinabi ni Raymie, "Ako ang prinsesa ng Siyudad ng Usok. Puno ng karbon dioksido ang aming kapaligiran. Inuubo ang mga tao araw at gabi. Hindi kailanman tumitigil ang mga sirena at narinig naming mayroon kayong solusyon sa aming problema.""
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Sinabi ng nilalang, "Ako si Mabula, pinuno ng Bulang buwan. Bilang katunayan, sinadya ko ring dumaan sa mauod na kumunoy, upang dalawin ang iyong siyudad at akuin ang solusyon sa iyong problema.""
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

""Bibigyan kita ng mga mahiwagang buto. Lilinisin ng mga ito ang inyong hangin. Tutubo ang mga buto kung diniligan.""
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"At lumingon ng tatlong beses at sinabi, "Tutubo ang mga puno at uubusin ang mga karbon dioksido. Ang gagawin ninyo lang ay bigyan kami ng karbon na kakainin ng mga puno sa pamamagitan ng butas na ito papunta sa aming buwan. Wala kaming sapat na karbon dioksido upang langhapin at ito ay banta sa aming mga buhay.""
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Masayang-masaya si Raymie ngunit sabi ni Mabula, "Ngunit hindi sapat ang mga butong nasa akin upang linisin ang inyong hangin. Kailangan ninyong bawasan ang anumang bagay na magbubuga ng karbon dioksido sa inyong siyudad. Kinuha ni Raymie ang mga buto at nagmamadaling nagtungo sa mauod na kumunoy. Marami siyang kailangang gawin!"
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Nang makarating siya, tinawag niya ang lahat para sa isang agarang pulong sa dakilang bakuran. Lahat sa Siyudad ng Usok ay dumating. Tumingin sila sa paligid habang nag-iisip kung ano ang mangyayari."
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Sinabi ni Raymie, "May plano akong linisin ang ating hangin. Kailangan ng matigil ang mga pag-ubo. Sinalungat siya ng lahat at sinabi ni G. Noam, "Imposible ito, ganito na tayo ng ilang taon." Tumango ang lahat sa pagsang-ayon sa opinyon ni G. Noam. Sinabi ni Raymie, "Kung tayo ay sama-sama, magagawan natin ng paraan ito. Pangako ko magiging maayos ang lahat.""
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Ibinigay ni Raymie ang mga buto sa mga bata. Nagmadali silang sa lahat na tumungo sa mga lawa at balong malapit sa kanilang tahanan at inilagay ang mga buto dito."
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Nainis ang mga matatanda. Inulit nila, "Mga puno sa tabi ng mga bahay, bakuran at sa ibabaw ng ating mga gusali! Hindi maaari! Hindi tayo nasanay sa ganyan." Sinabi ni Raymie, "Ngunit ang pagbabagong ito ay para sa ating ikabubuti.""
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Iniayos at inutusan ni Raymie ang mga robot upang alisin ang mga pabrika at ilipat sa malalayong lugar. Hinakot ng mga robot ang mga ito ng malalaking trak."
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Tumutol ang mga may-ari ng pabrika at sinabi, "Bakit kailangan naming magdagdag ng oras at maging masikap upang pumunta sa aming mga pabrika, Hindi kami nasanay dito." Sinabi ni Raymie, "Ngunit ito'y para sa ating ikabubuti.""
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Sinabi ng mga may-ari ng sasakyan, "Hay naku! Masyadong mabagal ang mga sasakyang de-kuryente. Hindi tayo sanay dito. Hindi tayo kumportable sa mga ganitong pagbabago." Sinabi ni Raymie, "Ngunit ito'y para sa ating ikabubuti.""
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Ang paglipat sa mga pabrika sa mga malalayong lugar at paggamit ng mga sasakyang de-kuryente ay nagpababa ng carbon dioxide sa siyudad. Hindi pa rin ito sapat upang magkaroon ng malinis na hangin. Umuugong pa rin ang mga sirena sa palibot ng siyudad at marami pa rin ang inuubo."
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Kailangang lumaki agad ang mga puno upang higupin ang mataas na bahagi ng carbon dioksido sa hangin. Pero bakit hindi pa lumalaki ang mga puno? Hinintay ng lahat sa Siyudad ng Usok na ang mga puno ay lumaki. Nais nilang lumanghap ng preskong hangin. "Bulok ba ang mga buto? Niloko ba ako ng mga aerospotics?" naisip ni Raymie. Nang biglang..."
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"...bahagya nang marinig ang mga sirena sa mga kalsada. Hindi sanay si Raymie sa pagbabagong ito. Nanginig siya nang sinabi, "Hindi ko na marinig ang mga sirena, hindi ako sanay sa pagbabagong ito.""
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"At sinabi ng lahat ng mga nasa Siyudad ng Usok, "Bahagya na nating marinig ang mga sirena. Benepisyo natin ito. Ibig sabihin nito na ang antas ng karbon dioksido ay bumaba. Naging 1: 10 00 na lang. Ngayon tumataas na muli ang antas ng oksiheno hanggang 21 porsiyento. Lumaki ang mga puno at kinain ang karbon dioksido at naglabas ng oksiheno... Yey!!!"
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Nawala ang usok at naging malinaw at malinis ang hangin. Makikita na sa wakas ang takipsilim sa kalangitan. At tumigil nang lubusan ang mga sirena. Nasanay si Raymie sa pagbabago. Ang totoo, napakasaya niya sa nangyaring pagbabago."
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Natupad niya ang kanyang pangako sa mga aerospotics. Tumigil din ang mga sirena sa pag-ugong sa Bulang buwan. Tumaas ang karbon dioksido at naging sadyang mabuti ang lahat."
Prinsesa ng Siyudad ng Usok

"Pumunta si Srey Pov sa kapitan ng nayon. “Nais kong gumawa ng lumilipad na makina upang mabisita ko ang araw at alamin kung bakit hindi na ito lumiliwanag.” Ngunit hindi pinakinggan ng kapitan si Srey Pov. “Hindi mo kayang lumipad patungo sa araw. Maliit ka pa! Umuwi ka na lang!”"
Paghahanap sa Araw

"Pumunta si Srey Pov sa tuktok ng bundok malapit sa bayan at tiningnan ang madidilim na lupain. “Araw!” malakas niyang sigaw. “Magtatagpo rin tayo sa madaling panahon!”"
Paghahanap sa Araw

"Pinagsikapan ng husto ni Srey Pov na mabuo ang sasakyang nakalilipad. Natapos na niya at saka hinila ito papunta sa tuktok ng bundok at lumipad. Subalit nawalan ito ng kontrol at bumagsak sa puno."
Paghahanap sa Araw

"Hindi isusuko ni Srey Pov ang kaniyang pangarap. Kaya ginawa niya ulit ang sasakyan."
Paghahanap sa Araw

"Narinig ng mga taga-nayon ang kaniyang plano at sila ay dumating upang tulungan siya sa kaniyang ikalawang paglipad. Kahit na ang kapitan ay humanga. “Narito ang damit at helmet upang protektahan ka laban sa init. Ang araw ay sobrang init!”"
Paghahanap sa Araw

"Ipinadyak ni Srey Pov ang kaniyang sasakyan na tila isang bisikleta upang paganahin ang makina. Napangiti siya at nagsimula na siyang umangat at lampasan ang bundok. "Nakalilipad ako," hiyaw niya."
Paghahanap sa Araw

"Naglakbay si Srey Pov hanggang marating ang araw. "Kumusta, Araw!" bati niya. "Bakit hindi ka na sumisikat sa aming nayon?" "Hinaharang kasi ng maruming hangin ang aking liwanag," tugon ng araw. "Ganoon ba. Salamat, Araw. Sasabihin ko ito sa lahat at magtutulong-tulong kami upang malutas ito." "Maging mapalad sana kayo. Sana ay magkita tayong muli," sigaw ng araw habang lumilipad na ng pabalik sa mundo si Srey Pov."
Paghahanap sa Araw

"Bumalik si Srey Pov sa kaniyang nayon at ibinahagi ang kaniyang nalaman. "Dapat nang matigil ang pagdumi ng hangin dahil sa usok na mula sa pabrika. Kung magtatanim tayo ng maraming puno, makatutulong ito sa paglinis ng hangin.""
Paghahanap sa Araw

"Hindi nagtagal, sumikat muli ang araw sa nayon ni Srey Pov. Ang bawat isa ay nagpasalamat at ipinagmamalaki si Srey Pov."
Paghahanap sa Araw

"Isang umaga, si Bouavanh at ang kanyang ama ay pinapastol ang mga kalabaw sa palayan."
Ang pagtulong sa Ibon

"Si Bouavanh ay nakarinig ng huni ng isang ibon. Nakita nya ang isang maliit na ibon na nahulog mula sa pugad nito."
Ang pagtulong sa Ibon

"Lumipas ang mga araw at unti-unting lumalakas ang ibon."
Ang pagtulong sa Ibon

"Ibinalik ni Bouavanh ang ibon sa kanyang ina."
Ang pagtulong sa Ibon

"Kinalaunan sa araw na iyon, pinastol ni Bouavanh at ng kanyang ama ang kalabaw pauwi at ang ibon ay dumapo sa likuran ng kalabaw."
Ang pagtulong sa Ibon

"Masayang naglalaro ang mga isdang sina Gundu at Kutti nang biglang..."
Ang magkaibigang isda na sina Gundu at Kutti

"Kinagat ni Kutti Isda ang lambat gamit ang malilit niyang ipin. Kinagat naman ni Gundu Isda ang lambat gamit ang malalaki niyang ipin. Subalit hindi masira ang lambat."
Ang magkaibigang isda na sina Gundu at Kutti

""Pwede mo bang tulungan ang aking kaibigan?" tanong nya sa pawikan."
Ang magkaibigang isda na sina Gundu at Kutti

""Pasensya ka na, Kutti, ngunit hindi ako ganun kabilis lumangoy para masagip ang iyong kaibigan," sabi ng pawikan."
Ang magkaibigang isda na sina Gundu at Kutti

""Maari mo bang tulungan ang kaibigan ko?" tanong niya sa balyena."
Ang magkaibigang isda na sina Gundu at Kutti

""Pasensya ka na, Kutti, ngunit ang aking mga ngipin ay hindi ganun katalim," sabi ng balyena."
Ang magkaibigang isda na sina Gundu at Kutti

""Munting isdang-espada, pwede mo bang tulungan ang aking kaibigan?" desperadong tanong ni Kutti."
Ang magkaibigang isda na sina Gundu at Kutti

"At lumangoy ng maligaya ang magkaibigang isdang Gundu at Kutti, kasama and mag-inang isdang ispada."
Ang magkaibigang isda na sina Gundu at Kutti

"“Nakikita mo ’yon?” tanong ni Anopol kay Tang-id. “Oo siyempre, nakikita ko,” sagot ni Tang-id. “Gumuguho na ang mga bangin,” sabi pa niya."
Ano ang Kinatatakutan nina Anopol at ni Tang-id

"Di mapakali ang dalawa kahit namimilog ang buwan."
Ano ang Kinatatakutan nina Anopol at ni Tang-id

"“Sabi ng mga matatanda ’yon nakilala noon ang Iriga dahil dito kinukuha ang mga bulaklak na ginagawang pabango sa Manila,” dagdag pa niya."
Ano ang Kinatatakutan nina Anopol at ni Tang-id

"“Binuldoser dahil ipagbibili ang lupa,” sabi naman ng isang Agta."
Ano ang Kinatatakutan nina Anopol at ni Tang-id

"Pag-alis ng mga Bantay Bukid, nakahinga-hinga ng malalim si Anopol at si Tang-id. Alam nila ang kasagutan ng kinatatakutan nila, kaya noong gabi, mapayapa nilang minasdan ang buwan at mga bituwin."
Ano ang Kinatatakutan nina Anopol at ni Tang-id

"Si Isa, ang Dilaw na Kulisap Isinulat ni Martha Evans Iginuhit ni Catherine Holtzhausen"
Si Isa, ang Dilaw na Kulisap

"Isang pasasalamat sa mga volunteers at staff ng Book Dash upang mailathala ang kuwentong ito. Gayundin sa mga kasama sa Dunlop para sa audio recording."
Si Isa, ang Dilaw na Kulisap

"Gusto ko lang mahalin. Pero paano ko mararamdaman ang ganyan kung ang mga tao ay palaging malayo sa akin? Nagpaalala ito sa akin ng marami. Dahil nasunog ang kalahati ng aking katawan, naiwan akong kalbo, peklat at pangit. Iyon ang dahilan kung bakit naisip nila na mayroon akong sakit. Kaya pala parang galit sila sa akin. Ako ay isang ligaw na nais lamang mapakain, maglaro at mahalin ng mga tao."
Unang kaibigan ni Iko

"Habang ako ay naghahanap ng pagkain, isang grupo ng mga kabataan ang bumato sa akin habang sumisigaw, Nakakadiri ka! Shoo! Hindi ko lang sila pinansin at nagpatuloy sa paghahanap ng aking makakaon. Pero hindi sila tumigil, kaya umalis na lang ako."
Unang kaibigan ni Iko

"Gusto ko lang po ay alagaan at mahalin. Pero paano ko mararamdaman ang ganyan kung ang mga masasakit na salita ay palaging itinatapon sa akin saan man ako magpunta? Mayroon ding mga mabubuting tao na nagpapakain sa akin, tulad ng bata sa panaderya na nagbibigay sa akin ng tinapay. Salamat sa pagkain. Ano ang pangalan mo? Itinanong ko. Ako si Kiko. Kumusta naman kayo?"
Unang kaibigan ni Iko

"May sasabihin pa sana ako ngunit napagpasyahan kong umalis nang mapansin ko ang dumaraming tao sa tabi ng panaderya. Paalam, narinig kong sabi ng isang bata. Maraming mga taong katulad ni Kiko na nagpapakain sa akin, ngunit mayroon ding ilang na patuloy na itinataboy ako."
Unang kaibigan ni Iko

"Isang araw, habang naghahanap ako ng makakain, napadaan ako sa isang bahay. Inakyat ko ang bakod nito at nakita ko si Kiko na nagdidilig ng mga halaman. Tulad ng pagdating ko sa kanya, nakita ko ang isang ahas na sumisitsit sa likuran niya. Mabilis ko itong inatake gamit ang aking mga kuko. Hssssss... Alis! Alis! Hindi kita hahayaang saktan si Kiko!"
Unang kaibigan ni Iko

"Nang makita ni Kiko ang kaguluhan, mabilis siyang tumakbo sa loob ng bahay, sumisigaw. Papa, dali! May ahas sa damuhan natin! Kapag hindi na gumagalaw ang ahas, lumayo ako. Mabilis na lumabas si Kiko at ang kanyang ama. Tinuro ako ni Kiko. Bigla akong nakaramdam ng takot nang makita ko ang kanyang ama na may hawak na pala. Baka saktan niya ako. Ngunit nang makalapit siya, kinuha niya ang ahas at inilagay sa loob ng sako."
Unang kaibigan ni Iko

"Naglakad sa akin ang ama ni Kiko. Kiko, anong sasabihin mo sa pusa?tanong niya. Aalis na sana ako ng tinawag ako ni Kiko. Salamat! Sabi ni Kiko. Lumipat siya sa tagiliran ko at niyakap ako."
Unang kaibigan ni Iko

"Pinalipad namin ang saranggola."
Kaibigan

"Mga tanong 1. Ano ang lagay ng panahon noong Lunes? 2. Ano ang ginawa ng magkaibigan noong maaraw? 3. Ano ang ginagawa mo kapag maaraw? 4. Ano ang lagay ng panahon noong Martes? 5. Ano ang ginawa ng magkaibigan noong umuulan? 6. Ano ang ginagawa mo kapag umuulan? 7. Ano ang lagay ng panahon noong Miyerkules? 8. Ano ang ginawa ng magkaibigan noong mahangin? 9. Ano ang ginagawa mo kapag mahangin? 10.Ano ang gusto mong gawin kasama ang iyong mga kaibigan? Aktibidad Gumuhit ng larawan na naglalaro kasama ang iyong mga kaibigan."
Kaibigan

"Ang Bilum Books ay nag gumagawa ng de kalidad na pang edukasyon para sa mga eskwelahan sa Papua New Guinea. Ang prayoridad ng aming pagpupublika ay para maibasan ang literidad. Ang aming layunin ay makatulong na itaas ang pamantayan sa pamamagitan ng pag gawa ng de kalidad na libro at makabuluhang presyo alinsunod sa Syllabus ng Departamento ng Edukasyon. Ang Bilum Books ay nagsasagawa ng mga Aktibidad para mahasa ang mga guro para na rin sa pag gabay sa pagpapaunlad ng propesyonalismo ng mga ito sa mababang paaralan. Bisitahin ang aming website: www.bilumbooks.com o sa facebook"
Kaibigan

"Napakamapagmasid ni Kakay sa mga bagay-bagay kahit pitong taon pa lamang siya. Iniidolo kasi niya si Sherlock Holmes. At ginagaya niya ito. Libot siya ng libot doon sa kapitbahayan nila, bitbit ang magnifying glass ng nakatatanda niyang kapatid na babae at isang notebook. Dito niya sinusulat ang mga nakikita at naoobserbahan niya."
Misteryo ng Itlog

"Setyembre 8, Miyerkoles. Di ko pa rin talaga alam kung itlog ng anong hayop o insekto ang narito sa dahon."
Misteryo ng Itlog

"Setyembre 10, Biyernes. Napisa na ang itlog. Lumabas mula doon ang maliit na uod"
Misteryo ng Itlog

"Setyembre 12,Linggo. Mabilis na lumaki ng uod. Magaling na kasi itong kumain. Kinakain niya ang dahon na kinadidikitan niya."
Misteryo ng Itlog

"Setyembre 18,Sabado. Mas lalo pang lumaki ang uod. Nagpalipat-lipat na siya sa iba-ibang dahon at kumain ng marami."
Misteryo ng Itlog

"Setyembre 20, Lunes. Nawala na ang uod sa doon mga dahon, pero sa malapit na sanga, meron akong nakitang nakabitin at nababalot sa berdeng dahon."
Misteryo ng Itlog

"Setyembre 25, Sabado. Wala namang nagbago sa kulay berdeng bagay na nakabitin. Pareho pa rin ang itsura at ang kulay nito."
Misteryo ng Itlog

"Setyembre 30, Huwebes. Wala pa ring nagbabago sa kulay berdeng bagay na nakabitin. Ano kaya ang nasa loob nun?"
Misteryo ng Itlog

"Oktubre 5, Martes. Naiinip na ako sa paghihintay kulay berdeng bagay na nakabitin. Ano kaya ang laman nun?"
Misteryo ng Itlog

"Oktubre 8, Biyernes. “Ah! Alam ko na, paruparo pala ang nasa loob nung berdeng nakabitin. Nagsimula sa itlog, naging uod, at pagkalipas ng ilang araw ang uod ay naging paruparo na,” manghang sabi ni Kakay."
Misteryo ng Itlog

"Sino ang pwede kong basahan?"
Gusto kong Magbasa

"Tulog ang aking kapatid."
Gusto kong Magbasa

"Sino ang pwede kong basahan."
Gusto kong Magbasa

"Sino ang pwede kong basahan?"
Gusto kong Magbasa

"Sino pa ang pwede kong basahan? Aha! Pwede kong basahan ang aking sarili."
Gusto kong Magbasa

"Niligpit nila Ki at Dee ang kanilang pinaghigaan."
Ang Magkapatid na si Ki at Dee

"Naghabulan sila Ki and Dee kasama ang mga kaibigan"
Ang Magkapatid na si Ki at Dee

"Tinulungan nila Ki and Dee ang kanilang magulang sa gawain bahay"
Ang Magkapatid na si Ki at Dee

"Mahal na mahal nila Ki at Dee ang kanilang mga magulang"
Ang Magkapatid na si Ki at Dee

"Ang Pum Anh Lao ay isang nonprofit, social enterprise na naglalathala ng mga librong pambata at nagpo-promote ng pagbabasa para sa mga grupong mahihirap. Nagsasagawa si Pum Anh ng mga workshop ng mga manunulat kasama ang mga bata at matatanda upang bumuo ng mga kuwento - kabilang ang para sa mga batang may kapansanan at para sa mga etnikong minorya. Si Pum Anh ay bumuo, nagdisenyo at naglarawan ng malawak na hanay ng mga materyales sa pagtuturo at pagbabasa para sa mga ahensya at NGO ng UN, na nakikipagtulungan nang malapit sa Ministri ng Edukasyon at Palakasan at ng Ministri ng Impormasyon, Kultura at Turismo."
Ang Magkapatid na si Ki at Dee

""Ang aking Lolo ay maaaring umakyat sa mga ulap sa kalangitan", sabi ng Kambing sa Bundok. "Inakyat niya ang pinakamataas na bundok sa mundo, sa loob lamang ng apat na oras.""
Ang Ginto ni Lolo

"Kaya pinuntahan ng mga hayop ang Lolo ni Matsing."
Ang Ginto ni Lolo

""Kita mo?" sabi ni Monkey. "At maaari niyang ilabas ang mga ito.""
Ang Ginto ni Lolo

"Isang umaga, naglalaro ang isang munting matsing sa puno habang namimitas ng prutas ang kaniyang ina."
Ang Munting Matsing at ang Isda

"Namimitas ng mga dahon ang munting matsing."
Ang Munting Matsing at ang Isda

"Pinitas niya ang lahat ng dahon sa isang sanga, saka tumalon sa kabilang sanga."
Ang Munting Matsing at ang Isda

"Krak! Nabali ang sanga!"
Ang Munting Matsing at ang Isda

"Habang nahuhulog ang munting matsing, isang malaking isda ang nakaabang at tumalon mula sa ilog."
Ang Munting Matsing at ang Isda

"Ngunit isang malakas na kamay ang biglang humila at nagligtas sa munting matsing."
Ang Munting Matsing at ang Isda

"Kinabukasan, muling namitas ng mga dahon ang munting matsing."
Ang Munting Matsing at ang Isda

"Kaniyang itinapon at ibinato ang mga dahon sa tubig nang biglang..."
Ang Munting Matsing at ang Isda

"Aha! Sadyang matalino ang munting matsing!"
Ang Munting Matsing at ang Isda

"Ang alimango at ang isda ay magkaibigan."
Ang Alimango at Isda ay Magkaibigan

"Samantalang ang mga Isda ay walang mga paa."
Ang Alimango at Isda ay Magkaibigan

"Iwinawagayway ng isda ang kanyang buntot upang makalangoy"
Ang Alimango at Isda ay Magkaibigan

"Masayang naglalaro ang matalik na magkaibigang si Alimango at si Isda."
Ang Alimango at Isda ay Magkaibigan

"Mahilig mamasyal ang alimango at ang isda sa karagatan."
Ang Alimango at Isda ay Magkaibigan

"Ang Pum Anh Lao ay isang nonprofit, social enterprise na naglalathala ng mga librong pambata at nagpo-promote ng pagbabasa para sa mga grupong mahihirap. Nagsasagawa si Pum Anh ng mga workshop ng mga manunulat kasama ang mga bata at matatanda upang bumuo ng mga kuwento - kabilang ang para sa mga batang may kapansanan at para sa mga etnikong minorya. Si Pum Anh ay bumuo, nagdisenyo at naglarawan ng malawak na hanay ng mga materyales sa pagtuturo at pagbabasa para sa mga ahensya at NGO ng UN, na nakikipagtulungan nang malapit sa Ministri ng Edukasyon at Palakasan at ng Ministri ng Impormasyon, Kultura at Turismo."
Ang Alimango at Isda ay Magkaibigan

"Isang umaga si Bouavanh at ang kanyang ama ay pinangunahan ang mga kalabaw papunta sa palayan."
Pagtulong sa Ibon

"​​Nakarinig si Bouavanh ng huni ng ibon. Nakita niya ang isang maliit na ibon na nahulog mula sa pugad nito."
Pagtulong sa Ibon

"​Pinapakain niya ang ibon ng kanin at tubig."
Pagtulong sa Ibon

"​Lumipas ang maraming araw at lumalakas ang ibon.​"
Pagtulong sa Ibon

"Ibinalik ni Bouavanh ang ibon sa kaniyang ina."
Pagtulong sa Ibon

"​Isang umaga, narinig ni Bouavanh ang huni ng ibon malapit sa kanyang bintana.​ ​​"
Pagtulong sa Ibon

"Kinagabihan, si Bouavanh at ang kanyang ama ay inuwi sa kanilang tahanan ang kalabaw habang ang ibon ay nakasakay sa likod nito."
Pagtulong sa Ibon

"Si Bouavanh ay masaya na makita ang ibon na malakas at nakakalipad sa paligid."
Pagtulong sa Ibon

"Wika ng kanyang ina: " Ilang mangga ba ang gusto mo?"."
Tayo ay Magbilang

"Bumaba ng hagdan sina Keo at ang ate niya at ito'y siyam na hakbang tungong paaralan."
Tayo ay Magbilang

"Sa bintana ng bus na sinasakyan namin, tanaw ko ang iba't ibang sasakyan. Mabibilis at mababagal, malalaki at maliliit."
Isang Abalang Araw

"Sa lansangan, ang lahat ay bumabati. Binabati nila kami! "Bonjour!" "Ola!" "Kumusta!""
Isang Abalang Araw

"Sa isang malaking tindahan, pinuno namin ang troli ng pagkain. Mga kahon ng cereal at maraming prutas. Pati mga kahon ng harina at mga bote ng juice."
Isang Abalang Araw

"Pakauwi namin sa aming tahimik na bahay, binuksan ko agad ang regalong bimili ni Nanay para sa akin!"
Isang Abalang Araw

"Nagpapasalamat kami sa kagandahang loob ng Book Dash at ang kanilang mga volunteers na lumikha at naglathala ng aklat na ito. Salamat din sa grupo ng Dunlop para sa pagrekord ng audio."
Isang Abalang Araw

"Pagkatapos noon, sabay-sabay silang naglakad papunta sa paaralan. Binilang nila ang mga puno sa gilid ng kalsada."
Masaya ang Magbilang

""Sabi ko sa iyo eh, madali lamang ang pagbibilang," bulong ni Cesar."
Masaya ang Magbilang

"Niyaya si Lita ng kaniyang mga kaibigan na maglaro ng luksong lubid. Sinabihan nila si Lita na tumalon ng sampung beses. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 "Yehey! Natapos mo ang sampung talon," sigaw ng kaniyang mga kaibigan."
Masaya ang Magbilang

"Sa oras ng meryenda, nabilang din ni Lita ang anim na baso ng juice."
Masaya ang Magbilang

"Bago umuwi si Lita ng bahay, sinabi niya, "Masaya pala ang magbilang. Papasok ulit ako sa paaralan bukas upang lalo pa akong matuto sa pagbibilang.""
Masaya ang Magbilang

""Dadi, wala akong nakitang patatas" sambit ni Maaloo habang inilapag niya ang basket na walang laman. "Hindi Maaloo, maraming patatas. Magmasid kang mabuti" sagot ni Dadi."
Aaloo-Maaloo-Kaaloo

""Kaaloo! tigil, Kaaloo!" sigaw ni Maaloo habang patakbo niyang sinundan ito. "Wag mong sirain ang hardin." Nakita niyang nagkakahig si Kaaloo sa lupa at hulaan niyo kung ano ang nabungkal! Malalaki at matatabang patatas!"
Aaloo-Maaloo-Kaaloo

""Mahusay, Kaaloo. Nahanap mo ang mga patatas!" natawa si Maaaloo habang pinupuno niya ng patatas ang kanyang basket."
Aaloo-Maaloo-Kaaloo

""Maligayang kaarawan, Urgen!" bati ni Urmu sa kaniyang kapatid. "Hindi na ako makapaghintay na makita ko ang aking mga kaibigan," sabi ni Urgen."
Ang regalo para kay Jyomo

"Binigyan ni Jyomo si Urgen ng regalo. Nakita niya sa taas ang malaking bagay."
Ang regalo para kay Jyomo

""Mhemhe, ano ang bagay na iyan?"Tanong ni Jyomo."
Ang regalo para kay Jyomo

""Aangi, nanglo ba ang bagay na iyan?" Tanong ni Jyomo."
Ang regalo para kay Jyomo

"Oras na para umalis. Pinaalalahan ni Jyomo ang lahat para sa pagdiriwang kanyang kaawaran sa Linggo."
Ang regalo para kay Jyomo

"“Tinanong ako ni Jyomo kung ano ang bagay na nakalagay sa dingding,” ani ni Urmu. “Nakalimutan kong sagutin ang tanong niya.”"
Ang regalo para kay Jyomo

"Halika! Patukain natin ang mga ibon."
Mga Ibon

"Isang umaga, nagpasya ang magkapatid na Vanh and Seng na mangolekta ng panggatong sa hardin."
Magtulungan

"Tanging si Vanh ang nangongolekta ng panggatong na kahoy. Si Deng ay walang ginawa kundi tumakbo, maglaro, at matulog sa ilalim ng puno."
Magtulungan

"Hinulog ni Vanh ang mga panggatong sa lupa dahilan para magising si Deng."
Magtulungan

""Kapag puno na ng panggatong ang bayong, pagtulungan natin itong buhatin." sabi ni Deng."
Magtulungan

"Nang mapuno na nila ang kanilang mga lalagyan, nagtulungan silang buhatin at dalhin sa bahay ang mga panggatong."
Magtulungan

"May kabayo rin ito na munti at malaki ang tainga. Ito at ang baka ay magkaibigan."
Ang Kabayo at ang Baka

"Sagot ng munting kabayo, "mas mahirap ang aking trinabaho kaysa sa iyo.""
Ang Kabayo at ang Baka

"Sinabi ng munting kabayo, " kapag ang magsasaka ay lumapit, sabihin mo, 'Moo!'. Papayagan kang magpahinga nito."
Ang Kabayo at ang Baka

"Ng sumunod na umaga, ang baka ay umiiyak, 'Moo!' Ang magsasaka ay hinayaan itong magpahinga."
Ang Kabayo at ang Baka

"Kinuha ng magsasaka ang munting kabayo para mag araro ng lupa."
Ang Kabayo at ang Baka

"Nagtrabaho ng mabigat ang munting kabayo buong araw. Pagod na pagod ito pagdating sa kanilang bahay."
Ang Kabayo at ang Baka

"Sinabi ng baka, "magtatrabaho na ako bukas. Gumaan na ang aking pakiramdam ngayon.""
Ang Kabayo at ang Baka

"Nakita ni Rina ang isang maliit na langgam papunta sa malaking daga."
Ang mga hayop sa kalye

"Maya maya'y, isang malaking anino ang sumaklob sa kanila."
Ang mga hayop sa kalye

"Ano ngayon ang gagawin ng tatlong matatalinong batang ito?"
Ang mga hayop sa kalye

"Pinalakpak nila ang kanilang maliliit na kamay! Binuksan ng Agila ang kanyang mga pakpak at umalis papalayo."
Ang mga hayop sa kalye

"Pinagapang ni Rina ang langgam sa isang dahon. Ito'y nilagay nya sa pader. Nakakita ang laggam ng isang butil ng asukal. Kinuha nya ito at tumakbo pauwi."
Ang mga hayop sa kalye

"Pinulot ng malaking daga ang isang tirang kalahating pakoda at itoy bumalik sa kanal. "Meeyow" ang sabi ng maliit na kuting at sinimulang dilaan ang kanyang paa."
Ang mga hayop sa kalye

"Binigyan ni Monu ang kuting ng isang tasang gatas. At naglaro ang tatlong bata kasama ang kuting."
Ang mga hayop sa kalye

"Dumating sina Urmu at Urgen sa paaralan. Excited sila. "Mukhang malaki ang paaralan," sabi ni Urgen."
Nasasabik sa eskwelahan

"Pagkatapos ng klase, sinabi ni Urmu, "Hindi ko maintindihan ang wika ng guro. Ikaw ba, Urgen?" "Hindi," sagot ni Urgen."
Nasasabik sa eskwelahan

"Kinabukasan, sinabi ng guro, "Mga bata, kilalanin ang bago ninyong guro." "Si Miss Dolma ay nagsasalita ng Tamang," sabi ng guro."
Nasasabik sa eskwelahan

"Isang araw, nagkasakit ang ate ni Pong."
Ang Higaan Para kay Ate

"Inutusan ng ina si Pong na ihanda ang higaan ng kaniyang ate."
Ang Higaan Para kay Ate

"Nilagyan ni Pong ng sapin ang kutson ng higaan."
Ang Higaan Para kay Ate

"Iniabot ni Pong ang kulambo sa kaniyang ina."
Ang Higaan Para kay Ate

"Tinulungan ni Pong ang kaniyang ina upang maikabit ang kulambo."
Ang Higaan Para kay Ate

"Nang maayos na ang kama, pumasok ang ate ni Pong sa kuwarto."
Ang Higaan Para kay Ate

"Pagkatapos, humiga na ang ate ni Pong at natulog."
Ang Higaan Para kay Ate

"Ang baka na ito ang pinakamahal ng pastol."
Ang baka na may isang sungay

"Habang ang ibang mga baka ay magkakasamang kumakain, ang baka na ito ay mag isang kumakain."
Ang baka na may isang sungay

"Kapag nakakita ka ng ganitong klase ng baka, ano ang iyong gagawin?"
Ang baka na may isang sungay

"Ano ang pagkakaiba ng mga ibon? Ang agila na ito ay may mga pakpak na mahaba at malapad. Ang mga ibon ba ang tanging mga hayop na may pakpak?"
Patungkol sa mga Ibon

"Ang mga ibon lang ba ang may mga tuka."
Patungkol sa mga Ibon

"Ang mga ibon ba ang tanging mga hayop na nangingitlog?"
Patungkol sa mga Ibon

"Ang lalaking bird of paradise ay may maliwanag na kulay. Ang ibon lang ba ang may maliwanag na kulay?"
Patungkol sa mga Ibon

"Ang aguila at seagull ay may matalas na mata. Ang ibon lang ba ang may matalas na mata?"
Patungkol sa mga Ibon

"Hindi. Maraming hayop, tulad ng mga pusa at buwaya, ang may matalas na mata."
Patungkol sa mga Ibon

"Ang cassowary at owl na ito ay may matatalas na kuko. Ang mga ibon ba ang tanging mga hayop na may matalas na kuko?"
Patungkol sa mga Ibon

"Hindi. Cuscus, kangaro at maraming pang ibang hayop ang may matatalas na kuko."
Patungkol sa mga Ibon

"Ano ang pagkakaiba ng mga ibon sa ibang mga hayop? Ang mga ibon lamang ang mga hayop na may balahibo."
Patungkol sa mga Ibon

"Ang mga balahibo ay lubhang kapaki-pakinabang. • Pinapanatili nilang mainit ang ibon. • Tinutulungan nila ang ibon na lumipad. • Ang mga balahibo ng buntot ay tumutulong sa ibon na makaiwas. • Ang kulay ng kanilang mga balahibo ay tumutulong sa mga ibon na magtago. • Ang kulay ng kanilang mga balahibo ay tumutulong din sa mga ibon na makahanap ng mapapangasawa."
Patungkol sa mga Ibon

"1. Ang mga ibon lang ba ang may mga pakpak? 2. Ano pang mga hayop ang may mga pakpak? 3. Ang mga ibon lang ba ang mga nangingitlog? 4. Ano pang mga hayop ang nangingitlog? 5. Aling PNG ng ibon at insekto ang may matitingkad na kulay? 6. Bakit kailangan ng mga hayop ang matatalas na mata? 7. Bakit kailangan ng mga ibon at ibang hayop ang matatalas na kuko? 8. Ano ang kaibhan ng mga ibon sa mga ibang hayop? 9. Sa papanong paraan kapaki-pakinabang ang mga plumahe? 10. Gusto mo rin bang maging ibon? At bakit? Aktibidad Iguhit ang paborito mong ibon."
Patungkol sa mga Ibon

"Ang Bilum Books ay naglalathala ng mga de-kalidad na mapagkukunang pang-edukasyon para sa mga paaralan sa Papua New Guinea. Ang aming priyoridad sa pag-publish ay literacy. Ang aming pangako ay tumulong na itaas ang mga pamantayan sa pamamagitan ng paggawa ng mga de-kalidad na libro sa mga makatwirang presyo at naaayon sa PNG Department of Education Syllabus. Ang Bilum Books ay nagpapatakbo ng mga workshop sa pagsasanay ng guro upang tulungan ang propesyonal na pag-unlad ng mga guro sa Elementarya, sa partikular. Bisitahin ang aming website: www.bilumbooks.com o Facebook."
Patungkol sa mga Ibon

"Palaging naiwawala ni Nani ang kaniyang salamin. "Saan ko nga ito naitago?" palagi niyang tanong. Kung wala ang kaniyang salamin, hindi niya mahahanap ang kaniyang salamin."
Ang salamin ni Lola

"Kaya kailangan nya ako. Para maging kanyang mata, upang mahanap ang sarili nyang mga mata!"
Ang salamin ni Lola

"Minsan ang kanyang salamin sa mata ay nasa banyo. O kaya sa kwarto. O nasa kayang noo. "Nani," ang sabi ko, "sila ay nasa ulo mo po!""
Ang salamin ni Lola

""Siyempre! Ang tanga ko talaga. Salamat sayo, mahal kong Richa," sabi niya ng may hagikgik. Pero sa pagkakataong ito, hindi ko na mahanap ang mga salamin sa mata ni Nani. Hindi pa."
Ang salamin ni Lola

"Natingnan ko na lahat ng sulok. Sa lahat ng karaniwang mga lugar. Sa kaniyang uluhan, sa banyo, sa loob ng kaniyang aparador, at sa istante ng puja. Natingnan ko na din sa ilalim ng kaniyang paboritong upuan at sa lamesa sa kusina. Wala. Wala ang mga salamin sa mata. Nasaan kaya ang mga ito?"
Ang salamin ni Lola

"Nagpasya ako na maging magaling na detektib. Nagpasya akong alamin kung anu-ano ang mga nagawa niya sa buong araw."
Ang salamin ni Lola

"Sabi ni Amma, "Nakipag usap siya ng matagal sa iyong Masi. Tinapos niyang gantsilyuhin ang panglamig para kay Raju. At pagkatapos ay tumungo siya upang maglakad lakad." Mayroon na ako ngayong mga bakas. Dali-dali kong tiningnan ang mga bagong lugar sa buong bahay. Aha! Nahanap ko na ang nawawalang mga salamin sa mata!"
Ang salamin ni Lola

"Bumalik ka pusa! Ano ang nakuha mo?"
Pusa! Bumalik ka dito!

"Minsan may isang itim na kuku. Kinanta niya ang magagandang kanta ng mga panahon sa Bangladesh."
Gustong Kumanta ni Cuckoo

"Pagkatapos, sa Baishakh, ang unang buwan ng taon, ang kuku ay nagkasakit nang husto. Biglang hindi na siya kumanta! Nakaramdam siya ng matinding lungkot."
Gustong Kumanta ni Cuckoo

"Sa buwan ng Jaishtha, ang mga mangga at langka ay hinog na. Gustong kantahin ng Cuckoo ang kanilang sarap! Lumipad siya mula sa puno hanggang sa puno, sinusubukan at sinusubukang kantahin ang kanyang masarap na kanta. Ngunit, walang ingay na lumabas sa kanyang lalamunan."
Gustong Kumanta ni Cuckoo

"Dumating ang tag-araw. Nakita ni Shimul Tree ang cuckoo na malungkot. Sinabi ng puno: "Ngayon ay napakainit ng panahon. Tiyak na iyon ang dahilan kung bakit hindi ka makakanta. Hintayin mo na lang ang Monsoon! Magsisimula na ang malakas na ulan, at ang patak ng patak ng ulan ay tutulong din sa iyo na kumanta.""
Gustong Kumanta ni Cuckoo

"Dumating ang tag-ulan. Ang ulan ay bumuhos nang malakas sa buong buwan ng Ashar at Shrabon. Ang mga ilog, kanal, lawa at bukid ay napuno ng tubig."
Gustong Kumanta ni Cuckoo

"Ang puno ng kadam ay namumulaklak sa mga bilog nitong dilaw na bungkos. Lumipad ang kuku sa ulan mula sa puno hanggang sa puno, hinahanap ang kanyang boses. Pero, hindi pa rin siya marunong kumanta."
Gustong Kumanta ni Cuckoo

"Natapos ang tag-ulan. Dumating ang taglagas sa mga buwan ng Bhadra at Ashwin. Namumukadkad ang mga puting bulaklak ng Kash. Ang lupa ay natatakpan ng mga talulot."
Gustong Kumanta ni Cuckoo

"Ang mga hinog na bunga ng palma ay nakasabit nang husto sa puno. Sinubukan ng kuku na kantahin ang kanilang kagandahan. Ngunit gayon pa man, hindi niya magawa."
Gustong Kumanta ni Cuckoo

"Pagkatapos ay dumating ang huli na taglagas. Ang mga magsasaka ay umani ng bagong palay sa mga buwan ng Kartik at Agryahayan. Ngunit, hindi pa rin nakakanta ang kuku sa masaganang ani para sa pagdiriwang ng Nabonno. Malapit na siyang sumabog sa frustration!"
Gustong Kumanta ni Cuckoo

"Dumating ang panahon ng taglamig sa mga buwan ng Poush at Magh. Naging napakalamig ng panahon. Sinubukan ng mga tao na magpainit sa araw."
Gustong Kumanta ni Cuckoo

"Ginawa ng mga babae ang jaggery mula sa mainit na katas ng petsa. Gumawa sila ng matamis na cake. Ang mga dahon ay nahulog mula sa mga puno. Ang mga patlang ay natatakpan ng mga dilaw na bulaklak ng mustasa. Malapit nang matapos ang taon. At gayon pa man, ang kuku ay hindi kumanta. Nagsimula siyang umiyak. Ano ang ibig sabihin kung tuluyan nang nawala ang kanyang kanta?"
Gustong Kumanta ni Cuckoo

"Sa wakas, dumating ang tagsibol. Iyon ang huling dalawang buwan ng taon, sina Falgun at Chaitra. Ang mga bagong dahon ay tumubo sa mga puno. Ang mga bagong usbong ay tumubo sa mga puno ng mangga. Nagsimulang lumipad at kumanta ang mga pulot-pukyutan."
Gustong Kumanta ni Cuckoo

"Ang honey-bee buzz ay nanatili sa mga tainga ng kuku. Sinubukan muli ng Cuckoo na kumanta, hindi nagtagumpay. Ngunit hindi tumigil ang kanta ng pulot-pukyutan. Sila ay buzzed at buzzed. Kaya't ang kuku ay patuloy na nagsisikap na kumanta din. Sa wakas, nakahanap siya ng tili. Tapos isang squawk!"
Gustong Kumanta ni Cuckoo

"At sa wakas, kumanta ng maikling kanta ang kuku. Ang kanyang taon ng pagsisikap ay hindi nasayang! At ngayon, ang kuku ay kilala bilang ang ibon ng tagsibol. Nang marinig ng mga tao ng Bangladesh ang kanyang malambing na kanta, alam nilang dumating na ang tagsibol."
Gustong Kumanta ni Cuckoo

"Maraming bagay ang gusto ni Anu sa kaniyang Ama. Gusto niya ang matingkad na papel na parol na gawa niya, ang malulutong na "onion pakodas" na kaniyang pinrito, at ang nakakatuwang pagong na ginawa niya gamit ang papel. Bukod pa doon, umaakyat siya ng hagdan ng palukso, at nakikipagbuno sa kaniyang Tito para sa kasiyahan. Kapag may dumadating na bisita, lagi niya silang pinapatawa. Lahat ng bagay na iyon tungkol sa kaniyang ama ay gusto ni Anu. Ngunit alam mo ba ang pinaka gusto ni Anu sa lahat? Ang bigote ng kaniyang ama!"
Ang bigote ni Tatay

"Kada umaga ay nag-aahit ang kaniyang Ama. Uupo si Anu sa tabi at maingat na panonoorin siya. Hawak-hawak ng kaniyang Ama ang maliit na gunting sa kaniyang dalawang daliri, at may biglang gupit ay pinantay niya ang kaniyang bigote. Sabi ni Anu, "Ngayon, kaunti pa sa kaliwa..at kaunti naman sa kanan.. Huwag huwag, Ama! Huwag mong paliitin ang iyong bigote! Hindi na kita kakausapin kapag ginawa mo iyon!""
Ang bigote ni Tatay

"Kapag ang kaniyang ama ay lalabas ng banyo, sinusuklay ni Anu at iniiskoba ang bigote niya ng maayos. Pagtapos ay hahawakan niya ang magkabilang dulo gamit ang kanilang dulong mga daliri at iikutin ito. Pagtapos ay tataas at titigas na ang bigote ng kaniyang Ama. "Tapos na, Ama! Ngayon, huwag mo iyang guluhin, okey?" mahigpit niyang bilin."
Ang bigote ni Tatay

"Laging iniisip ni Anu, na kung ang kaniyang Ama ay nakasuot ng magarang turniko at isang turban at nakasakay sa isang matangkad ng kabayo, na may espada sa kaniyang sinturon, kung gaano ka engrande ang hitsura niya! Katulad na lamang ng kawal na nakasuot ng salamin!"
Ang bigote ni Tatay

"Sa totoo lang, gusto ni Anu lahat ng may bigote. Katulad ng tatay ng kaniyang kaibigan na si Tuti, na ang totoong pangalan ay Smruti. Meron siyang napaka lagong bigote! Kakailanganin niya ng malaki na matabang suklay para suklayin ito. Magaling maglaro ng tennis ang tatay ni Tuti. Pero sa totoo lang, dapat siya maging mambubuno. Kung nakasuot siya ng turban na may plete at may dalang higanteng klab sa kaniyang balikat, maganda ang kaniyang hitsura."
Ang bigote ni Tatay

"Pero si Lolo na nakatira kalapit namin ay ang may pinaka mahusay na bigote sa lahat! Tila mukha itong malaking puting ulap na bumaba galing sa langit upang manahan sa ilalim ng kaniyang ilong! Ang kaniyang bibig ay nakatago sa likod ng ulap. Si Anu ay natakot para kay Lolo.. paano siya kakain ng may ulap na nakaharang?"
Ang bigote ni Tatay

"Napaisip si Anu kung bakit hindi tumutubo ang bigote sa ilalim ng kaniyang ilong. Kada umaga ay binabasa niya ito ng sabon, pararamihin ang bula at lalagyan niya ang sarili ng iba't ibang uri ng mga bigote. "Ang aking bigote ang pinaka mahusay," sabi niya. "Ito ay purong puti, at napaka lambot! Maganda naman diba? masayang tanong niya."
Ang bigote ni Tatay

"Ang apo na si Ngee ay iginuhit ang martilyo ni Lolo."
Gustong gumuhit ng aking Apo

"Ang apo na si Ngee ay iginuhit ang Asyanong Eryngo ni Lolo."
Gustong gumuhit ng aking Apo

"Ang apo na si Ngee ay iginuhit ang baka ni Lolo."
Gustong gumuhit ng aking Apo

"Tanong 1. Ano ang iginuhit ng apo na si Ngee? 2. Saan nagpunta si Lolo? 3. Alam ba natin ang dahilan bakit sinabi ni Lolo sa apo nyang si Ngee na wag syang iguhit? 4. Mahilig ka bang gumuhit? Bakit?"
Gustong gumuhit ng aking Apo

"Blam! Sumarado ang pinto. Huh? Naiwan si Duma mag-isa."
Kaya rin iyan ni Duma

""Oh tignan mo. Cherries!" Nawala sa isang iglap ang antok ni Duma. Sa halip ay nakaramdam ng gutom si Duma."
Kaya rin iyan ni Duma

"Tinatawid ni lola ang ilog? Baka kaya din ito ni Duma!"
Kaya rin iyan ni Duma

"pero sabi ni Lola, ang pinakamasarap na pulot sa buong mundo ay matatagpuan banda dun."
Kaya rin iyan ni Duma

"Dito na ang lugar, sabi ni lola. Naamoy na ni lola ang pulot. Siguro kaya din ni Duma na maamoy ito?"
Kaya rin iyan ni Duma

"Ang halamang sitaw ay binigyan ng balag upang suportahan ang lumalaking tangkay nito."
Ang mabuting kaibigan

"Habang mas lumalaki ang halaman ng butong gulay, mas matataas na balag ang itinatayo para dito. Nagselos ang halaman ng kamatis dahil dito."
Ang mabuting kaibigan

"Hindi na niya gustong kausapin ang halaman ng sitaw."
Ang mabuting kaibigan

""Walang nagmamahal sa akin. Walang sumusuporta sa akin," sumisigaw ang halamang kamatis."
Ang mabuting kaibigan

"Hanggang isang araw, may nakapansin na ang halamang kamatis ay nahihirapang hawakan at buhatin ang kanyang mga bunga. Sa wakas ay nabigyan na ng balag ang halamang kamatis para suportahan ang mga bunga nito."
Ang mabuting kaibigan

""Oo, salamat aking kaibigan, pagkat lagi mo akong inaalalayan," ang sagot ng kamatis."
Ang mabuting kaibigan

"1. Bakit malungkot ang halamang kamatis?"
Ang mabuting kaibigan

"2. Paano pinasisigla ng halamang sitaw ang halamang kamatis?"
Ang mabuting kaibigan

"3. Ano ang kailangan upang maging isang mabuting kaibigan?"
Ang mabuting kaibigan

"4. Anong mga halaman ang mayroon ka sa iyong bahay?"
Ang mabuting kaibigan

"Ngayon ay ang aking kaarawan! Ako ay anim na taong gulang. Sinabi ng aking ina na ito ay magiging isang labis na espesyal na araw. Bakit kaya?"
Espesyal na Regalo kay Ling

"Si tatay ay nabibitin ang magagandang mga parol, ngunit ginagawa niya rin ito sa Bagong Taon ng mga Tsino. Dapat mayroong mas espesyal na nangyayari. Ano kaya yan?"
Espesyal na Regalo kay Ling

"Espesyal ang isang cake. Ngunit may cake ako para sa lahat ng aking kaarawan. Dapat mayroong mas espesyal na nangyayari. Ano kaya yan?"
Espesyal na Regalo kay Ling

"Hinihiling sa akin ni Nanay na isuot ang aking pinakamagandang damit, at binibigyan niya ako ng isang espesyal na ayos ng buhok. Ito ang lagi kong ginagawa para sa aking kaarawan. Dapat mayroong mas espesyal na nangyayari. Ano kaya yan?"
Espesyal na Regalo kay Ling

"Narito ang lahat ng aking mga kaibigan! May party ako!"
Espesyal na Regalo kay Ling

"Ngayung araw na ito, si Sophy at ang kanyang nanay ay pupunta sa bahay ni Tiya Chamnan upang kuhanin ang biik na ipinangako sa kanya ng kanyang tiyahin."
Nagtanim si Sophy ng Biik

""Wow, ang daming baboy ni Tiya Chamnan! Ang ganda ng mga biik!" sabi ni Sophy."
Nagtanim si Sophy ng Biik

"Naisip ni Sophy ang isang puno na hitik sa mga biik ang mga sanga."
Nagtanim si Sophy ng Biik

"Habang papauwi, tinanong ni Sophy ang kanyang ina: "Nanay, paano tayo nagtatanim? Sumagot ang kanyang ina, "Madali lang yun anak ko; kailangan mo lang makakita ng lugar na may sapat na sikat ng araw. Tapos, maghukay ka sa lupa at magtanim. Pagkatapos nuon, didiligan mo at lalagyan ng pataba, at babantayan ang kanilang paglaki. Ganuon yun.""
Nagtanim si Sophy ng Biik

"Sinimulan kaagad ni Sophy ang pagtatanim."
Nagtanim si Sophy ng Biik

"Hinintay ni Sophy kung ano ang mangyayari. "Kailan ka lalaki biik? Sapat ba ang pagdilig at paglagay ko ng pataba sa iyo?" tanong nya sa baboy."
Nagtanim si Sophy ng Biik

"Pagbalik ni Sophy, wala na ang kanyang biik sa kanyang pinagtaniman. "Nasaan ka na biik?" "Oink! Oink!""
Nagtanim si Sophy ng Biik

"Pagkatapos, narinig ni Sophy ang kanyang Nanay sa bakuran na nagtatanong, "Anong ginagawa mo dito?""
Nagtanim si Sophy ng Biik

"Tumakbo si Sophy at nakita nyang natapakan na ng biik ang mga bulaklak at ito ay nasa putikan!"
Nagtanim si Sophy ng Biik

"Hinabol at nahuli ni Sophy ang biik. "Huwag po kayong mag-alala Nay, itatanim ko uli itong baboy para magkaroon tayo ng maraming mga biik.""
Nagtanim si Sophy ng Biik

""Ang mga hayop ay hindi gulay, mahal ko! Kapag itinanim mo itong baboy ay hindi ito magkakaroon ng biik. Umpisahan natin sa pagpapakain nito para ito lumaki. Heto ang kainan na maaari mong gamitin." "Gusto ko pong tumulong!" Sa ngayon, masaya si Sophy sa pag-aalaga ng nag-iisang bagong baboy."
Nagtanim si Sophy ng Biik

"Nalalapit na ang malaking konsyerto sa paaralan. Masayang nagsasanay ang mga bata. Si Mihlali naman..."
Sayaw, Mihlali!

"Nag-aalala siyang makakalimutan niya ang kanyang mga hakbang habang sumasayaw. "Tutulungan kitang magsanay sa bahay." sabi ni Nanay"
Sayaw, Mihlali!

"Sa bahay, nagsimulang magsanay si Mihlali at siya at nahulog. "Sana hindi na mangyari ang konsyerto na ito!" iyak ni Mihlali."
Sayaw, Mihlali!

""Walang pag-asa!" sabi ni Nanay. “Papalapit na ang araw ng konsiyerto…”"
Sayaw, Mihlali!

"Masyadong nag-aalala si Mihlali sa konsyerto at nakaligtaan nya na buksan ang regalo."
Sayaw, Mihlali!

"Ngunit marahil ay dapat niyang tingnan ang loob. Binuksan ni Mihlali ang kanyang regalo. “Ang ganda ng sapatos na bigay ni Lola!”"
Sayaw, Mihlali!

"Si Lola ang pinakamagaling na mananayaw."
Sayaw, Mihlali!

"Araw ng konsiyerto. Tama lang ang sayaw ni Mihlali. Napakasaya! At sa kanyang sorpresa, dumating pa si lola para manood ng sayaw ni Mihlali."
Sayaw, Mihlali!

""Ako ay sumayaw tulad mo, Lola." "Nakakabilib ka!" bulalas ni Lola. "Ikaw ang pinakamahusay na mananayaw na nakita ko.""
Sayaw, Mihlali!

"Ang mga ulap ay nagdudulot ng ulan. Gusto ko ang mga ito."
Ulap

"At ang ulap ng nagbibigay din ng nyebe. Gusto ko ng ulap!"
Ulap

"Ang ulap ay kayang itago ang araw. Gusto ko ang mga ulap."
Ulap

"Ang mga ulap ay kayang itago ang mga bituwin. Gusto ko ang mga ulap."
Ulap

"Noong gabing iyon, maputik at matalbog ang panaginip ng Daga."
Ang bahay para kay Daga

"Noong gabing iyon, nanaginip ang daga ng maingay at masukal."
Ang bahay para kay Daga

"Nang gabing iyon, malamig at basa ang mga panaginip ng daga."
Ang bahay para kay Daga

"Nahanap ni Daga ang malapit na istante ng libro."
Ang bahay para kay Daga

"Malapit na ang Bagong taon. Maraming kailangan gawing paghahanda ang gagambang si Gethum."
Ang damit para kay Kooru

"Ngunit hindi rin nababagay sa kanya ang susunod na damit. Tinakpan lang nito ang harapan niya!"
Ang damit para kay Kooru

"At sa huli, si Kooru ang nanalo bilang may pinaka magandang damit sa Bagong Taon."
Ang damit para kay Kooru

"Ngunit, ang pinakatanyag na premyo ay para sa pinakamahusay na manggagawa sa taong ito."
Ang damit para kay Kooru

"At alam mo kung sino ang nanalo ng premyo!"
Ang damit para kay Kooru

"Si Ali ang pinaka maliit. Sila Ado at Aka ay lagi siyang inaasar tungkol sa kanyang sukat."
huwag mo akong maliitin

"Isang araw, Sabi ni Ado kay Ali. " Bukas mahihinog ang gintong mansanas na prutas! Ako at si Aka ay kakainin ito." Ali, hindi mo ito pwedeng kainin ulit. "Tama iyon!" sabi ni Aka. "Ali, masyado kang maliit, hindi mo kailangan ng kahit anung prutas. Mag hintay ka lamang dito."
huwag mo akong maliitin

"Dali daling umakyat ng puno ang dalawang malaking ardilya at inunahan si Ali patungo sa prutas. Sabay iyak ni Ali. " Mukhang hindi ko na matitikman ang gintong mansanas kahit kailan." Ngunit naisip nya ulit. " Hindi, ang sabi sa sarili, Hindi ako susuko!""
huwag mo akong maliitin

"Biglang, naputol ang sanga at nalaglag si Ali."
huwag mo akong maliitin

"Laking gulat ni niya at nanlaki ang mga mata. Nang makita nya ang isang hinog na gintong mansanas na prutas."
huwag mo akong maliitin

"Hinila ang pinitas ni Ali ang prutas. At agad kinagat. Masarap! Sila Aka at Ado ay nakatingin sa kanya mula sa itaas. Masyado silang mabigat para sa mga maliliit na sanga."
huwag mo akong maliitin

"Pumitas si Ali ng ilag prutas para ibigay sa dalawang malakin ardilya. Nagulat sila Ado at Aka, tapos nag pasalamat. Nang hingi din sila ng paumanhin dahil sa nagawa nila. Sabay sabay nilang kinain ang gintong mansanas."
huwag mo akong maliitin

"Mula noon, Sila Ado at Aka ay hindi na minamaliit si Ali. Naging mabait at magalang na sila sa kanya at napuno nang saya ang kanilang bahay na puno."
huwag mo akong maliitin

"Noong unang panahon, hindi pa ganoon katagal, ang batang si Phyllis ay ipinanganak para sumayaw ng baley. Dalawang taong nagmamahalan, ang kanyang nanay at tatay, ay di pa nalalaman kung anong klaseng mananayaw ang ipinagkaloob sa kanila."
Ang kwento ng isang Mananayaw

"Nang si Phyllis ay naging apat na taong gulang, marami ang kanyang napamangha. Pinabilib din niya ang kanyang mga guro, sa galing ng kanyang mga paa sa pagsayaw. Mula pagpasok sa paaralan, hanggang sa pag-uwi, araw-araw siyang nag-sasayaw. Wala nang ibang mas nakakapagpasaya kay Phyllis kundi ang mag-Ballet."
Ang kwento ng isang Mananayaw

"Darating ang panahon, ay maklikita ng mundo, na may isang labinlimang taong gulang na batang babae, ang maglalakbay papuntang London, upang tuparin ang kanyang mga pangarap. Isang bagong simula, na malayo sa kanyang tahanan at mga kaibigan, ang nakahandang pabilibin ang Royal Ballet School!"
Ang kwento ng isang Mananayaw

"Ang kanyang pagsayaw ng Swan Lake ay naayon lamang para sa isang reyna. matapos ang maraming taon ng pagikot sa isang paa, ito na ang panahon para makita siya! Pumagitna siya sa entablado, tumatalon, umiikot at ang lahat ay napapangiti! Sila ay pumalakpak at sumisigaw!"
Ang kwento ng isang Mananayaw

"Mula Mexico hanggang Canada, mula US hanggang France, lahat sila ay inaanyayahan na sya ay bumisita at mag-sayaw. Kasama ang Royal Ballet, at kaniyang mga kaibigan, pinalaganap niya ang kanyang walang katapusang pagmamahal sa pagsasayaw."
Ang kwento ng isang Mananayaw

"Ang pagsasayaw ay hindi lang upang magsaya, alam ni Phyllis iyon; araw at gabi siyang nagsasanay, at ang hirap ng pagsasanay na iyon ang tumulong sa kanyang pag-unlad. Palagiang pag-ngiti, na para bang hindi siya napapagod, kahit minsan man ay nahihirapan, palagi niyang iniisip na maging pinakamagaling. Ang salitang "magaling lang" ay hindi kailanman naging sapat sa kanya."
Ang kwento ng isang Mananayaw

"Romeo at Juliet, Swan lake at Giselle. Nahuli niya ang lahat ng manonood sa kanyang salamangka. Katabi si Gary Burke at Eduard Greyling din, ang kanyang pagsasayaw ay itinuturing na salamangka sa lahat ng pahayag."
Ang kwento ng isang Mananayaw

"Ang gantimpala ay kusang dumarating kapag ikaw ay sumailalim sa pagsubok. Isang araw, ituturing siyang pinakamagaling sa Timog Afrika: "Prima Ballerina Assoluta", pinakamagaling na mananayaw sa lahat, yan ang gusto niyang maging titulo habang panahon. Wala nang iba pang gusto si Phyllis."
Ang kwento ng isang Mananayaw

"Dumating ang araw at nakita niya ang pagmamahal sa katauhan ni Philip Boyd an isa ring mananayaw. Lubha silang naging masaya. Dahil nagmamahalan, sila ay nagpakasal sa madaling panahon at magkasamang sumasayaw. Walang pagtatambal ang mas mainam kapag nabigyan ng pagkakataon!"
Ang kwento ng isang Mananayaw

"Wala silang mga anak, pero hindi naging dahilan upang sila ay malungkot, sapagkat nakaisip sila ng paraan upang makatulong sa ibang mga ina at ama. Itinatag nila ang kanilang sariling paaralan, ito ay tinawag na "Dance For All", kung saan ay mabibigyan ng pagkakataon ang mga bata, mula sa iba't ibang estado sa buhay, upang matuto at mahalin ang pagsasayaw."
Ang kwento ng isang Mananayaw

"Ang regalo niya sa mundo at lahat ng kanyang tagumpay ay nagturo sa marami na kaya nilang maging pinakamagaling. Nagsasayaw sila para sa atin, gamit ang inspirasyon nila na nagsisilbi ding inspirasyon sa atin na mangarap sa ating mga kinauupuan."
Ang kwento ng isang Mananayaw

"Hindi ikinatutuwa ni Kitten Phyu Wah ang paglalakad patungong paaralan. Sapagkat palaging nag-aabang ang malaking pusa upang agawin ang kanyang baon."
Ang Kuting na si Phyu Wah at ang Bully

"Habang nakaupo sa parke, iniisip ni Phyu Wah kung paano niya mapapatigil ang malaking pusa sa pang-aapi sa kanya."
Ang Kuting na si Phyu Wah at ang Bully

"Ilang saglit lamang, nakita niya sa kanyang harapan ang pagnakaw nang kalapati sa bola ng maya. Matapang na sinigawan ng maya ang kalapati na agad namang bumitaw sa bola at lumipad palayo."
Ang Kuting na si Phyu Wah at ang Bully

"Ikinagulat ito ni Phyu Wah. Napaisip siya kung bakit hindi natakot ang maya sa kalapati."
Ang Kuting na si Phyu Wah at ang Bully

""Hindi ka ba natakot sa kalapati?", ang tanong ni Phyu Wah sa maya."
Ang Kuting na si Phyu Wah at ang Bully

""Hindi ako natatakot. Kung natatakot ako, mas papahirapan niya ako sa hinaharap. Kailangan nating sabihin sa mga nananakot kung ano ang hindi natin gusto at maging matapang upang hindi nila tayo apihin ulit.""
Ang Kuting na si Phyu Wah at ang Bully

"Nang sumunod na araw, nag-aabang na naman ang malaking pusa kay Phyu Wah. Ngunit ngayon ay hindi na siya takot."
Ang Kuting na si Phyu Wah at ang Bully

"Tinignan ni Phyu Wah ang malaking pusa at sinabing, "Hindi ko gusto ang pang-aapi mo sa akin. Kapag patuloy mo itong ginawa, isusuplong kita sa kinauukulan.""
Ang Kuting na si Phyu Wah at ang Bully

"Pinanood ng mga kaibigan ni Phyu Wag ang mariin nitong pagsasalita sa malaking pusa. Pinasaya nila siya! Ang malaking pusa ay natakot at tumakbo palayo."
Ang Kuting na si Phyu Wah at ang Bully

"Mga katanungan: 1. Bakit ayaw ni Phyu Wah pumasok sa paaralan? 2. Ano ang sinabi ni Phyu Wah sa malaking pusa? 3. Bakit hindi natatakot ang maya sa kalapati? 4. Ano ang iyong gagawain kapag ikaw ay inaapi?"
Ang Kuting na si Phyu Wah at ang Bully

"Ang Third Story Project ay pagtutulungan ng mga grupong Myanmar Storytellers and ng Benevolent Youth Association (Yangon) sa pagbuo at paglathala ng mga kuwentong pambata sa Burmese at iba pang wika na libreng ipinapamahagi sa mga bata sa Myanmar. Ang mga kuwento ay isinulat at iginuhit ng mga manlilikhang nagmula sa Myanmar para sa mga mga taga-Myanmar na naglalayong mapagtuonan ng pansin ang mga usaping may kinalaman sa pagkakaisa, pagkakaiba-iba, kasarian, kapaligiran, and karapatang-pambata."
Ang Kuting na si Phyu Wah at ang Bully

"Gusto naming puntahan ang Socheata."
Gustong bisitahin ni Da at Sa

"Gusto naming puntahan ang Seiha."
Gustong bisitahin ni Da at Sa

"Gusto naming dalawin ang Bopha."
Gustong bisitahin ni Da at Sa

"Gusto naming puntahan ang Bona."
Gustong bisitahin ni Da at Sa

"Gusto naming dalawin ang aming tiyuhin at tiyahin."
Gustong bisitahin ni Da at Sa

"1. Sino ang unang gustong dalawin nina Da at Sa? 2. Sino ang huling dadalawin nina Da at Sa. 3. Alam mo ba kung bakit gustong dalawin nina Da at Sa sina Samnang, Socheata,, Seiha, Bopha, Bona, Sokha, Sophy at ang kanilang tiyahin at tiyuhin? 4. Nasubukan mo na bang dalawin ang isang tao sa kanilang tahanan? Sino ang kasama mo?"
Gustong bisitahin ni Da at Sa

"Nagsimula ang paglakbay ng isang bisikleta. Thrrrrr Thrrrr!"
Nagmamadaling mga Drayber

"May isang traysikel ang nagsimula sa kanyang paglalakbay. Thrrrrr Thrrrr!"
Nagmamadaling mga Drayber

"May isang motorsiklo ang nagsimula sa kanyang paglalakbay. Ghadarrr Ghadarrr!"
Nagmamadaling mga Drayber

"May isang tuk tuk ang nagsimula sa kanyang paglalakbay. Ghadarrr Ghadarrr!"
Nagmamadaling mga Drayber

"Nagsimulang maglakbay ang isang kotse. "Nagmamadli ako. Tumabi kayo! Tumabi kayo!" Broom Broom!"
Nagmamadaling mga Drayber

"May isang bus ang nagsimula sa kanyang paglalakbay. "Ako ay nagmamadali. Alis sa daraanan ko! Alis sa daraanan ko!" Bugudam Bugudam!"
Nagmamadaling mga Drayber

"May isang tren ang nagmamadali rin. Pappak Pappak!"
Nagmamadaling mga Drayber

"Ang aming ilaw trapiko ay handa na! Kapag nakita natin ang pulang ilaw, dapat tayong tumigil. Kapag nakita natin ang dilaw na ilaw, kailangan natin bagalan. Kapag nakita natin ang berdeng ilaw, maari na tayong dumiretso."
Nagmamadaling mga Drayber

"Dapat nating sundin ang mga batas trapiko."
Nagmamadaling mga Drayber

"Isang leon ay umungal. Nais niya rin na uminom ng tubig. Sino ang takot sa leon?"
Nagbibilang ng mga Hayop

"Isang elepante ang umiinom ng tubig kasama ng leon."
Nagbibilang ng mga Hayop

"Nakita ni Sokha ang kanyang lumang manikang Oso na nakabaon nang malalim sa likod ng aparador. Pusot na ang balahibo ng oso at lumuwag ang isa niyang butones na mata, ngunit siya parina ng lumang Tin Tin na minahal ni Sokha."
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

"Gusto ng nanay ni Sokha na linisin niya ang kanyang mga lumang laruan upang ibigay sa kanyang kapatid na si Dara, ngunit ayaw nyang bitawan si Tin Tin. Marahang pinaupo ni Sokha si Tin Tin sa kanyang kama, hiwalay sa iba pang mga laruan."
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

"Pumasok si Dara sa kanilang silid at tinanong si Sokha kung ano ang kanyang ginagawa. "Nililinis ang aking mga lumang laruan na ibibigay sa iyo," tugon ni Sokha. "Mayroon akong gagawing pang-matandand gawain ngayon, babasahin ko ang aking mga medikal na libro kasama si mama.""
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

"Pagkaalis ni Sokha, sabik na tumingin si Dara sa mga laruan. Naroon ang lumang eroplano na hindi kailanman pinayagan ni Sokha na paglaruan niya! At ang laruang tigre na palaging hinihiling ni Dara! Pagkatapos ay napansin ni Dara ang maniakng Oso sa kama ni Sokha. Nakalimutan din siguro ni Sokha na ilagay siya sa kahon."
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

"Kinuha ni Dara ang lumang teddy bear at sinabing, Ikaw ay isang nakakatawang tignan na Oso, gusto mong sumama at lumipad kasama ko?" Nagsimulang tumakbo si Dara sa paligid ng silid kasama ang oso, iniundayog siya pataas at pababa. "Wheee!""
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

"Sa sala, nakaupo si Sokha na nagbabasa ng isa sa mga bagong libro ng larawan na ibinigay sa kanya ng kanyang ina tungkol sa mga operasyon at gamot. Gusto ni Sokha na maging katulad ng kanyang ina, isang siruhano. Pinagmasdan niyang mabuti ang kanyang ina, ginagaya ang bawat galaw."
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

"Pagkatapos, narinig ni Sokha ang isang kabog at sigaw mula sa kabilang silid. Tumakbo si Dara papunta sa kanila, bitbit ang teddy bear ni Sokha. Ang braso ng oso ay halos mapunit at nakasabit lamang ng ilang mga sinulid. "Mama, kailangan ng doktor ang manikang Oso!" sigaw ni Dara."
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

""Anong ginawa mo kay Tin Tin?" sigaw ni Sokha. "Easy, Sokha," panimula ng kanyang ina. "Anong nangyari Dara?" "Nasaktan siya," sabi ni Dara. "Nakapit yung braso niya sa dresser nung lumilipad kami." Namula ang mukha ni Sokha. Bakit pinaglalaruan ni Dara si Tin Tin? Ngayon ang kanyang minamahal na oso ay nasira magpakailanman."
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

"Dahan-dahang pinaupo ng ina ni Sokha ang oso at sinimulang tingnan ang pinsala. "Magsimula tayo sa pagsusuri sa kanyang puso—thump, thump! Mukhang maganda." Ibinagsak ni Sokha ang sarili sa sopa. “Nay, braso lang niya ang sinira ni Dara, bakit mo sinusuri lahat?"
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

""Sokha, kailangan mong maging mahinahon at matiyaga. Kailangang tiyakin ng isang doktor na ang pasyente ay hindi nasaktan saanman," paliwanag ng ina ni Sokha. "Sige," sagot ni Sokha, nakatingin kay Tin Tin. "Hindi masyadong maganda ang mata niya.Suriin natin iyon.""
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

"Si Sokha at ang kanyang ina ay magkasamang natapos ang kanilang pagsusuri kay Tin Tin. Tumingala si Sokha sa kanyang ina, "Mukhang nasaktan siya nang husto. Sa tingin ko kailangan nating mag-opera." "Sumasang-ayon ako," sabi ng kanyang ina."
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

"Pumunta ang nanay ni Sokha sa kanilang silid-aklatan at kinuha ang isa sa mga libro tungkol sa pananahi at pagbuburda. "Hindi ako pamilyar sa pinakabagong pamamaraan para sa operasyon na kailangan ni Tin Tin," sabi ng ina ni Sokha. "Kailangan nating magsaliksik.""
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

""Hindi mo alam kung paano siya aayusin?" Nag-aalalang tanong ni Sokha. "Aayusin natin siya," sagot ng kanyang ina. "Ang mga doktor ay kadalasang kailangang magsaliksik sa mga pinakabagong pamamaraan upang matiyak na ang kanilang mga pasyente ay makakakuha ng pinakamahusay na pangangalaga." Nakahinga nang maluwag si Sokha at nagsimulang tumingin sa libro kasama ang kanyang ina."
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

"Matapos mahanap ang tamang paraan na gagamitin, inipon ni Sokha at ng kanyang ina ang mga kagamitan na kakailanganin nila para sa operasyon. Sinulid. Tsek. Karayom. Tsek. Gunting. Tsek. Lampara pang-opera. Tsek. Nakahanap din sila ng kumot at unan para maging komportable si Tin Tin."
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

""Sa palagay ko ay dapat ding tumulong ang iyong kapatid sa operasyong ito," sabi ng ina ni Sokha. "Pero siya ang gumawa nito kay Tin Tin!" protesta ni Sokha. "Oo pero hindi magaan ang pakiramdam niya, kaya mabuti para sa kanya na tumulong at makita kung gaano kalaki ang trabaho sa pag-aayos kay Tin Tin," tugon ng kanyang ina. "Bukod pa rito, ang mga mapanghamong operasyon ay nangangailangan ng isang buong koponan upang maibigay ng pinakamahusay na pangangalaga.""
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

"Sinimulan ng pangkat ang operasyon. Inabot ni Dara kay Sokha ang karayom ​​at sinulid. Maingat na sinulid ni Sokha at ng kanyang ina ang karayom, at ginawa ng kanyang ina ang unang tahi. Pinagmasdan ni Sokha ang kanyang ina na dahan-dahan at maingat na gumawa ng susunod na tahi. "Kumalma ka," sabi niya sa sarili."
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

"Matapos gumawa ng ilang tahi pa ang kanyang ina, nilingon niya si Sokha. "Gusto mo bang tapusin ang operasyon?" tanong niya. Oo, siyempre gagawin niya!"
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

"Maingat na kinuha ni Sokha ang karayom ​​mula sa kanyang ina, ginawa ang huling tahi, at hinila ang sinulid nang mahigpit. Pagkatapos ay ibinalik niya ang karayom ​​sa kanyang ina upang tapusin ang buhol."
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

""At... tapos na tayo," sabi ng nanay ni Sokha, na sinigurado ang sinulid. "Ito na Sokha, maayos na ang braso ni Tin Tin ngayon.""
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

""Hindi ba kailangan nating bantayan sandali si Tin Tin? Nabasa ko lang na ang susunod na pangangalaga ay kasinghalaga ng operasyon." "Tama ka," sabi ng kanyang ina. "Siguraduhin na bigyan siya ng maraming pahinga at babantayan natin ang mga tahi na iyon para makita kung gaano ito katagal. Dapat ay handa na siyang maglaro muli sa loob ng ilang araw""
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

""Naku, salamat Nay. Ikaw ang pinakamahusay na surgeon sa buong mundo." "Iyan ang pinakamagandang pakiramdam ng isang surgeon," sabi ng ina ni Sokha. "Walang anuman.""
Unang Operasyon ni Doktor Sokha

""Ito ang aking paboritong bulaklak," sabi ng maliit na ibon kay Lolo Mahika. "Maari mo ba akong kulayan ng kagaya ng kulay ng bulaklak na ito?""
Makukulay na Ibon

"Kinulayan ni Lolo Mahika ang maliit na ibon magandang dilaw na kulay."
Makukulay na Ibon

"Sinubukan ni Oriole na awatin ang dalawa. Habang sila ay nagaaway, ang dilaw na kulay ng maliit na ibon ay nahalo sa pulang kulay ni Oriole Woodpecker. Si Oriole ay naging kulay kahel!"
Makukulay na Ibon

"Ipinakita ng mga berdeng parrot ang kanilang kulay kay Kingfisher. "Saan ninyo nakuha ang magandang kulay, mga mahal na parrots?" "Magtungo ka kay Lolo Mahika!" huni nila. Gusto ni Kingfisher ang kulay ng langit. Kaya kinulayan syang asul ni Lolo Mahika."
Makukulay na Ibon

"Ang kaunting pula galing kay Woodpecker ay humalo sa kaunting asul galing kay Kingfisher. Tinignan ni Kingfisher ang kaunting kulay na lila sa kanya. "Magandan kulay ang lila sa akin," sabi niya."
Makukulay na Ibon

"Ang bahagyang kulay pula mula kay Woodpecker ay humalo sa bahagyang kulay asul o bughaw mula naman kay Kingfisher. Nabahiran ng bahagyang lila o ube ang Pigeon. "Magandang tingnan ang lila o ube sa aking katawan," sabi ng Pigeon."
Makukulay na Ibon

""Ikaw naman," Sabi ng kanyang kuya. "Ano?" Sigaw ng nakakababatang babae. "Ikaw na!" Ang malakas na ingay ay ang dahilan kaya nahihirapan silang maglaro"
Ang bagong Pugad

"Sumipa ang nakababatang babae ng buong kanyang lakas, at...iskor! Lumipad ng pagkataas taas sa langit ang maliit na butones. At bumulusok ito pababa lagpas sa pugad. "Hindi..!! Ang butones ko!" Iyak ng nakababatang babae"
Ang bagong Pugad

"Ako na ang kukuha para sayo!" Sigaw ng kuya habang bumu-bulusok pababa ng puno"
Ang bagong Pugad

"Bigla na lang, Umiyak ang nakababatang babae, "May pusa!". Sumigaw ang kaniyang Nanay, Tatay at nakababatang kapatid na babae, "Mag ingat ka sa pusa!""
Ang bagong Pugad

"Ang mga makina ay sobrang ingay. Ang mga ibon ay hindi na magkarinigan. Mapanganib na sa atin ang mga nangyayari dito. Kailangan na nating umalis.ang sabi ng Ama."
Ang bagong Pugad

"Nagsimula ng mag-impake ang lahat ngunit ang bunsong babae ay hindi pa rin makkapadesisyon kung ano ang kanyang dadalhin. Napamahal na sa kanya ang mga bagay na kanyang naitabi."
Ang bagong Pugad

""Dadalhin ko ang paborito kong balahibo " wika ng nakababatang babae. Mag eempake na ang kaniyang kuya ng balahibo nang..."
Ang bagong Pugad

"Sa pagkakagulat, Ang naka babatang kapatid ay naiwan ang kaniyang paboritong balahibo. Siya ay kumaway nang malungkot sakanila. "Paalam pugad, Paalam balahibo," Nakasilip ang naka babatang kapatid."
Ang bagong Pugad

"Paalam na mga matatandang puno. Ay sandali, may bagong puno doon. Ito na ba ang ating bagong pugad. msayang sabi ni bunsong babae."
Ang bagong Pugad

""Oh, ang paborito kong malambot na balahibo!" Ang naka babatang kapatid ay hindi makapaniwala sa kaniyang nakikita. Nagawa pa ng kanilang Nanay na makakuha habang sila ay nag iimpake."
Ang bagong Pugad

"Si Tito San ay isang mekaniko. Tinitingnan nya ang motor."
iba't ibang trabaho

"Si Tita Channa ay isang pulis. Inaayos niya ang trapiko sa lansangan."
iba't ibang trabaho

"Si Ate Rany ay doktor ng mga bata. Tinitingnan niya ang pasyente."
iba't ibang trabaho

"Itong mga ate, kuya, tiyo at tiya ay may iba't ibang trabaho. Mahal nila ang kanilang mga trabaho."
iba't ibang trabaho

"Ang Ahensya sa Pagpapaunlad at Pagpapaunlad ng Wika, o mas kilala bilang Ahensya ng Wika, ay isang yunit sa ilalim ng Ministri ng Edukasyon, Kultura, Pananaliksik, at Teknolohiya na nakatalaga upang harapin ang mga isyung pangwika at pampanitikan sa Indonesia. Ang Ahensiya ng Wika ay may misyon na pahusayin ang kalidad ng wika at paggamit nito, dagdagan ang paglahok ng papel ng wika at panitikan sa pagbuo ng isang pang-edukasyon at kultural na ekosistema, at dagdagan ang pakikilahok ng mga stakeholder sa pagpapaunlad, pagpapaunlad, at proteksyon ng wika at panitikan, pati na rin ang pagpapataas ng aktibong papel ng diplomasya sa internasyonalisasyon ng wikang Indonesian.. Ang Ahensiya ng Wika ay may mga Yunit na Teknikal na Pagpapatupad sa tatlumpung lalawigan sa Indonesia na may tungkulin at tungkulin na isakatuparan ang pagpapaunlad, paggabay, at proteksyon ng wika at panitikan ng Indonesia."
iba't ibang trabaho

"Si Chandu ay lumipad pa ng mas mataas hanggang sa makita niya ang isang agila. "Kumusta kaibigan?" tanong ng agila. "Mabuti naman" sagot naman ni Chandu."
Ang paglipad ni Chandu

"Si Chandu ay lumipad pa ng mas mataas hanggang sa maramdaman niyang madali na para sa kanya ang paglipad. Sa sobrang taas ng kaniyang nilipad ay nakita niya ang isang eroplano. "Kumusta ka Chandu?" tanong ng eroplano. "Mabuti naman,mag ingat ka" mabilis na wika ni Chandu."
Ang paglipad ni Chandu

"Di nagtagal ay umakyat pa ng mas mataas si Chandu. Lumipad siya ng lumipad hanggang sa masalubong niya ang isang rocket. "Kumusta ka ginoo?" sigaw ng rocket. "mabuti naman" wika ni Chandu ng nakangiti."
Ang paglipad ni Chandu

"Pataas ng pataas ang paglipad ni Chandu. Ngayon naman ay nakita niya ang mga bituin na kumikislap sa paligid. Sila ay nakangiting lahat kay Chandu na parang hindi ito naiiba sa kanila. "Kumusta ka Chandu?" tanong ng isang bituin. "Mabuti naman ako" sagot naman ni Chandu. Bigla naman gumalaw ang mga bituin at umiling."
Ang paglipad ni Chandu

"Ang kanyang nanay pala ay ginigising siya. "Magandang umaga anak, kumusta ka?" Siya ay niyakap ni Chandu ng sobrang higpit sabay sabing "mas mabuti po ang aking pakiramdam kaysa dati.""
Ang paglipad ni Chandu

"At palakas pa ito ng palakas sa bawat pagbahing. Hatchu HatCHU HATCHU! Ang sanggol na si Malli ay nagtatatalbog sa pag hatchu hatchu ni Hatchuram. Ang batang lalaki naman na si Jaggu ay naihulog ang kaniyang sorbetes sa pag hatchu hatchu ni Hatchuram."
Hatchu! Ha-aaa-tchu!

"Ang pabo na si Pihu ay nagbagsakan ang mga balahibo sa pag hatchu hatchu ni Hatchuram. Ang isda namang si Matsya ay napatalon paalis ng tubig sa pag hatchu hatchu ni Hatchuram"
Hatchu! Ha-aaa-tchu!

"Natakot ang mga tao sa pag hatchu hatchu ni Hatchuram. Kahit ang pagtatakip ng tainga ay hindi tumalab."
Hatchu! Ha-aaa-tchu!

"Ang pagtakbo palayo ay hindi gumana. Ang pagtago ay hindi din nakatulong. Kung gayon ano ang ginawa nila kay Hatchuram?"
Hatchu! Ha-aaa-tchu!

"Narinig mo na ba ang tungkol sa akin? Oo? Hindi? Ano ang nararamdaman mo kapag naririnig mo ang pangalan ko? 1) Kalmado? 2) Nalilito? 3) Nag-aalala? 4) Nagtataka? 5) Natatakot? 6) Nalulungkot?"
COVIBOOK

"Ano'ng nararamdaman mo tungkol sa'kin, ang coronavirus? Naiintindihan ko. Mararamdaman ko rin iyan. (Kung mayroon kang papel, gumuhit ng isang mukha na magpapakita ng iyong nararamdaman.)"
COVIBOOK

"Kung minsan nangangamba ang mga matatanda tuwing nagbabasa ng balita o nakikita ako sa TV."
COVIBOOK

"Ngunit ipaliliwanag ko ang aking sarili para mas maintindihan mo."
COVIBOOK

"Ngunit, hindi naman ako tumatagal kapag ako ay bumibisita. Kalimitan, gumagaling naman ang karamihan tulad na lang kapag nadapa ka at ito ay gumagaling. Paalam!"
COVIBOOK

"Huwag kang mag-alala! (Ibigay ang pangalan ng nag-aalaga sa'yo.) Pananatilihin ka nilang ligtas."
COVIBOOK

"At makatutulong ka sa pamamagitan ng: 1) Paghugas ng kamay gamit ang sabon at tubig habang kumakanta. Maaari mong kantahin ang paborito mong kanta, ang "happy birthday" o ang "abakada". 2) Paggamit ng hand sanitizer at pagpapatuyo ng kamay. Huwag gagalawin ang kamay habang nagbibilang hanggang sampu: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10.Kapag tuyo na ang kamay mo, maaari ka nang maglaro ulit!"
COVIBOOK

"Kapag ang lahat ng ito'y iyong sinunod, hindi na ako makabibisita pa sa inyo. Samantala, ang mga doktor ay masikap na naghahanap ng bakuna upang hindi ka na magkasakit kahit na kumustahin pa kita."
COVIBOOK

"WAKAS Maaaring i-download ang PDF sa: www.mindheart.co/descargables May akda: Manuela Molina Cruz Instagram: @mindheart.kids manuela_82 5@ hotmail.com"
COVIBOOK

"Alam ng lahat na ang elepante ay may napaka-habang ilong."
Ang mausisang batang elepante

"Ngunit noong unang panahon, ang ilong ng elepante ay maikli at mataba. Parang may sapatos sa gitna ng mukha nito."
Ang mausisang batang elepante

"Isang araw, isinilang ang sanggol na elepante. Mataas ang kuryusidad niya sa lahat ng bagay. At may tanong siya sa lahat ng hayop."
Ang mausisang batang elepante

"Napansin niya si Giraffe. "Bakit mahaba ang leeg mo?" tanong niya."
Ang mausisang batang elepante

"Napansin niya si Rayno. "Bakit matulis ang sungay mo?""
Ang mausisang batang elepante

"Napansin niya si Hipo. "Bakit mapula ang mga mata mo?" tanong niya."
Ang mausisang batang elepante

"At SOBRANG nagtaka siya kay Buwaya. "Ano ang kinakain ng Buwaya para sa hapunan?" tanong niya"
Ang mausisang batang elepante

"Madaling lumipad pababa si Uwak palapit sa batang elepante. "Sumunod ka sa akin, sa ilog. Doon, makikita mo kung ano ang kinakain ni Buwaya para sa kanyang hapunan," putak ni Uwak."
Ang mausisang batang elepante

"At sumunod ang batang elepante kay Uwak papunta ng ilog."
Ang mausisang batang elepante

"Tinulak niya ang mga tambo at tumayo sa pampang. Tumingin siya sa tubig. Nasaan si Buwaya?"
Ang mausisang batang elepante

""Helo," sabi ng bato malapit sa tabing ilog. "Helo," bati ng batang elepante. "Maaari mo bang sabihin sa akin kung ano ang kinakain ng Buwaya para sa hapunan?""
Ang mausisang batang elepante

"Yumuko ka at sasabihin ko sayo," sabi ng bato. "Baba pa, mas mababa," sabi ng bato. At yumuko ng mababang-mababa ang batang elepante."
Ang mausisang batang elepante

"Nang biglang, "Huli!" Ang ilong ng batang elepante ay nahuli gamit ang panga ng buwaya. "Ikaw ang kakainin ni Buwaya para sa hapunan!" putak ni Uwak, at lumipad palayo."
Ang mausisang batang elepante

"Gamit ang malakas na binti, napaupo ang batang elepante atsaka humila. Humila ng humila. Ngunit hindi binitawan ng Buwaya ang kanyang ilong."
Ang mausisang batang elepante

"Naunat ng naunat ng naunat ang ilong ng elepante. Nang biglang, "Kalabog!" natumba sya."
Ang mausisang batang elepante

"Lumubog ang Buwaya pabalik sa tubig. Mainit ang ulo nya sa pagkawala ng kanyang hapunan."
Ang mausisang batang elepante

"Tiningnan ng batang elepante ang kanyang ilong. Ito ay naunat ng sobrang haba. Hindi niya makita ang dulo nito!"
Ang mausisang batang elepante

"Itinago ni Sokha ang shampoo sa istante."
Itago

"Hinahanap ni Tatay ang shampoo."
Itago

"Itinago ni Sokha ang pantalon ng kanyang ama sa isang upuan."
Itago

"Hinahanap ni Tatay ang kanyang pantalon."
Itago

"Itinago ni Sokha ang sombrero ng kanyang ama sa istante."
Itago

"Hinahanap ni Tatay ang kanyang sombrero."
Itago

"Sabi ni Tatay: “Pakibalik ang aking shampoo, pantalon, at sombrero.”"
Itago

"Ano ang hinahanap ni Tatay? Saan itinago ni Sokha ang shampoo? Alam mo ba kung bakit pinuri ni Tatay si Sokha? May kinuha ka ba sa iba para itago? Saan mo itinago ang mga bagay na iyon?"
Itago

"Ginawang disyerto ni Nana ang karpet sa sala, at masayang sumakay sa kanyang Kamelyo sa paligid ng disyerto."
Pagpapaligo sa Kamelyo

"Ha ha, ang aking giraffe ay tuyo pa rin. - Masayang tumawa si Nini. - Hindi na ngayon! - sigaw ni Nana."
Pagpapaligo sa Kamelyo

"Bumalik na kayo sa inyong kwarto, mga anak! Ibabalik ko ang inyong mga laruan kapag kayong dalawa ay nagkasundo na."
Pagpapaligo sa Kamelyo

"Si Nana at Nini ay bumalik sa kanilang kwarto na masama ang loob at hindi nagpalitan ng kahit isang salita."
Pagpapaligo sa Kamelyo

"Bakit bumabagsak ang mga patak ng ulan, ngunit ang usok ay umaangat?"
Ang mausisang bata

"Bakit ang inahing manok ay maitim, subalit puti ang kanyang inakay?"
Ang mausisang bata

"Tuwing gabi, saan nag tatago ang araw?"
Ang mausisang bata

"Bakit ang mga batang kambing ay may balbas katulad ng mga matatandang kambing?"
Ang mausisang bata

"Gugugol ng mahabang panahon Sa katanungan tungkol sa nangyayari sa mundo Ngunit kapag natuto kang magbasa Malalaman mo ang kasagutang hinahanap mo."
Ang mausisang bata

"Si Tutu ay nagising ng ika-pito ng umaga. Ito ang unang araw niya sa paaralan ngunit huli na siya sa kanyang klase"
Unang Araw ng Eskwela

"Tapos, nagmadali si Tutu upang magbihis. Ngunit ang kanyang damit ay masyadong maikli, at ang kanyang pantalon ay masyadong mahaba!"
Unang Araw ng Eskwela

"Kahit ang kanyang sapatos, ay maliit din. At ang kanyang kulay dilaw na backpack ay masyadong mabigat!"
Unang Araw ng Eskwela

"Nagulat si Tutu na nag-iisa siya sa daanan patungo sa paaralan. Nasaan ang kanyang mga kapitbahay na sina Teytey at Pipi? Dapat nasa paaralan na sila. Napakahuli na niya!"
Unang Araw ng Eskwela

"Tapos biglang umulan at si Tutu ay nabasa at nadulas sa daanan. Ang kanyang damit ay labis ang dumi. Sa pagkakataong ito, grabe ang kanyang dinanas sa unang araw ng klase."
Unang Araw ng Eskwela

"Nang siya ay makarating sa paaralan, walang siyang naabutang ibang mag-aaral. Isang lalaking naglalakad ang nagsabi na sarado and paaralan. Nagbigay ito ng kalituhan kay Tutu."
Unang Araw ng Eskwela

"Nang biglang narinig ni Tutu ang boses ng kanyang ina."
Unang Araw ng Eskwela

""Hindi Mama. Sarado pa ang paaralan," bulong ni Tutu habang nakapikit."
Unang Araw ng Eskwela

""Buksan mo ang iyong mga mata! Nananaginip ka," wika niya."
Unang Araw ng Eskwela

"Bumangon si Tutu at nagtungo sa banyo. Sinusulit niya ang kanyang oras sa pagsisipilyo at pagligo."
Unang Araw ng Eskwela

"Pagkatapos, nagbihis na si Tutu. Ang kanyang damit ay kasyang-kasya. Ang pantalon rin nya ay kasya sa kanya. Maging ang sapatos nya ay eksaktong eksakto sa kanya. At ang kanyang dilaw na bag ay hindi mabigat, ito ay tamang tama sa kanya."
Unang Araw ng Eskwela

"Binigay ng kanyang ina ang baon niya at sinabing, "Oras na para umalis, magkikita tayo mamayang hapon.""
Unang Araw ng Eskwela

"Si Tutu ay tumingin sa bintana at nakita niya na madaming estudyante ang naglalakad patungo sa paaralan. "Ito nga ang unang araw ng pasukan sa eskwelahan!" kanyang sinigaw. Nang siya ay lumabas, nakita niya ang kanyang mga kaibigan na si Tetey at si Pipi. Sila ay naglakad papuntang paaralan ng magkakasama."
Unang Araw ng Eskwela

"Nang dumating siya sa paaralan, naghihintay na ang kanyang guro sa loob ng silid-aralan. Binati siya ni Tutu at ng mga kaklase nito, "Magandang umaga po Maám!""
Unang Araw ng Eskwela

"Habang oras ng pahinga, si Tutu at ang kanyang mga kaibigan ay naglaro sa bakuran. Hanggang ngyon, ito ang pinakamasayang unang araw ng klase!"
Unang Araw ng Eskwela

"Hello Araw, malaki at maliwanag. Pinupunan mo ang araw ng iyong maliwanag na ilaw."
Si Lolo at ang kanyang mga Kaibigan

"Kamusta langit, malawak at asul. Pinupuno mo ang kalangitan ng kulay asul."
Si Lolo at ang kanyang mga Kaibigan

"Kamusta ka kaibigang Buwan? Ikaw ang nagbibigay ng liwanag sa gabing madilim."
Si Lolo at ang kanyang mga Kaibigan

"Kamusta mga kaibigang Bituin, malalaki at napakaputi kung kuminang. Ikaw ang nagpapaganda ng langit tuwing gabi."
Si Lolo at ang kanyang mga Kaibigan

"Hello Hangin, malakas at malaya. Hinihipan mo ang mga bagay at ginagawang malamig."
Si Lolo at ang kanyang mga Kaibigan

"Kamusta kaibigang Ulan? Ikaw ang nagbibigay ng tubig at nagpapalamig sa kalupaan."
Si Lolo at ang kanyang mga Kaibigan

"Kamusta kaibigang Hamog, tila patak ng tubig? Ikaw ang nagpapanatiling malambot at basa ang kalupaan."
Si Lolo at ang kanyang mga Kaibigan

"Kamusta kaibigang Puno? Malaki at malakas. Ikaw ang nagbibigay ng lilim at mga masasarap na prutas na aming kinakain."
Si Lolo at ang kanyang mga Kaibigan

"Hello Ibon, lumilipad sa ulap. Pinupunan mo ang aming araw ng magagandang kanta."
Si Lolo at ang kanyang mga Kaibigan

"Kamusta ka aking kaibiga na nagbabasa nitong aklat? Ngayong nakilala mo na ang aking mga kaibigan, ipakilala mo rin ang iyong mga kaibigan."
Si Lolo at ang kanyang mga Kaibigan

"Mula nang bumalik si Ma kasama ang sanggol, hindi naging masaya sina Zu at Zi. Hindi sila pinayagan na magingay kapag natutulog ang sanggol. Ngunit ang sanggol ay palaging natutulog!"
Don't Wake the Baby!

"Pero ang pinakamahirap sa lahat, kapag tulog ang sanggol, kailangan pang magbulungan nina Zu at Zi."
Don't Wake the Baby!

"Ngunit isang araw, ang kwentong binabasa nila ay nakakatawa na hindi nila mapigilang tumawa. Humagikgik sina Zu at Zi. Hala! Ang sanggol ay natutulog."
Don't Wake the Baby!

"Nagising ang sanggol at umiyak. Nagalit si Ma at sumigaw sa kanila na sa labas na lamang maglaro."
Don't Wake the Baby!

"Si Zu ay mainitin ang ulo at ayaw niyang nasisigawan. Kinalma siya ni Zi at sinabihan na mas maganda maglaro sa labas. Pwede Sila magingay Hanggang gusto nila."
Don't Wake the Baby!

"Naging masaya muli sina Zu at Zi matapos maglaro ng football. Sinipa ni Zi ang bola. Goal!"
Don't Wake the Baby!

"Ang bola ay lumilipad sa buong hardin. BANG! Oh hindi! Gising na ang sanggol! Ano ang mangyayari ngayon?"
Don't Wake the Baby!

"Sa sobrang lakas ng iyak ng sanggol nabasag ang bote ng gatas. Nasira ang kaldero. Nabasag ang bintana."
Don't Wake the Baby!

"Sa lakas ng iyak ng bunso nilang kapatid ay umangat ang bubong ng kanilang bahay!"
Don't Wake the Baby!

"Tuloy tuloy ang iyak ng sanggol. Tinakbo nila ito sa loob ng bahay. Asan si Ma?"
Don't Wake the Baby!

"Binuhat ni Zu ang sanggol at kumanta subalit ang sanggol ay patuloy na umiiyak."
Don't Wake the Baby!

"Sumayaw si Zi. Pinatawa niya ang sanggol ngunit ayaw parin tumigil sa pag iyak!"
Don't Wake the Baby!

"Ano ang dahilan kung bakit hindi huminto sa pag-iyak ang isang sanggol? Hindi nagtagal, umiiyak din sina Zi at Zu. Doon na makauwi si Ma."
Don't Wake the Baby!

"Kinarga ni Ma ang sanggol. Kumanta at biglang tumigil ang sanggol."
Don't Wake the Baby!

"Ngayon ay naiintindihan na nina Zu at Zi. Imposibleng maging tahimik ang sanggol. Kaya mas makakabuting hindi sila magingay. Sssshhhh!"
Don't Wake the Baby!

"Makulit na maliit na nilalang, ka Bilugan ang mukha, mo. Huwag kang tumingin sa akin Nakakatakot kang nilalang! Hey Makaw! Matapang na Makaw!"
Hoy Makaw!

"Ikaw maliit na mapagbiro, Ikaw ang gumagawa ng gulo! Hoy Makaw! Mabangis na Makaw!"
Hoy Makaw!

"Tungkol sa May-akda Si Durga Lai Shrestha ay isang tanyag na makata ng Nepal Bhasa at Nepali. Bilang isang guro ng Nepal Bhasa sa Kanya Mandir Higher Secondary School noong 19 50 s-19 70 s, gumawa siya ng mga kanta upang mapasigla ang mga bata na ipahayag ang kanilang sariling wika. Ang kanyang mga kanta ay naging malawak na kilala sa buong Kathmandu Valley at ang mga koleksyon ng mga kanta ng kanyang mga anak ay napagdaanan ng labis na muling pag-print at hanggang ngayon Tungkol sa Illustrator Si Ashish Shakyais isang kamakailang nagtapos sa Lalit Kala Campus sa Kathmandu, Nepal. Mayroon siyang diploma sa animasyon at mga visual effects mula sa Black Box Academy. Nagtrabaho siya bilang isang character designer, storyboard artist at animator para sa Fire studio, Arcoiris studio, at iba't ibang mga freelance na proyekto."
Hoy Makaw!

"Pagkilala Una sa lahat, nais naming pasalamatan ang pagiging bukas na ipinamalas ni Durga Lai Shrestha sa pagyakap sa proyektong ito. Siya ay isang inspirasyon para sa susunod na henerasyon ng malikhaing mangangatha. Isang mainit na pasasalamat sa ilustrador Amber Delahaye mula kay Stichting Thang na humawak ng workshop sa pagguhit. At bilang pagtatapos, ang aklat na ito ay hindi magiging posible kung wala sina Suman at Suchita Shresta, mga anak ni Durga Lai Shrestha, at sa kanyang asawa, Purnadevi Shrestha na laging nasa kanyang tabi."
Hoy Makaw!

"Yehey! Uuwi na si itay. Naririnig ko na ang kanyang mga yapak - thump thump thump! Gustung-gustong naririnig ni Malik ang tunog na ito."
Ang Sapatos ni Tatay

"Pinahiram ni Tatay kay Malik ang kanyang mga bota. Nais ni Malik na gawin ang tunog nito, thump thump thump."
Ang Sapatos ni Tatay

"Malaki ang bota ng Tatay ni Malik, halos kasinlaki na niya ito."
Ang Sapatos ni Tatay

"Sinuot ni Malik ang bota ni itay. Plop! Kahit na ito ay mataas nagawa pa din n'yang tumayo ng tuwid."
Ang Sapatos ni Tatay

"Ngayon gusto ni Malik na maglinis tulad ng kaniyang Tatay ngunit napakabigat ng mga botang ito. Bakit kaya wala ang tunog na dug dug dug?"
Ang Sapatos ni Tatay

"Hmm, iangat kaya ni Malik ang kaniyang mga paa? Ay, aray! Napakabigat ng mga ito."
Ang Sapatos ni Tatay

"Nadulas siya at nagkalat ang mga basura."
Ang Sapatos ni Tatay

"Papaano kaya ulit lilinisin ni Malik ang mga ito?"
Ang Sapatos ni Tatay

"Kung tanggalin kaya niya ang mga bota? Aray! Kinagat siya ng langgam."
Ang Sapatos ni Tatay

"Oooh, ang mga langgam ay naglalakad habang bitbit ang mga pagkain. Mukha silang tren ng pagkain."
Ang Sapatos ni Tatay

"Hmm, Inilagay ni malik ang mga bote sa kulay dilaw na trak. Inilagay naman nya ang pandikit sa kulay pulang trak."
Ang Sapatos ni Tatay

"Sunod, inilagay nya ang mga dahon sa kulay berdeng trak ngunit maliit ito."
Ang Sapatos ni Tatay

"Kaya, inilagay niya ang mga dahon sa loob ng bota. Ang mga bota ay kaya ding magdala ng mga bagay."
Ang Sapatos ni Tatay

"Si Bo at ang kanyang Lola ay naglakad sa parke."
Magbilang ng Ibon

"Lola, ang ibon na ito ay gusto ang mais ko."
Magbilang ng Ibon

"Ngayon, apat na ibon naman ang kumakain ng mais."
Magbilang ng Ibon

"Isa, dalawa, tatlo, apat...Ah, limang ibon ang kumakain ng aking mais."
Magbilang ng Ibon

"Woh, napakagandang pagmasdan ang mga ibon na kumakain ng mais. -Naisip ni Bo."
Magbilang ng Ibon

"Isang araw, pumunta si Didi sa tambakan. Mayroon siyang pulang dupatta. Tiningnan ni Didi ang mga batang nagtatakbuhan. Tapos naghanap siya ng lugar na mauupuan. Binuksan niya ang kanyang bag at may kinuha."
Si Didi at ang Makulay na Kayamanan

"Nagtaka ang mga bata at nagsilapit kay Didi. May dala-dalang mga makukulay na aklat si Didi. Mga aklat na naglalaman ng mga kuwento. Mas lumapit pa ang mga bata nang masilayan ang mga aklat."
Si Didi at ang Makulay na Kayamanan

"Nagsimulang dumating araw-araw Huminto sa paggala sa dump ang mga bata nang siya ay dumating. Umupo sila sakanya at pinakinggan ang mga kwento. Hindi nagtagal ay nabasa na nila ang ilang mga titik at ilang mga salita. Hindi nagtagal ay nagbabasa na rin sila ng mga kwento."
Si Didi at ang Makulay na Kayamanan

"Dahil sa kasiyahan ng mga bata, inayos nila ang lugar kung saan madalas magbasa ng kuwento si Didi. May nagdala ng upuan mula sa basurahan. May nagdala din ng carpet at inilatag sa sahig. May nagdala din ng mga kurtina. Naging maganda ang lugar."
Si Didi at ang Makulay na Kayamanan

"Isang araw ay di pumunta si Didi. Hindi rin pumunta si Didi ng sumonod na araw. Ang mga bata ay patuloy na naghintay. Sila ang nagbabasa ng mga aklat sa sarili nila. At binabasa nila ang mga aklat sa bawat isa."
Si Didi at ang Makulay na Kayamanan

"Isang araw nakita ng mga bata ang tirahan ni Didi sa isang aklat. Umalis sila upang hanapin siya. Dinala nila ang isang bag ng mga aklat. Kaya ng basahin ng mga bata ang pangalan ng bus. Hinanap nila ang pangalan numero ng kalsada na tinitirhan niya. Kaya nila itong gawin lahat dahil itinuro ito ni Didi sa kanila."
Si Didi at ang Makulay na Kayamanan

"Hinanap ng mga bata ang kanyang bahay. Taas baba silang tumitingin sa bawat daanan. Subalit hindi nila it makita. Sa oras na sila ay pabalik na, may nakakita ng isang pulang dupatta. Ito ay nakasabit ito sa isang kawit malapit sa bintana."
Si Didi at ang Makulay na Kayamanan

"Nandoon si Didi na nakahiga sa kama. Mukha siyang sobrang sakit. Malungkot ang mga mata niya at hindi siya ngumiti. Binigyan siya ng doktor ng mga gamot. Ngunit kahit papaano hindi siya gumaling."
Si Didi at ang Makulay na Kayamanan

"Ang mga bata ay tumakbo papunta kay Didi. Niyakap nila siya at hinalikan. Dinala nila ang kanyang mga libro sa kanya. Umupo si Didi at binasahan siya ng mga bata. Nagsimulang magningning ang kanyang mga mata at bumalik ang kanyang ngiti."
Si Didi at ang Makulay na Kayamanan

"Ngayon, araw-araw na uling pumupunta si Didi pati na rin ang mga bata. Maaari mong makita ang mga ito tuwing gabi. Maririnig mo silang nagtatawanan. Maririnig mo silang nagbabasa. Masasabi mong nagkakasayahan sila. Ang mga bata, si Didi at mga libro."
Si Didi at ang Makulay na Kayamanan

"Ang aking tahanan ay gawa sa kawayan. Nasa taas ang bahay ko katabi ng mga puno."
Iba't ibang Uri ng bahay

"Gawa sa kahoy ang tahanan ko at ito ay nasa silong. Sari-sari ang itinitinda ng aking ama't ina sa bahay namin."
Iba't ibang Uri ng bahay

"Gawa sa semento sa silong ang aking tahanan. Nagtitinda ng prutas ang aking tiyahin sa bahay."
Iba't ibang Uri ng bahay

"Ang bahay ko ay gawa rin sa semento, ngunit ito ay nasa unang palapag. Nagbukas ng panahian ang aking tiya sa may bahay."
Iba't ibang Uri ng bahay

"Gawa sa kahoy na lumulutang sa tubig ang aking bahay. Maaari kaming mangisda palagi."
Iba't ibang Uri ng bahay

"Anong uri ng bahay ang pinakamataas halos sa taas ng puno? Anong uri ng bahay na may taong nagbukas ng isang panahian? Alam mo ba kung saan gawa ang bahay sa ibabaw ng tubig? Saan gawa ang iyong bahay? Ano ang hitsura nito?"
Iba't ibang Uri ng bahay

"Alitaptap! Alitaptap! Halina, halina! Ang araw ay sisikat. Darating ang umaga."
Alitaptap

"Hilahin pababa ang elepante. Tulad ng isang anay."
Alitaptap

"Kasama ang araw Ang gintong pintuan Marahan at banayad Halina at buksan! Alitaptap! Alitaptap! Halina! Halina!"
Alitaptap

"Ang May Akda Si Durga Lal Shrestha ay isang tanyag na makata sa Nepal Bhasa at Nepali. Bilang isang guro sa Nepal Bhasa sa Kanya Mandir Higher Secondary School noong dekada singkwenta hanggang dekada sitenta, gumagawa siya ng mga kanta upang makakuha ng inspirasyon ang mga bata na maipahayag ang kanilang mga sarili sa kanilang sariling salita. Ang kaniyang mga kanta ay nakilala sa buong Kathmandu Valley at ang mga koleksyon ng mga kantang pambata ay umabot hanggang ikalabintatlong imprenta at patuloy pa rin hanggang sa ngayon."
Alitaptap

"Tungkol sa Ilustrador Si Mrigaja Bajracharya ay isang independiyenteng ilustrador na nagtapos ng BFA sa Studio Art sa Centre for Art and Design ng Kathmandu University. Siya ay nailathala ng mga organisasyon tulad ng Room to Read at UNICEF. Ang kaniyang mga personal na guhit na kadalasan ay mga likha gawa sa bolpen at tinta ay nagpapakita ng kaniyang mga pananaw sa mundo at tumutuklas sa kamatayan at ang pagiging pansamantala ng buhay."
Alitaptap

"Pagkilala Una sa lahat kami ay lubos na nagpapasalamat sa pagiging bukas palad ni Durga Lal Shrestha sa lubos na pagtanggap ng proyektong ito. Isa siyang inspirasyon para sa susunod na henerasyon na may malikhaing imahinasyon. Pasasalamat din sa ilustrador na si Amber Delaheya mula sa Stichting Thang na siyang humawak ng illustration workshops. At higit sa lahat, ang akdang ito ay hindi magagawa kung wala sina Suman at Suchita Shrestha, na mga anak ni Durga Lal Shrestha's at ang kaniyang kabiyak, Purnadevi Shrestha na palagi niyang karamay."
Alitaptap

"Sa isang gubat patungo sa hilagang gilid ng nayon ay naninirahan ang lobo. Sya ay nag aalala sa kasal ng kanyang anak"
Ang Kasal ni Lobo

""Ang hirap hirap magplano ng kasal!" Ang sabi ni Fox sa kaibigan na si Kuneho. "Sa palagay ko hindi ko magagawa ang lahat ng mag-isa." "Bakit hindi tayo humingi ng tulong sa mga taganayon?" Mungkahi ni Kuneho."
Ang Kasal ni Lobo

"Pumayag ang lobo tinanong nya si Aso na imbitahan amg lahat. si Aso ay pumunta sa Bawat bahay sa Kagubatan para hilingin na magtipon sa bahay ng lobo."
Ang Kasal ni Lobo

"Nang dumating na ang mga ibon at mga hayop. Sabi ng Lobo "kailangan kong maghanda para sa kasal ng aking anak na lalaki pero hindi ko ito magagawa mag-isa, pwede niyo ba akong tulungan?""
Ang Kasal ni Lobo

"Agad na tumaas si Uwak at sinabi, "Ipapamahagi ko ang mga paanyaya!""
Ang Kasal ni Lobo

"Inawit ni Mynah, "Ang aking tinig ay ang pinakamatamis kaya't dapat kong tanggapin ang mga panauhin.""
Ang Kasal ni Lobo

"Tinaas ni Kumalkoti ang kanyang kamay at sinabi, "Ako ang bahala sa mga dekorasyon. Maaari kong pinturahan muli ang bahay at gawing maayos ito.""
Ang Kasal ni Lobo

"Pinahanga ang kanyang mga balahibo, ipinahayag ni Paboreal, "Sasayaw ako at aliwin at paligayahin ang lahat.""
Ang Kasal ni Lobo

"Nag baluktot ng kanyang kalamnan, humakbang si Langgam, "Ako ang bahala sa transportasyon.""
Ang Kasal ni Lobo

""Ako ang bahala sa mga butil," wika ni inaheng Manok."
Ang Kasal ni Lobo

"Gumapang ang Bulate mula sa lupa at sinabi, "Magiging responsable ako sa pagtakip sa mga kaldero." Samantala, si Palaka ay natutulog sa isang sulok."
Ang Kasal ni Lobo

"Pagkatapos sinabi ni Kuneho, "Kami ay may kulang sa mga mang-aawit. Si Palaka ay aawit." Matapos sumang-ayon ni Palaka, natapos ang pagpupulong."
Ang Kasal ni Lobo

"Mabilis lumipas ang araw at padating na ang araw ng kasal. Matapos maipadala ang mga paanyaya, naging abala si Fox at mga taganayon. Hindi nagtagal at ang mga tarangkahan ay pinalilibutan na ng mga bulaklak at mga ilaw na nagkikislapan kahit saan. Natapos din ang preparation."
Ang Kasal ni Lobo

"Dumating ang mga panauhin at nagtapos ang prusisyon sa kasal. Huminga ng malalim si Palaka at handa nang kumanta. Ngunit sa halip na Maagar, ang kanta sa kasal, nagkamali siyang kumanta ng Sajanaa, ang awit na nag-aanyaya sa ulan... "Bumuhos ang malakas na ulan at gumapang ang madilim na ulap. Tingnan kung gaano kabasa ang aking mga perlas at kung paanong basang-basa ang aking alampay.""
Ang Kasal ni Lobo

"Lumabas ang madidilim na ulap, at biglang pag buhos ng ulan, nataranta ang Lobo."
Ang Kasal ni Lobo

"Hindi nagtagal ay napagtanto ni Palaka ang kanyang pagkakamali. Sa pag-ulan unti unting nagkaroon ng putik, nalinis niya ang kanyang lalamunan at inawit ang tamang kanta. "Sikawa-Barahi nakatali sa isang gilid at isang lubid ng isda na nakalawit mula sa kabilang panig, Walang laman ang takip, ang lalaki ay humakbang ng lima at inihahatid ng kanyang Ina" * Ang Sikawa-Barahi ay isang lubid na ginamit ng mga pamayanan ng Tharu upang magdala ng mga kalakal. Sa kuwentong ito ginagamit ito upang magdala ng mga pagkain para sa kasal."
Ang Kasal ni Lobo

"Kaagad, lumitaw ang araw. Kahit na umaambon pa rin, ang mga panauhin ay nagsimulang magsayawan."
Ang Kasal ni Lobo

"Noong unang panahon, salamat sa magandang panahon, ang lahat may masaganang ani. Ang mga hayop ay masaya at matiwasay ang pamumuhay."
Ang tipaklong laban sa elepante

"...Isang mabangis na elepante ang nagmula kung saan. Sinimulan n'yang sirain ang nayon."
Ang tipaklong laban sa elepante

"Ang masamang elepante ay sinubukang paalisin ang mga nakatira sa damuhan."
Ang tipaklong laban sa elepante

"Dahil sa sobrang takot sa masamang elepante, ang maliliit na hayop ay hindi makalabas upang maghanap ng pagkain hangga't hindi ito nakakatulog."
Ang tipaklong laban sa elepante

"Ang maliit ng tipaklong na naninirahan sa damuhan ang madalas natatakot. Sa kasamaang palad naapakan siya ng elepant, ang maliit na tipaklong ay maaring mapipi dahil dito."
Ang tipaklong laban sa elepante

"Dahil hindi na matiis ng tipaklong ang ganitong sitwasyon, hinanap niya ang kanyang mga kaibigan upang mag plano kung papaano mapapaalis ang masamang elepante."
Ang tipaklong laban sa elepante

"Ang sabi ng maliit na tipaklong - Kung hahayaan natin ang higante sa ganyang kagustuhan, bawal isang hayop sa damuhan ay mamamatay sa gutom. At pwede rin tayo mamatay anumang oras dahil sa kanyang mala-haligi na malalaking binti."
Ang tipaklong laban sa elepante

"Pakikinig sa Maliit na Tipaklong, lahat ng kanyang mga kaibigan ay tumango bilang pagsang-ayon. Nagkalat sila upang makalikom ng mas maraming kaibigan na magkakasama at maitaboy ang Masamang Elepante."
Ang tipaklong laban sa elepante

"Ang grupo ng mga tipaklong ay nag tipon tipon upang palibutan ang elepante upang mapaalis ito sa kanilang tirahan."
Ang tipaklong laban sa elepante

"Ang biglaang pag ataki ng mga tipaklong sa masamang elepante ang siyang nag pataboy sa masamang elepante. Kumaripas ng takbo papalayo at hindi na kailan man ito bumalik."
Ang tipaklong laban sa elepante

"Sa kanilang pagtutulungan, ang maliit at mahihinang tipaklong ay nanalo laban sa masamang Elepante. "Mabuhay, ang mga tipaklong ay nanalo laban sa elepante.""
Ang tipaklong laban sa elepante

"Ang araw ay sumisikat nang maliwanag, at ang tubig ay mababa. Ang mga bato sa pangpang ay kumikinang sa liwanag. Si Mere ay nasa kanyang paboritong pool at binibisita ang kanyang mga kaibigan. "Kumusta kayo," kumakanta si Mere, sumilip sa gilid ng mga bato sa pool."
Ang Pagkikita Nina Mere at Sashang Sirena

"Ang Isdang si Bluey ay lumalangoy sa languyan. Ang Alimangong si Crawly ay nagpapaaraw sa mga bato. "Kilalanin ang aming bagong kaibigan na si Sasha," sabi ng Hipon na si Jumpy na humuni."
Ang Pagkikita Nina Mere at Sashang Sirena

"Nahihiyang lumabas ang Sirenang si Sasha mula sa damong-dagat. "Kumusta, Sasha. Paano ka nakarating dito?” Tanong ni Mere."
Ang Pagkikita Nina Mere at Sashang Sirena

"“Kagabi, inanod ako ng malaking alon sa languyan. Ngunit ako ay masyadong mahina upang lumangoy laban sa alon," sabi ni Sasha. "Kung makikita mo, kalahati lang ang aking buntot," dagdag niya habang bumuntong-hininga. Itinaas niya ang kanyang buntot sa hangin."
Ang Pagkikita Nina Mere at Sashang Sirena

""Huwag mong sabihing mahina ka. Wala ni isa sa atin ang makakayang malabanan ang alon" paalala ni Crawly. "Pero ano ang nangyari sa iyong buntot, Sasha?" dagdag pa nito. "Nang maliit pa ako ay naipit ako sa lambat ng mga mangingisda, at naipit ang aking mga buntot at nahati. Kung kaya, palagi akong kinukutya ng ibang mga sirena," sabi ni Sasha."
Ang Pagkikita Nina Mere at Sashang Sirena

""Huwag mong sabihing mahina ka. Wala ni isa sa atin ang makakayang malabanan ang alon" paalala ni Crawly. "Pero ano ang nangyari sa iyong buntot, Sasha?" dagdag pa nito. "Nang maliit pa ako ay naipit ako sa lambat ng mga mangingisda, at naipit ang aking mga buntot at nahati. Kung kaya, palagi akong kinukutya ng ibang mga sirena," sabi ni Sasha."
Ang Pagkikita Nina Mere at Sashang Sirena

""Magiging mahirap iyon," tugon ni Mere. "Isang braso ko lang ang malakas.""
Ang Pagkikita Nina Mere at Sashang Sirena

""Alisin natin ang mga bato," sabi ni Crawly. Itinulak nila ng itinulak ang mga ito, ngunit sadyang napakabigat nito para galawin."
Ang Pagkikita Nina Mere at Sashang Sirena

""Alisin natin ang mga bato," sabi ni Crawly. Itinulak nila ng itinulak ang mga ito, ngunit sadyang napakabigat nito para galawin."
Ang Pagkikita Nina Mere at Sashang Sirena

""Bumalik ka at bisitahin kami kaagad, Sasha," sigaw ni Bluey. Si Mere at ang kanyang mga kaibigan ay kumaway pabalik kay Sasha. Pinagmamasdan siya ng mga ito hanggang sa mawala siya sa dagat. “Natutuwa kaming nakatulong kami,” masayang sabi ni Mere."
Ang Pagkikita Nina Mere at Sashang Sirena

"Ginamit ni Edi ang martilyo at mga pako para pagdugtungin ang mga pirasong kahoy. Naging maingat siya sa paggamit ng martilyo upang hindi matamaan ang kanyang mga daliri."
Gumawa si Edi ng Saranggola

"Ginawa ni Edi ang katawan ng saranggola. Alam niya na ang mga saranggola ay may apat na tatsulok sa kanilang hugis."
Gumawa si Edi ng Saranggola

"Kumuha si Edi ng papel at lapis na may kulay. Kinulayan niya ang mga tatsulok: bughaw, pula, dilaw at berde."
Gumawa si Edi ng Saranggola

"Maganda ang itsura ng apat na tatsulok. Pagkatapos ay ginamit ni Edi ang martilyo at pako para pagdugtungin ang mga kinulayang tatsulok sa banghay ng kanyang saranggola."
Gumawa si Edi ng Saranggola

"Maganda ang kinalabasan ng saranggola ni Edi at may kasama pa itong buntot na gawa sa laso."
Gumawa si Edi ng Saranggola

"Si Edi ay nagbasa muli ng aklat. Kailangan niyang talian ng mga kuwerdas ang kanyang saranggola."
Gumawa si Edi ng Saranggola

"Ang saranggola ni Edi ay may mahabang kuwerdas na nakasabit. Ngayon, handa nang lumipad ang kanyang saranggola."
Gumawa si Edi ng Saranggola

"Pumunta sa labas si Edi at doon na niya sinimulang paliparin ang kaniyang ginawang saranggola! Napaka saya niya!"
Gumawa si Edi ng Saranggola

"Hinihimok ng may-akda, ilustrador, at CANVAS ang pagbabahagi ng aklat na ito at pagsasalin ng teksto, ngunit hiniling namin na ang mga imahe mismo ay huwag baguhin. Maraming Salamat."
Tatlong kwento tungkol sa Mundo

"May isang humuhuning ibon ang nagpaiwan. Lumipad ito sa ilog, kumuha ng maliit na patak ng tubig gamit ang tuka nito, lumipad pabalik, at ibinuhos ang patak na iyon sa apoy."
Tatlong kwento tungkol sa Mundo

"Ang ibang mga hayop ay hindi makapaniwala sa nakita nila sa kabilang baybayin. Nagtawanan sila at sinimulang kutyain ang humuhuning ibon."
Tatlong kwento tungkol sa Mundo

""Ano sa palagay mo ang ginagawa mo?" tanong ng mga hayop."
Tatlong kwento tungkol sa Mundo

"Nang hindi humihinto, ang humuhuning ibon ay kalmadong sumagot, "Ginagawa ko kung ano ang kaya ko"."
Tatlong kwento tungkol sa Mundo

"Isang lalaki ang naglakad lakad sa tabing dagat isang araw. Nakakita siya ng libu-libong isdang-bituin na naanud sa pampang."
Tatlong kwento tungkol sa Mundo

"Habang tinitingnan niya ang dalampasigan, nakakita siya ng isang pigura na gumagalaw na parang isang mananayaw. Nang malapit na siya, nakita niya na ito ay isang batang babae, at hindi siya sumasayaw. Sa halip, yumuko siya, kinukuha ang isdang-bituin, at dahan-dahang hinahagis ang mga ito pabalik sa karagatan. Sumigaw siya, "Magandang umaga! Ano ang ginagawa mo?" Ang batang babae ay huminto, tumingala, at sumagot, " Ibinabalik sa karagatan ang isdang-bituin upang hindi sila mamatay.""
Tatlong kwento tungkol sa Mundo

""Wag ka ng mag-abala," sabi ng lalaki. "Napakarami ng mga isdang-bituin. Wala ring mababago". Magalang na nakinig ang batang babae. Pagkatapos ay yumuko siya, kumuha ng isa pang isdang-bituin, at itinapon ito sa dagat, nadaanan ang mga alon. Pagkatapos ay tumingin siya sa lalaki, ngumiti, at sinabing, "Sa gayon, nakagawa ito ng pagkakaiba sa isang iyon!""
Tatlong kwento tungkol sa Mundo

"Ang Hari at ang Maharlikang Puno"
Tatlong kwento tungkol sa Mundo

"Isang gabi, ang Hari ay nagkaroon ng nakakatakot na panaginip. Napanaginipan niya na habang nakasakay siya sa kanyang kabayo papunta sa maharlikang kagubatan, ang hanging timog ay nagsabi: "Mag-ingat sa pagbagsak ng mga puno! Mag-ingat sa pagbagsak ng mga puno!" Kahit na ang mga puno ay magaganda at kumaway ng marahan sa hangin, natakot ang Hari. Pinihit niya ang kanyang kabayo at tumakbo palabas ng kagubatan."
Tatlong kwento tungkol sa Mundo

"Kinabukasan, ipinag-utos ng Hari na putulin ang lahat ng puno sa kaharian. "Hindi natin gusto na mahulog ang mga puno at masaktan ang mga bata," katwiran niya. "Tatanggalin natin ang kagubatan at sa halip, magtatanim nalang tayo ng gulay." Nagustuhan ng mga tao ang mungkahi ng Hari, sa ngayon sila ay may pumili ng pinakamagandang kahoy sa kagubatan upang magtayo ng mga bahay at kasangkapan, at ang natitirang mga puno ay ibinenta sa magagandang presyo sa karatig na mga kaharian."
Tatlong kwento tungkol sa Mundo

"Pagkatapos putulin ang lahat ng mga puno, ang Hari ay nakaramdam ng kasiyahan, at kaginhawaan. Pero ang mga tao ay hindi masaya. Ang mga puno ay nagbigay ng trabaho para sa mga magtotroso at karpintero, at tahanan para sa mga ibon. At habang hinahanap-hanap nila ang kanilang trabaho, higit na hindi nila makalimutan ang mga ibon."
Tatlong kwento tungkol sa Mundo

"Di-nagtagal matapos mawala ang mga puno, isang tuyong hangin sa timog ang nagsimulang humihip. Umiihip ito araw araw. Nagsimulang matuyo at mamatay ang mga pananim na gulay. Ang mga tao sa kanilang mga bahay ay walang magawa habang pinapanuod na hanginin ang kanilang mga hardin at ikalat ang mga patay na halaman sa buong lupain."
Tatlong kwento tungkol sa Mundo

"Di-nagtagal matapos mawala ang mga puno, isang tuyong hangin sa timog ang nagsimulang humihip. Umiihip ito araw araw. Nagsimulang matuyo at mamatay ang mga pananim na gulay. Ang mga tao sa kanilang mga bahay ay walang magawa habang pinapanuod na hanginin ang kanilang mga hardin at ikalat ang mga patay na halaman sa buong lupain."
Tatlong kwento tungkol sa Mundo

"Sa isang nayon sa mga dalisdis ng Mount Kenya sa East Africa, isang batang babae ang nagtrabaho sa bukid kasama ang kanyang ina. Ang kanyang pangalan ay Wangari."
A Tiny Seed

"Gustong - gusto ni Wangari ang nasa labas. Sa kanyang hardin ng mga pagkain sinira nya ang lupa gamit ang kanyang pala. Idiniin nya ang maliit na buto nito sa mainit na lupa."
A Tiny Seed

"Ang kanyang paboriting oras ng araw ay pagkatapos ng paglubog ng araw. Kung saan ang paligid ay madilim na para makita ang mga halaman. Alam ni Wangari na ito ay oras na ng pag uwi. Kailangan nyang sundan ang maliit na daan sa bukid patawid ng ilog upang sya ay makauwi."
A Tiny Seed

"Si Wangari ay isang matalinong bata at hindi makapaghintay na pumasok sa eskwelahan. Subalit ang kanyang ina at ama ang nais ay maiwan lamang sya sa bahay at tulungan sila. Noong sya ay pitong taon gulang, ang kanyang nakakatandang kapatid ay hinikayat ang kanilang mga magulang na papasukin sya eskwelahan."
A Tiny Seed

"Gusto nyang matuto! Parami ng parami ang natutunan nya sa bawat libro na binabasa nya. Napakahusay nya sa paaralan kaya sya ay inimbitahan na mag aral sa Amerika. Natuwa si Wangari at gusto nyang dumami pa ang kanyang kaalaman sa mundo."
A Tiny Seed

"Habang dumadami ang kanyang natutunan, mas lalo nyang napagtanto na mahal nya ang mga tao ng Kenya. Nais nyang sila ay maging masaya at malaya. Habang dumadami ang kanyang natutunan mas lalong naalala nya ang kanyang tahanan sa Africa."
A Tiny Seed

"Nung natapos ang kanyang pag aaral, sya ay bumalik sa Kenya. Pero ang kanyang bansa ay nagbago.Ang malalaking sakahan ay nakaunat sa buong lupain. Ang mga kababaihan at wala ng kahoy na panggatong sa pagluluto. Ang tao ay naghihirap at ang mga kabataan ay nagugutom."
A Tiny Seed

"Alam ni Wangari kung ano ang kanyang gagawin. Tinuruan nya ang babae na magtanim ng puno gamit ang buto ng puno. Ibineneta ng mga babae ang puno at ginamit ang pera para sa pangangailangan ng kanyang pamilya. Ang babae ay sobrang saya. Tinulungan ni Wangari ang mga babae na maging malakas."
A Tiny Seed

"Ilang taon pa ang nagdaan, may mga bagong puno ang tumubo sa kagubatan, ang ilog ay nagsimulang na umagos muli. Ang mensahe ni Wangari ay kumalat sa ibang lugar sa Africa. Sa ngayon milyong puno na ang tumubo mula sa buto ni Wangari."
A Tiny Seed

"Si Wangari ay nagpursiging magtrabaho. Ang buong mundo ay nakilala sya at binigyan ng sikat na karangalan. Ito ay ang Nobel peace prize at sya ang kaunaunahang African babae na nakapagkamit nito."
A Tiny Seed

"Si Wangari ay namatay noong 2011,ngunit maalala natin ang kanyang ginawa sa bawat magagandang puno na ating nakikita."
A Tiny Seed

"Maraming Salamat sa mga volunteers at manggagawa ng Book Dash upang maisulat at mailathala ang kwentong ito. At sa grupo ng Dunlop para sa pag rerecord ng librong ito."
A Tiny Seed

"Oo! Lilipat na naman si Koni. Pero saan lilipat si Koni? Sana sa lugar na malinis ang hiling ni Koni."
Isang natatanging kwentas

"Lumipas na ang oras at walang nakakakita kay Koni. "Andito ako!" sigaw ni Koni. Ngunit walang nakakarinig kay Koni. Gaano katagal kaya si Koni dito?"
Isang natatanging kwentas

""Wow! May bagong kaibigan ang aking brotse," sabi ng batang babae. Dumampi ang kamay niya kay Koni. Yehey! Sa wakas ay may nakakita kay Koni. Masayang masaya si Koni. Mag-uumpisa ang bagong buhay ni Koni."
Isang natatanging kwentas

"Lumipat na naman si Koni. Mukhang mas maganda ang lugar na ito. Wow! Maraming kaibigan si Koni dito. “Hi. Kamusta. Ako si Koni.""
Isang natatanging kwentas

"Nakarinig ng mga boses si Koni. Ano ang lugar na ito? "Olin, ano ang dala mo ngayon?" Olin? Sino si Olin? Gustong malaman ni Koni."
Isang natatanging kwentas

"Malinaw nang nakakita si Koni. Wow, andaming mga bata sa lugar na ito. Ano ang ginagawa nila?"
Isang natatanging kwentas

"Narinig ni Koni ang isa pang boses. "Olin, may bago akong kwintas." Nakikinig si Koni. Olin? Olin ba ang pangalan ng babae?"
Isang natatanging kwentas

""Syempre. Kaya ni Olin na gumawa ng kwintas na tulad niyan," sabi ni Olin. Dumampi ang kamay ni Olin kay Koni. Ay, ano ang gagawin ni Olin?"
Isang natatanging kwentas

"May inilagay si Olin sa katawan ni Koni. Ugh, kakaiba ang pakiramdam. Kahit na ano, hindi makakawala si Koni."
Isang natatanging kwentas

"“Ito ang kwintas ni Olin. Ang ganda, di ba?" Narinig ni Koni ang boses ni Olin. Kuwintas?"
Isang natatanging kwentas

"“Ang ganda ng kwintas ni Olin. Gusto ko rin ng isa.” Nakita ni Koni na papalapit ang mga kaibigan ni Olin. Napatingin sila sa kwintas ni Olin. Alam na ni Koni ngayon. Si Koni ay naging kwintas."
Isang natatanging kwentas

"Abala ngayon si Olin. Tinutulungan ni Olin ang kanyang mga kaibigan na gumawa ng mga kwintas."
Isang natatanging kwentas

"Hooray! Handa na ang lahat ng kwintas. Si Olin ay isang mabait na babae. Masaya si Koni na maging kwintas para kay Olin."
Isang natatanging kwentas

"Si Moru ay may malakas na gusto at hindi gusto. Kapag may nagustuhan siya, nagustuhan niya ito. At kapag hindi niya nagustuhan ang isang bagay, lubos na kinamuhian niya ito. Walang makakapagpagawa sa kanya ng mga bagay na ayaw niyang gawin at walang makakapigil sa kanya na gawin ang nais niyang gawin."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Gusto ni Moru na umakyat ng mga puno at magnakaw ng mga hilaw na mangga. Gagapang siya sa sanga na nagkukunwaring isang cheetah sa isang malalim na madilim na gubat. Nasisiyahan siyang makahuli ng mga insekto - ang asul na berdeng bote ay lumipad na may malaking makintab na ulo, ang manipis at malutong na tipaklong, at ang dilaw na paru-paro na ang kulay ay nagmula tulad ng pulbos sa kanyang mga daliri. Gustung-gusto ni Moru ang mga lumilipad na saranggola, mas mataas ang mas mahusay. Aakyat siya sa pinakamataas na terasa upang umakyat ang kanyang saranggola sa itaas ng ulap tulad ng isang makinang na agila na sumusubok na maabot ang araw."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Nagustuhan ni Moru ang mga numero. Ang bilang 1 ay mukhang payat at malungkot; 10 0a y mataba at mayaman. Napakaganda ng 9, lalo na noong tumayo siya sa tabi ng 1 at naging 19.Ang mga numero ay tulad ng isang walang hanggang hagdanan. Naiisip ni Moru ang pag-akyat sa kanila isa-isa, karera ng pataas, minsan dalawa, minsan tatlo o apat o higit pang mga hakbang nang paisa-isa."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Nang siya ay pagod, nakita niya ang kanyang sarili na dumudulas sa banist na may mga numero na kumakaway sa kanya. Hindi tulad ng bigas sa oras ng tanghalian, na madalas na natapos bago ang sinuman ay kahit na kalahati na puno, hindi katulad ng mga kaibigan na kinailangan na umuwi sa sandaling magsimula ang laro, Walang katapusang at walang katapusang kasiyahan, upang salamangkahin, pinagsunod-sunod, maitugma, ibinahagi, inilatag sa isang hilera, itinapon, pinagsama at kinuha hiwalay."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Gusto ni Moru na pumasok sa paaralan dahil marami sa kanyang mga kaibigan ang nagpunta din. Gusto niyang bumangon sa umaga at may pupuntahan. Nagustuhan niya ang malaking palaruan ngunit hindi niya gusto ang pumasok sa klase. Ayaw niya sa guro. Naramdaman niyang nakakulong siya sa silid. Ang mga bata ay hindi maaaring magtanong, hindi sila makagalaw at hindi sila makapagsalita kung nais nilang sabihin ang mga bagay. Masama ang ulo ng guro. Ramdam ni Moru na hindi talaga gusto ng guro ang mga bata. Marahil ay hindi niya nagustuhan ang pagiging guro o pagpunta sa isang paaralan. Sa anumang kaso, hindi rin nagustuhan ng mga bata ang guro."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Tuwing umaga, ang guro ay nagsusulat ng mga bagay sa pisara. Sa isang malakas na tinig, sinabi niya sa mga bata na kopyahin ito sa kanilang pasigan. Tapos lalabas na siya. Kung ang mga batang lalaki ay maaaring kopyahin ang kanyang mga bagay mula sa pisara nang maayos, tiningnan ito ng guro. Kung hindi nila ito magawa, nagalit ang guro. Kapag siya ay nagalit, tatawagin niya ang mga bata ng mga pangalan at kung nagalit siya ay matalo niya sila nang husto."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Isang araw, sumulat ang guro ng ilang kabuuan sa pisara. Madali ang kabuuan ngunit nakakasawa. Hindi gusto ni Moru na gawin ang mga ito at wala siyang pasigan. Nasira ang kanyang pasigan at walang pera ang kanyang ina upang makabili ng bago. Sa halip ay binilang niya ang daan-daang mga langgam na umaakyat sa dingding. Tumingin siya sa puno sa labas at napansin na perpekto ang mga dahon. Ang mga perpektong dahon ay may perpektong mga anino. Sa kanyang isipan, binibilang ni Moru kung gaano karaming mga sirang ladrilyo ang nandoon sa kahabaan ng compound wall ng paaralan. Kinakalkula niya na kung ang bawat ladrilyo ay nagkakahalaga ng limang rupees ay kukuha ng higit sa isang libong rupees upang mapunan ang lahat ng mga puwang at sirang puwang sa dingding."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

""Moru!";saway ng guro. ";Bakit wala kang ginagawa?"Si Moru ay mukhang blangko. "Nasaan ang pasigan mo? Bakit hindi mo pa dinala sa paaralan?"sigaw ng guro. Nakita ni Moru na galit ang guro sa kanya. Sumagot si Moru, "Nasira ang dati kong pasigan at wala akong pera upang bumili ng bago."Galit ang guro at binigyan si Moru ng isang matulis na gripo na may pamalo sa kanyang kamay."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Mahinahong nagpatuloy si Moru, "Kahit na may pasigan ako ay hindi ko gagawin ang kabuuan dahil ayaw ko."Galit na galit ang guro. Sinampal niya si Moru. Nasunog ang pisngi ni Moru ng masilaw na pula. Biglang uminit na luha ang tumulo sa kanyang mga mata. Tumayo siya at tumakbo palabas ng silid, pababa ng berandah, sa kabuuan ng maalikabok na palaruan, sa pamamagitan ng sirang gate at palayo."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Kinaumagahan, ginising siya ng ina ni Moru sa oras para sa paaralan. Ngunit hindi tumayo si Moru. Humiga siya sa makitid na kama na mahigpit na nakapikit. Susunod na araw ito ay ang parehong kuwento, at sa susunod na araw at sa susunod. Walang makapaniwala kay Moru na bumalik sa paaralan. Isang linggo ang lumipas at pagkatapos ay isang buwan. Umupo si Moru sa pader sa harap ng kanyang bahay."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Minsan mawawala siya sa merkado ng maraming oras. Susubukan niyang ipalipad ang kanyang saranggola mula sa terasa ngunit hindi ito masaya dahil walang laman ang kalangitan. Pinagalitan siya ng kanyang ina, inaasar siya ng kanyang kapatid, pinakiusapan siya ng kanyang lola, sinuhulan siya ng kanyang tiyuhin at sinubuan siya ng kanyang mga kaibigan. Ngunit walang makapaniwala sa kanya na bumalik sa paaralan."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Dumating ang ulan at bumukas ang paaralan pagkatapos ng bakasyon sa tag-init. Akala ng lahat ay babalik sa paaralan si Moru kasama ang lahat ng mga bata. "Hindi," sabi ni Moru nang mahigpit. Isang taon ang lumipas. Sumuko ang lahat kay Moru. Marahil ay sumuko din si Moru sa kanyang sarili. Sa halip, nagsimula siyang gumawa ng iba pang mga bagay."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Pupunta siya sa palengke at bibigyan ng mahirap ang mga nagtitinda ng gulay. Makakasama niya ang ibang mga bata tulad niya na umalis sa paaralan at inaasar at binibiro ang mga bata na papasok sa paaralan. Gagawa siya ng mga eroplanong papel sa mga notebook ng paaralan ng kanyang mga kaibigan. Siya ay aakyat sa terasa at tatamaan ang mga taong walang pag-aalinlangan na dumadaan sa mga bulitas mula sa kanyang lambanog."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Isang araw, umalis ang matandang guro. Isang bagong batang guro ang pumalit sa kanya. Sa araw na iyon si Moru ay nakaupo sa dingding at pinapanood ang mga bata na pumapasok sa paaralan. Wala nang nagtanong sa kanya kung bakit hindi siya sumama sa kanila. Sa halip, iniwasan siya ng mga bata sapagkat natatakot silang abalahin sila ng mga ito."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Dumadaan ang guro. Napatingin si Moru sa guro. Tumingin ang guro kay Moru Ni ngumiti at ni kunot noo. Kinabukasan, sa parehong oras at sa parehong lugar, tumingin si Moru mula sa dingding. Tumingin sa kanya ang guro at ngumiti. Ito ay isang maliit na ngiti. Tumalon si Moru mula sa pader at tumakbo palayo."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Makalipas ang ilang araw, dumadaan ang guro. Dala-dala niya ang isang malaking bag. Sobrang bigat ng bag. Nahihirapan ang guro. Napakamot ng ulo si Moru. Dahan dahan dinaanan siya ng guro. Napaisip si Moru at pagkatapos ay tumakbo siya sa likuran ng guro. Nang walang sinasabi, hinawakan niya ang isang dulo ng bag. Ang guro ay guminhawa at magkasama na nakakuha ng mabilis na pasanin sa paaralan."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Sa loob ng paaralan, maingat na inilagay ang bag sa mesa ng guro. Binuksan ng guro ang bag at hinayaang tumingin si Moru sa loob. Maraming mga libro, makukulay na mga libro ng lahat ng mga laki at hugis. Nakaramdam sila ng makintab at naamoy na bago. "Maaari mo ba akong tulungan upang ilabas ko sila?" tanong ng guro."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Sinimulang ilabas ni Moru ang mga libro. Mayroong mga libro na may mga kwento sa kanila, na may mga larawan sa pabalat. Ang ilan ay nakasulat sa malalaking titik. Ang ilang mga libro ay napakarami sa kanila na ang mga salita ay dapat na maiipit sa mga pahina. Naramdaman ni Moru na tumataas ang kanyang tuwa. Hindi siya nagalaw ng isang libro sa loob ng dalawang taon."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Kinabukasan, naghintay si Moru hanggang matapos ang klase at umalis na ang lahat ng mga bata. Nag-iisa ang guro. Tahimik na pumasok si Moru at tumayo sa may pintuan. Parang multo ang paaralan nang nawala ang lahat ng ingay at tawanan at pagsigaw. Tumingala ang guro at sinabi, "Mabuti na dumating ka. Kailangan ko ng tulong mo." Nausisa si Moru. Anong uri ng tulong ang kailangan ng guro? Marami siyang mga anak sa kanyang paaralan na tutulong sa kanya. Sa isang bagay na talagang uri ng boses sinabi ng guro, "Maaari mo ba akong tulungan na maisaayos ang mga libro?""
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Umupo si Moru sa sahig. Nasa paligid niya ang mga libro. Maraming mga kwentuhan. Pinagsama niya ang mga hayop. Ang kwentong leopard ay magiging mas komportable sa mga elepante at kamelyo. Ang mga engkanto ay maaaring umupo kasama ang mga kwento tungkol sa mga diyos at diyosa. Ang mga kwentong pakikipagsapalaran ay umupo sa kanilang sarili. O marahil dapat silang sumama sa mga bayani at tanyag na tao?"
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Pagkatapos ay dumating ang mga libro na may mga numero. Bumagal ang mga mata at daliri ni Moru. Ang mga numero ng taba ay sumayaw kasama ang mga payat. Ang dalawang numero na balanseng isa sa tuktok ng iba pa tulad ng isang hindi matatag na gusali na naghihintay pa rin na mapunan ang silong. Ang mga dumaragdag na kabuuan ay tumingin maikli at naglupasay at tumaba at tumaba sa ilalim ng lumaki ang mga numero. Ang dibisyon ay nasa kabaligtaran lamang. Nagsimula ka sa maraming at pagkatapos kung ikaw ay maingat, pinagtrabaho mo ito upang lumikha ng isang mahabang manipis na kaaya-aya na buntot. Kung ikaw ay mapalad ay walang maiiwan. Isa-isa ang lahat ng mga numero at ang kanilang mga lansihin ay bumalik sa Moru."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Madilim at walang ilaw ang paaralan. "Kailangan mong umuwi ngayon, Moru, ngunit makakabalik ka bukas," sabi ng guro. "Ngunit maaari ka bang dumating kapag ang mga bata ay narito mangyaring?" Susunod na araw, kaagad pagkatapos magsimula ang paaralan, dumating si Moru. Nagulat ang mga bata nang makita siya at medyo natakot. Sa ngayon si Moru ay sikat bilang isang 'dada' ng kapitbahayan. "Mayroon akong makakatulong sa akin ngayon," sabi ng guro. Inilagay niya si Moru kasama ang mga nakababatang bata. Mayroong mga libro kung saan dapat magsulat ang mga bata. "Mangyaring, maaari mo bang tulungan ang mga bata na ayusin ang mga numerong ito sa pataas at pababang pagkakasunud-sunod?" Ang maliit na mga bata ay nag-agawan sa paligid ng Moru; namangha sila na ang isang matigas na kapwa tulad ni Moru ay may alam ng lubos."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Pinatayo ni Moru ang mga bata sa isang linya - ang pinakamaliit na bata sa isang dulo at ang pinakamataas sa kabilang dulo. Binigyan niya sila ng mga numero na hahawak. Ngayon ay madali na. Tulad ng sa mga maiikling bata at matangkad na bata, madaling malaman kung sino ang ilalagay kung saan, pareho ito sa mga numero. Araw-araw ay pupunta si Moru nang kaunting sandali at araw-araw ay bibigyan siya ng guro ng isang mas malaki at mas malaking gawain na dapat gawin. Araw-araw natagpuan niya ang kanyang pagmamahal sa mga numero ay lumalakas at araw-araw ang kanyang kaguluhan at kasanayan ay hinihigop ng maliliit na bata."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Pagkalipas ng isang buwan, hinahanap siya ng ina ni Moru sa kalagitnaan ng umaga. Wala siyang saan. Tumingin siya sa terasa ngunit wala siya doon. Napatingin siya sa dingding kung saan siya karaniwang nakaupo na nakabitin ang kanyang mga paa, ngunit ang mga saranggola lamang niya ang namamahinga doon."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Tumingala siya sa puno ng mangga, ang mga dahon ay umusok sa simoy ngunit walang Moru sa mga sanga. Pumunta siya sa palengke ngunit lahat ng mga nagtitinda ng gulay ay nagbebenta ng kanilang mga gulay nang hindi ginugulo ng karaniwang barkada ng mga lalaki. Sa wakas, naglakad siya sa linya at nangyari na tumingin sa bintana ng paaralan."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Naroon si Moru. Nakayuko ang kanyang ulo, at tinitigan niyang mabuti ang kanyang notebook. May nakakunot na konsentrasyon sa kanyang noo at malalim na pagsipsip sa kanyang mga mata. Siya ay abala sa paglutas ng mga kumplikadong problema sa matematika kasama ang lahat ng iba pang mga bata sa kanyang edad. Tumingin din ang guro, at ngumiti siya sa kanyang malambot na mainit na ngiti sa ina ni Moru. Masaya siyang ngumiti pabalik. Si Moru ay nasa paaralan muli. Sa pagkakataong ito ay lalo siyang natuto. At higit sa lahat, sa pagkakataong ito ay minahal na niya ito."
Tayo ang magbilang kasama si Moru

"Isang araw, tinanong ng may batik na manok si Nanay. - Ikaw ang aking ina. Kaya, ang iyong ina ay.... -... ang iyong Lola. Sagot ni nanay na manok at nagpatuloy. - Noong maliit pa kayo, pinapasyal niya kayo bago maglakad, maghanap ng pagkain para sa inyo, turuan kayo kung paano maiiwasan ang mga uwak at lawin... Ngunit ngayon, hindi mo na muling makikita ang maririnig. Matagal na siyang pumanaw."
Ang Lola ng Batikang Manok

"Sa pakikinig kuwento, nalagpasan ni Batik-batik na manok ang kanyang Lola. Tumakbo siya papunta sa hardin kung saan sya dinadala ng kanyang Lola kasama ang mga kapatid sa mag laro. Bigla niyang nakita ang isang matandang manok. Ang matanda ay sinusuyo ang isang maliit na manok na may maliit na buntot. - Kumuha ka ng ilang mga butil, aking mahal! Patuloy na iniyuko ng maliit na buntot ang kanyang ulo. - Cheep, cheep! Ayokong ng mga butil! Gusto ko ng isang tipaklong!"
Ang Lola ng Batikang Manok

"Talagang nadama ng batik-batik na manok ang mainis. - Sa lahat ng pag-aalaga ng kanyang granny, siya pa rin ay humihingi ng higit pa? Hindi ito matulungan, Ang batik-batik na manok ay ibinigay sa maliit na buntot ang isang tuka at sinabi. - Itigil mo ang iyong pagka-inis. Gusto mo ba siyang ubusin ang maghapon para suyuin ka?"
Ang Lola ng Batikang Manok

"Nasasaksihan ang kanyang apo na peck ng isang hindi kilalang tao, ang lola ay umusbong kaagad ang kanyang mga balahibo at binigyan ng pagsaway ang Speckled Chicken. - Sino ka upang bullyin ang aking apo? Sinabi ng Speckled Chicken pagkatapos sa lola kung paano niya namiss ang kanyang Lola. - Lola, sana nandito pa rin ang Lola ko... Kung nandiyan lang ako sa tabi ko si Lola kagaya ng apo mo ngayon...""
Ang Lola ng Batikang Manok

"- Oh, malambing na bata. Mahal na mahal mo siguro ng sobra ang Lola mo. Huwag mag-atubiling sumama sa aking mga apo mula ngayon, at mangyaring tulungan akong magturo kay Kurbadang Buntot. Ang kanyang ina ay abala ngayon sa pagpisa ng isang bagong anak, kaya't kailangan kong manatili sa mabait at mapaglarong batang ito."
Ang Lola ng Batikang Manok

"Pagkatapos, nag-cluck si Granny upang tipunin ang lahat ng kanyang mga apo na nagkakalat kahit saan sa hardin. Nagbigay siya ng mga butil at bulate sa mga bata at Speckled Chicken din. Ang Curving Tail ay nasisiyahan sa pagkain kasama ang kanyang mga kapatid, siya ay umiiyak ng masaya. - Cheep, cheep! Masarap, masarap!"
Ang Lola ng Batikang Manok

"Matapos ang pagkain, ginabayan ni Granny ang kanyang mga apo upang makahanap ng tubig at magpahinga sa kaaya-ayaang lilim ng mga puno. Sa hapon, nag-cluck muli si Granny upang tipunin ang kanyang mga apo upang turuan sila kung paano manghuli ng mga bulate at tipaklong... Naramdaman ng Speckled Chicken na napakasaya. Nasisiyahan lang siya sa kanyang oras sa tabi ni Granny, tulad ng dati sa kanyang Lola noong una."
Ang Lola ng Batikang Manok

"Noong unag panahon, ang araw ay napakatamad. Sumisikat lamang ito kung kailan niya gusto."
Ang Araw at Gabi

"Ang tandang ay tumitilaok ngunit ang araw ay hindi sumisikat."
Ang Araw at Gabi

"Hindi sumisikat ang araw. Kung kaya't ang buwan at mga butuin ay marubdobna nag tatrabaho subalit wala silang panahon upang magpahinga."
Ang Araw at Gabi

"Nag sadya sila kay araw upang paghatian ang panahon ng kanilang trabaho, subalit ang araw ay hindi sumunod sa napag kasunduan."
Ang Araw at Gabi

"Ang buwan at ang bituin ay humingi ng tulong sa langit."
Ang Araw at Gabi

"Ang kalangitan at nag pasya para kanilang hatiin ang oras sa araw at gabi."
Ang Araw at Gabi

"Kung hindi susunod ang araw hindi na siya pahihintulutan sa langit."
Ang Araw at Gabi

"Tumilaok ang tandang nang sumikat ang araw sa umaga at paglubog ng araw sa gabi"
Ang Araw at Gabi

"At sa gabi, sisilay ang buwan at mga bituin."
Ang Araw at Gabi

"Simula noon, ang araw ay masigasig na nagtrabaho at sumisikat sa umaga."
Ang Araw at Gabi

"Paikot ikot, ang kanilang galaw, Nang hindi man lamang nalulula"
Orasan

"Isang maulan na araw, sa kanyang lola Dolly naghanda upang pumunta. Ngunit hindi niya mahanap ang kanyang payong, "Naku!" Si Dolly ay naghanap ng mataas, at si Dolly ay naghanap ng mababa, "Saan kaya ito? Sana may nakakaalam.""
Si Dolly at ang kanyang Munting Pulang Payong

"Tumakbo si Dolly palabas ng bahay, at nakasalubong niya si Squeaky the Squirrel. "Nakita mo ba ang maliit kong pulang payong?" tanong ni Dolly. "Hindi," sabi ni Squeaky, "ngunit maaari mong makuha ang akin." “Salamat, napakabait mo, pero ang maliit kong pulang payong, kailangan kong hanapin,” sabi ni Dolly habang naglalakad sa tabi ng ilog."
Si Dolly at ang kanyang Munting Pulang Payong

"Si Freckle isang Frog ay nagpapahinga sa isang troso. "Nakita mo ba ang maliit kong pulang payong?" tanong ni Dolly. "Hindi," sabi ni Freckle, "ngunit maaari mong makuha ang akin." "Salamat, oh napakabait mo". "Pero ang maliit kong pulang payong, kailangan ko talagang mahanap." sabi ni Dolly habang mabilis na tumatawid sa ilog."
Si Dolly at ang kanyang Munting Pulang Payong

"Kalalabas lang ni Mighty the Mouse sa kanyang bahay. "Nakita mo ba ang maliit kong pulang payong?" tanong ni Dolly. "Hindi," sabi ni Mighty, "ngunit maaari mong makuha ang akin." "Naku..." sigaw ni Dolly, nangingilid ang mga luha sa mga mata, "Gusto ko ang payong ko, maraming taon na itong kasama ko.""
Si Dolly at ang kanyang Munting Pulang Payong

"Biglang tumigil ang ulan at tumingala si Dolly. Naroon si Lola, at kasama ang kanyang polka-dot na payong! "Maliwanag at maaraw, noong huli mo akong binisita sambit ni dolly. Nawala yata sa isip mo, 'pag naiwan mo," nakangiting sabi ni Lola, kasama ang maliit na pulang payong ni Dolly."
Si Dolly at ang kanyang Munting Pulang Payong

"Isang katanghalian, biglang nagliyab ang kagubatan. Ang mga magigiting na taga baryo ay tulung tulong na inapula ang apoy. Sa wakas napatay nila ang apoy. Nagsiuwi ang mga pagod n taga baryo habang papalubog na ang araw."
Kaibigan sa Kagubatan

"Nahirapan silang umuwi ng biglang bumagyo. Natumba ang mga puno dala ng malalakas na hangin. Tinangay din ng hangin ang mga ibon mula sa kanilang pugad. Tumaas ang tubig sa batis dahil sa malakas na ulan. "Ito ay dala ng pagbabago ng panahon," sabi ng mga matatanda."
Kaibigan sa Kagubatan

"Nagmakaawa ang palaka kay Tins. "Tulungan mo kami Tina. Sinira ng bagyo ang aming mga tahanan kagabi." "Huwag kayong mag alala mga kaibigan. Tutulungan namin kayo," sabi ni Tina. Agaran siyang bumalik sa baryo."
Kaibigan sa Kagubatan

"Nakita ni Tina ang pinuno ng baryo, si Tui. Sinabi niya dito lahat ng nasaksihan niya. Magkasama nilang tinipon ang mga taga baryo at agad n bumalik sa batis."
Kaibigan sa Kagubatan

"Nang makita ng lahat ang nangyari, bigla silang nalungkot."
Kaibigan sa Kagubatan

"Nag isip ang mga taga baryo kung ano ang kanilang gagawin. Naalala ni Tina ang araw na nasira ang bahay ng kanyang lola dahil din sa bagyo. "Kailangan muna nating maglinis at ayusin ang mga nasira, tapos magtanim tayo ng mga bagong puno." mungkahi ni Tina. "Tama, tutuling din kami dahil tirahan din namin ito," sabi ng mga hayop."
Kaibigan sa Kagubatan

""Sige," sabi ni Tui. "Maghati hati tayo sa mga grupo para mapabilis ang gawain natin." Bumuo si Tui ng dalawang grupo mula sa mga taga baryo. Siya ang namuno sa Grupong Luntian para linisin ang kapatagan at magtanim ng mga puno at halaman. Si Tina naman ang namuno sa Grupong Bughaw para tulungan ang mga hayop sa paglilinis ng batis."
Kaibigan sa Kagubatan

"Ang maaasahang si Tina ay tinipon ang mga hayop para magplano. Gusti nilang maging pinakamagandang tirahan sa lahat ang Purple Cherry. Ang kanyang grupi ay ginawa ang lahat ng nakakaya para maiwasan ang sunog at baha. "Napakahirap pero nasayahan ang lahat," sabi ni Tina."
Kaibigan sa Kagubatan

"Paano nagsimula ang apoy? Paano nalaman ng mga taga baryo ang tungkol sa sunog? May mga nasagip bang mga puno ang mga taga baryo bagi sumalanta ang bagyo? Paano mapapanatili ng mga taga baryo ang kagubatan at ang batis na malusog?"
Kaibigan sa Kagubatan

"Isang umaga, isang puting kuneho ang dumating sa hardin upang kumain ng gulay. Wow, ang mga gulay na ito ay malaki at berde! Dapat silang maging masarap! sabi niya sa sarili."
Ang Kuneho at Uod

"Ngunit nang malapit nang hilahin ng kuneho ang isang gulay mula sa lupa, nakita niya ang isang bulate na nakakabit sa mga ugat. "Anong ginagawa mo dito?" bulalas niya. "Natabunan ka ng dumi. Nagulo mo ang aking masarap na gulay! Umalis ka na!""
Ang Kuneho at Uod

"Ngunit hindi siya gumalaw ng sapat para sa kuneho. Walang pasensya, kumuha ng stick ang kuneho at sinundot ang bulate. "Umalis ka!" sabi niya ulit."
Ang Kuneho at Uod

"Sa pag alis ng uod, ang kuneho ay masaya sa kanyang pagkaen."
Ang Kuneho at Uod

"Kinabukasan, ang mga gulay ay kayumanggi at nalanta. Anong nangyari? siya ay nagtaka. Hindi sila mukhang pampagana, kahit na gutom na gutom ako."
Ang Kuneho at Uod

"Tumalon ang kuneho sa susunod na bukid. Nakita niya roon ang isang kasaganaan ng mga sariwang gulay. Ang mga gulay na ito ay malaki at sariwa, sinabi niya sa sarili. Mukha silang masarap!"
Ang Kuneho at Uod

"Ngunit ang bulate ay nandoon din. "Ah, ikaw na naman!" sabi ng kuneho. "Anong ginagawa mo dito?""
Ang Kuneho at Uod

""Ginagawa kong sariwa at malusog ang mga gulay na ito," sabi ng bulate."
Ang Kuneho at Uod

"Naisip ng kuneho ang tungkol sa kayumanggi at nalanta na mga gulay sa kabilang sakahan. "Kaya ginagawa mo ring fresh ang aking gulay?" "Tama iyan!" sagot ng uod."
Ang Kuneho at Uod

"Pinagsisihan ng kuneho ang ginawa niya sa bulate. Hinintay niyang lumitaw muli ang bulate."
Ang Kuneho at Uod

"Sa wakas, pinatuktok ng bulate ang ulo nito sa ibabaw ng lupa. "Hindi ako maaaring manatili sa araw ng masyadong mahaba, masyadong mainit. Mas malamig doon.""
Ang Kuneho at Uod

"Tuwang-tuwa ang kuneho nang makita muli ang bulate. "Hayaan mo akong bigyan ka ng lilim mula sa araw!""
Ang Kuneho at Uod

"Gutom ang kuneho at umuungol ang tiyan nito. Nagkatinginan sila at nagtawanan."
Ang Kuneho at Uod

""Mayroon silang pagkain na ang tawag ay jipang bike at gusto ko iyon" "Mayroon akong meatballs na kasing laki ng buko" "Mayroon kaming malalaki at makukulay na payong" Si Euis ay nakikinig sa kanyang mga kaibigan habang pinaguusapang ang pagdiriwang. Siya ay napaisip, isang pagdiriwang? ano iyon?."
Isang Pagdiriwang

"Siya ay nagtanong, Ano ang jipang bike ina? "Isang matamis na kakanin gawa sa kanin, ani ng ina" "Maaari ba akong bumili sa pagdiriwang? "Tumango ang ina at sumang ayon" "Yahoo, sabe ni Euis."
Isang Pagdiriwang

"Kinabukasan, masaya si Euis nang magising siya. Gusto niyang pumunta sa pistahan sa lalong madaling panahon. Kailangan niyang tapusin nang mabilis ang kanyang mga gawain. Kahit pagod na siya ay hindi siya tumigil para magpahinga."
Isang Pagdiriwang

"Tik! Tak! Tik! Tak! Naririnig ni Euis ang pagtapik ng kanyang ama sa isang puno ng palma upang makagawa ng mas maraming tubig na asukal. Gusto niya ang tunog na ginagawa nito. "Tay, mag almusal na tayo!" tawag ni Euis. Mayron tayong gulay at tokwa kari." Yehey! Tapos na si Euis sa mga gawain niya."
Isang Pagdiriwang

"Pag-uwi ni Euis, nakaupo ang kanyang ina sa gitna ng kusinang puno ng usok na gumagawa ng asukal sa palma. Sabi ni Nanay, “Euis, pakikuha ako ng kahoy. Pagkatapos ay tulungan mo akong magsindi ng apoy.”"
Isang Pagdiriwang

"Nanguha ng mga kahoy si Euis. "Uuh…hap! Wow, napakabigat nito" "Aray! sigaw ni Euis. Kinagat ng malaking langgam ang kanyang paa."
Isang Pagdiriwang

"Sa kusina, halos natabunan ng abo ang mga baga. "Apoy...wag ka pa mamatay!" Nagdagdag si Euis ng kahoy sa kalan. Hinipan niya ang mga uling gamit ang isang kawayan. Whuuu...whuuu...whuuu... “Yehey! Handa na ang apoy ko!""
Isang Pagdiriwang

"Sa wakas, nakauwi na si Tatay! Natapos na ni nanay ang paghubog ng minatamis. Ang mga stack ng asukal ay nakaimpake sa isang basket. Ngayon ang asukal sa palma ay handa nang ibenta. “Pista, nandito na ako! Gusto kong bumili ng jipang bike!" masayang bulalas ni Euis."
Isang Pagdiriwang

"Walang tigil na kinakanta ni Euis sa harap ng kanilang bahay,"Pista, paparating na ako! Halina at bumili ng jipang bike!"​ Isang maitim na di malamang bagay ang umilaw mula sa malayo. Palikuliko nitong tinahak ang daan na puno ng butas. "Paparating na ang trak!" ang masayang sigaw ni Euis habang iwinawasiwas ang kaniyang kamay."
Isang Pagdiriwang

"Tinahak ng trak ang mga tubo ng asukal, mga bulubundukin, tulay na kahoy at ang kakahuyan. Di alintana ang mga ito upang patuloy na kumanta ang mga pasahero."
Isang Pagdiriwang

"Tumigil ang trak at bumaba ang ilang mga bata. Dahan dahang bumaba si Euis at nagsimulang magtatakbo. "Hala! Muntik na niyang mawala ang labing-apat na libong rupiah na binigay ng kaniyang ina.""
Isang Pagdiriwang

"Ang mga kabayo sa karosel ay umikot at umikot. Ang linya para sakyan sila ay tila walang katapusan. Pumila si Euis at sinubukang maging matapang. Pataas-baba kasama ang beat. Ito ay sobrang kapana-panabik!"
Isang Pagdiriwang

"Sinuyod ni Euis ang pista kasama ang kaniyang ina, habang nagtitinda ng matamis na bao sa mga kapwa tindero at tindera. May naamoy siyang kaaya-aya. "Maraming pagkain ang gumagamit ng matamis na bao sa kanilang mga lutuin," ang paliwanag ng kaniyang ina."
Isang Pagdiriwang

"Naglibot-libot si Euis, nakatingin sa iba't ibang meryenda. Binasa niya ang bawat tanda. “Naku, akala ko ang mga pinaputok na bola-bola ay naglalaman ng totoong paputok! May sili pala sa loob ng bola-bola!""
Isang Pagdiriwang

"Biglang natigalgal si Euis. May nakita siya... Iyon. Iyon. ang jipang bike!​"
Isang Pagdiriwang

"Oh, hindi ito isang aktwal na bike, sa hugis lamang ng isa. "Magkano po ang bisekleta manong?" "Labinlimang libong rupiah," sabi ng nagbebenta. Walang sapat na pera si Euis. Aha! Nakakakuha siya ng ideya."
Isang Pagdiriwang

"Natuwa din si nanay, dahil naibenta niya lahat ng asukal sa palma. Laging maaalala ni Euis ang kagalakan ng pista. Mahal na mahal niya ang jipang paruparo at niyakap niya ito hanggang sa pag-uwi."
Isang Pagdiriwang

"jipang bisikleta- isang matamis na meryenda ng Indonesia na gawa sa kanin at hugis ng bisikleta rupiah - ang opisyal na pera ng Indonesia"
Isang Pagdiriwang

"Nang sila ay makarating sa Paaralan, Hinawakan nya ng mahigpit ang kamay ng kanyang Amang kambing."
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

"Ngunit nangangamba ang munting kambing dahil sa mga malalaking kambing at sa kanilang balikong sungay."
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

"Lubha niyang nagustuhan ang kanta. Ngunit hindi niya matandaan ang mga letra ng kanta, kaya nag imbento sya ng mga letra ng kanta"
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

"Kinanta nya ito ng malakas at malinaw. Patuloy syang kumakanta kahit ang iba ay huminto na."
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

""Hindi! Hindi! Hindi ka dapat nagiimbento ng sarili mong letra ng kanta! Huminto kang kumanta!Galit na Sambit ni Ginang Billu Pinatayo ang munting kambing sa sulok."
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

"Makalipas ang ilang oras, klase na ng Laro. Talon! Sabi ni ginang Hoppy, ang guro sa P.T."
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

"Malungkot ang Munting Kambing. Nang tanghalian na walang tumatabi onkumakausap sa kanya."
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

"Plop Plop! Tumulo ang luha nya sa sariwang damo, na naging maalat dulot ng kanyang luha."
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

"Nang gabing iyon Ikinuwento ng munting kambing sa kanyang nanay ang tungkol sa kanyang pagkanta ng kanta ng kambing at pag gapang sa klase ng laro."
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

"Pinagaan ng nanay na kambing ang loob ng munting kambing. "Gumawa ka ng napakagandang kanta! At gumapang ka ng tahimik!""
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

"Niyakap nya at hinalikan ang munting kambing bago matulog."
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

"Siya ay Nakakita ng makulay na paru-paro na mayroong itim at pulang linya at tuldok sa mga pakpak nito. Ito ang kaniyang iginuhit sa halip na ang tuwid at alon alon na linya."
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

"Tanghalian ng araw na iyon mag-isa muling umupo at kumain ng kanyang baong pipino ang munting kambing."
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

"Biglang may maliit na tinig ang nagsalita sa malapit sa kanya. Maari mo ba akong turuang gumuhit ng bangka?"
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

""Paru-paro ang iginuhit ko hindi bangka" Wika nya kay Piggy."
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

"Di naglaon gumuhit ang munting kambing ng paru-paro, bangka, at puno. Nangalap ng mga dahon at bulaklak si piggy at idinagdag ito sa larawan."
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

"Pagkatapos ng eskwela, ikinuwento ng batang kambing sa kanyang ina ang lahat ng tungkol sa bago niyang kaibigan."
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

""Maari mo po bang dagdagan ang mga baon kong malulutong na balat ng mansanas. Bibigyan ko po si Piggy bukas." pakiusap ng batang kambing"
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

"Isang gabi, ang batang kambing ay nakatulog agad. Sa kaniyang panaginip, nakita niya si Piggy kasama ang lahat ng kambing na may kakaibang sungay na nagsasayaw sa hardin. "tumalon, umindak, sumigaw ng malakas Maaaaa! Tumalon, umindak, sabay-sabay sabihing baaaaaa!" Sa panaginip na ito siya ang nangunguna sa sayaw. Napabuntong hininga ang batang kambing at nagpatuloy managinip ng maganda."
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan

"Si Dira at ang kanyang bunsong kapatid na si Chaku ay nag-aaway dahil sa laruang elepante. Ang laruang elepante ay pagmamay-ari ni Dira. ¨Ibalik mo ang laruan ko!¨ Sigaw ni Dira habang tinutulak si Chaku."
Si Dira at Chaku

"Nang magising si Dira ay umaga na at wala siyang nakitang tao sa kanilang bahay. Tinawag niya ang kanyang Ina at kapatid ngunit walang sumasagot."
Si Dira at Chaku

"Nagtungo si Dira sa kwarto ng kanyang kapatid. Napansin niya na madaming koleksyon ng laruan sa kwarto nito gaya ng mga bola, sasakyan at may mga libro rin. Mayroon ring bagong pares ng sapatos samantalang ang kay Dira ay puro luma lamang. Kung marami namang gamit at laruan si Chaku bakit pa kailangan ni Dira ibahagi ang laruan nitong elepante sa kapatid?"
Si Dira at Chaku

"Nagdesisyon si Dira na tumakbo palabas ng bahay. Biglang may grupo ng elepante na naglabasan mula kung saan. Hindi ni Dira malampasan ang mga ito sa halip ay lumambitin siya sa pangil ng isa sa mga elepante at sumakay sa likod nito."
Si Dira at Chaku

"Nakipaglaro si Dira sa mga elepante. Makalipas ang ilang sandali nakita niya si Chaku na nakaluhod sa ilalim ng isang puno."
Si Dira at Chaku

"Sa isang iglap, ang isa sa mga elepante ay sinugod ang kaniyang kapatid. Tumalon si Chaku at tumakbo ng tumakbo ng TUMAKBO!"
Si Dira at Chaku

"¨Chaku! Chaku!¨ Sigaw ni Dira. ¨Umakyat ka sa puno!¨ Patuloy parin sa pagsugod ang mga elepante. Nagmamadaling umakyat si Chaku sa puno. Malalim na ang kaniyang paghinga. ¨Dira!¨ Sigaw ni Chaku. ¨Kuya! Pakiusap tulungan mo ako!¨"
Si Dira at Chaku

"¨Sabihin mo sa mga kaibigan mo na huwag saktan ang kapatid ko,¨ Pakiusap ni Dira sa kanyang elepante ngunit umangil lang ang ibang mga elepante."
Si Dira at Chaku

"Ang mga galit na elepante ay hinatak ang mga dahon ng puno, hinila ang sanga at pinipilit na ihagis si Chaku paalis mula sa puno. Maabutan kaya ni Dira ang kapatid ng tama sa oras?"
Si Dira at Chaku

"Tumalon si Dira mula sa likod ng kaniyang sinasakyan na elepante papunta sa puno at inakyat nito sanga na kinalalagyan ni Chaku. ¨Abutin mo ang kamay ko!¨ Utos ni Dira."
Si Dira at Chaku

"Ngunit nang hawakan ni Chaku ang kamay ni Dira, isang elepante ang humatak kay Dira mula mismo sa sanga. Inihagis ng elepante si Dira sa lupa!"
Si Dira at Chaku

"Narinig ni Dira ang boses ng kanyang ina. "Huwag kang matakot," sabi niya. Niyakap ito ng Ina. "Nanaginip ka lang ng masama." Narinig ni Chaku ang mga sigaw at tumakbo sa kwarto ni Dira. "Gusto mo bang maglaro bukas ng umaga?" tanong ni Chaku. "Okay," nakangiting sabi ni Dira. "Pwede natin parehong laruin ang laruan kong elepante.""
Si Dira at Chaku

"Si Meena ay isang batang babae na nakatira sa isang nayon kasama ang kanyang mga magulang, ang kanyang Lola, kapatid na lalake na si Raju, at ang kanyang sanggol na kapatid na babae na si Rani. Si Mithu, na parrot ay kanyang matalik na kaibigan."
Hating Kapatid

"Samahan natin si Meena sa kanyang paglalakbay sa kanyang kasiyahan, pag akyat ng puno, magtanong, humanap ng solusyon sa mga problema at ipakita sa inyo kung ano ang magagawa ng isang batang babae."
Hating Kapatid

"Isang araw, Si Meena and Mithu ang umakyat sa mataas ng puno ng mangga upang mamitas ng hinog na bunga nito. Tumakbo si Meena pauwi ng bahay para ibahagi ang masarap na mangga sa kanyang kapatid na lalake na si Raju."
Hating Kapatid

"Hinati ng kanilang Nanay ang mangga at ibinahagi nya ito kila Meena at Raju. Nalungkot si Meena ng makita nyang mas malaki ang bahagi ng mangga na napunta kayt Raju. Nong sya ang nag protesta, ang sabi ng kanyang Lola ang mga lalake ay palaging dapat mas madaming kinakain kesa mga babae."
Hating Kapatid

"Nong gabing yon, napansin din ni Meena na mas madaming pagkain ang nakuha ni Raju kompara sa kanya. Binigyan din sya ng itlog ng kanilang Nanay, habang si Meena ay wala. Si Mithu at nagmamasid sa likuran at hindi din sya masaya sa nangyayari."
Hating Kapatid

"Nong ang mga bata ay naghuhugas ng kanilang kamay, hinati ni Mithu ang itlog at nilagay ang kalahati sa plato ni Meena."
Hating Kapatid

"Nong sila'y bumalik, sinabi ng kanilang ina kay Meena na ibalik ang itlog kay Raju."
Hating Kapatid

"Pinagalitan ni Lola si Meena dahil gusto rin nya ng itlog, ngunit ang sabi ng Tatay hindi ito patas dahil ang mga bata ay sabay na lumalaki, at sila ay parehong nag ta-trabaho ng maigi."
Hating Kapatid

"... at pakainin ang mga manok, na nagtatalunan sa kanya.."
Hating Kapatid

"Dinala ni Meena si Lali, ang baka sa pastulan."
Hating Kapatid

"Samantalang si Raju ang nangungulekta ng dumi ng baka, naghuhugas ng mag hugasin...."
Hating Kapatid

"Si Raju ay pagod at gutom. Pinag mamasdan sya ng kanyang Lola buong araw at kanyang napagtanto kung gaano kadami ang gawain ni Meena araw araw."
Hating Kapatid

"Nong gabing iyon, binigyan ng kanilang Nanay si Raju ng karaniwang parte ng pagkain para kay Meena, at nilagyan nya ng mas madaming pagkain ang plato sa harapan ni Meena."
Hating Kapatid

"Ang kawawang Raju nalungkot sa nangyari! Lahat ay nagtawanan ng nakita nila ang mukha ni Raju. Ngayon alam na nilang lahat na ang babae at lalake ay kaylangan ng pantay na pagkain para lumakas."
Hating Kapatid

"Kinabukasan papuntang eskwelahan, pinitas ni Raju ang hinog na bayabas mula sa mababang puno nito."
Hating Kapatid

"At binahagi nya ang prutas kay Meena, pina ngako ni Raju na tutulungan nya ito sa mga gawaing bahay kung kaya nya. Sabi ni Meena kay Raju na ang pagbabantay kay Lali ay hindi madali."
Hating Kapatid

"Isang gabing maliwang ang buwan. Lahat ng mga hayop sa Mangu's farm ay natutulog. Maliban kay Tinku!"
Goodnight, Tinku!

"Kaya't siya ay umalis sa gabi upang makita kung ano ang maaari niyang makita. Sa kalangitan, nakakita si Tinku ng buwan, maputi at bilog, nakangiti sa kanya. Ramdam niya ang sobrang saya. 'Maganda ang Gabi,' naisip ni Tinku."
Goodnight, Tinku!

"Sa may kalayuan sa taas ng isang puno, may mga mumunting ilaw. Isang ilaw ang lumipad pababa! 'Ako ay isang alitaptap,' sabi ng isang ilaw. Kumikinang ako sa dilim! Pwede ba kitang maging kaibigan? tanong ni Tinku. Oo, pwede! sabi ng alitaptap."
Goodnight, Tinku!

"May lumipad at sumabit ng pabaliktad sa puno. Ano ang pangalan mo, ibon? tanong ni Tinku. Hindi ako ibon, ako ay isang paniki. Pwede ba kitang maging kaibigan? tanong ni Tinku. Oo pwede! sabi ng paniki."
Goodnight, Tinku!

"Tumingin sa kanya ang dalawang maningning na mga mata mula sa puno. Sino ka? tanong ni Tinku. Ako ay isang kuwago, sabi ng kuwago. Nangangaso ako ng pagkain sa gabi. Pwede ba kitang maging kaibigan? tanong ni Tinku. Oo pwede! sabi ng kuwago."
Goodnight, Tinku!

"CHIRRRRRP! CHIRRRRRP! Sino ang nandito? tanong ni Tinku. Ako ay isang kuliglig. Humuhuni ako kapag gabi. Pwede ba kitang maging kaibigan? tanong ni Tinku. Oo pwede! sabi ng kuliglig."
Goodnight, Tinku!

"Si Tinku at ang kanyang mga kaibigan ay tumalon at hinagis at gumulong hanggang sa humikab si Tinku. Inaantok na ako. Kailangan ko nang umuwi. sabi ni Tinku. Masaya siya na marami siyang bagong kaibigan. Nagkukusot malapit sa kanyang ina, sabi niya, Ang gabi ay hindi isang malungkot na lugar, ina. Ang gabi ay puno ng mga kamangha-manghang nilalang. Oo, sagot ng kaniyang ina. Ang iyong mga bagong kaibigan ay panggabi, tulad ng ligaw na aso."
Goodnight, Tinku!

"Ang mga hayop sa gabi ay kumakain, naglalaro at nagtatrabaho sa gabi. Nagpapahinga sila sa maghapon. Kailangan mo ng matulog. Ang pagtulog ay magbibigay sa iyo ng lakas upang maglaro kasama ang iyong mga kaibigan sa pang-araw."
Goodnight, Tinku!

"Noong unang panahon, may isang Haring may anak na malapad ang mga tainga."
The King's Secret

"Nahiya ang Hari sa itsura ng prinsipe kaya itinago ito sa isang tagong silid ng palasyo."
The King's Secret

"Dumating ang panahon na kailangang gawin ang seremonya ng pagpapagupit sa prinsipe. Ipinatawag ng Hari ang barbero mula sa kabilang kaharian upang palihim na gawin ang seremonya."
The King's Secret

"Ipinatawag ang barbero sa silid ng Hari. “Huwag mong sabihin sa iba ang tungkol sa tainga ng prinsipe. Kung hindi, ipatatapon kita sa kulungan,” babala ng Hari."
The King's Secret

"Nangako ang barbero na hindi niya ito ipagsasabi. Lumipas ang mga araw at nagsimulang lumaki ang kaniyang tiyan. “Kailangan kong masabi ito sa iba, kung hindi sasabog ang aking tiyan!” naisip ng barbero."
The King's Secret

"Naisip niya ang isang magandang ideya. Lumapit ang barbero sa isang matandang puno at binulong ang sikreto. Agad na bumalik sa normal na laki ang kaniyang tiyan na nagpagaan sa kanyang pakiramdam. “Siguradong iingatan ng puno ang lihim ng Hari,” sabi ng barbero sa sarili."
The King's Secret

"Makalipas ang ilang araw, dumating ang isang musikerong naghahanap ng magandang kahoy para makagawa ng bagong tambol. Napahinto siya sa mismong harap ng puno na kung saan ibinulong ng barbero ang kaniyang sikreto."
The King's Secret

"“Ito mismo ang hinahanap ko,” sabi ng barbero habang nakatingin sa puno."
The King's Secret

"Natuwa ang tagabantay nang makita ang musikero. “Tumugtog ka ng isang awit na magpapasaya sa Hari. Hindi maganda ang kaniyang kalooban ngayon,” magkakarugtong na sinabi ng bantay."
The King's Secret

"Biglang tumugtog ang tambol. “Ako’y may sikretong sasabihin. Ang anak ng Hari ay may malapad na tainga.”"
The King's Secret

"Mabilis na inagaw ng bantay ang tambol. “Walang sinoman ang dapat makaalam sa sikreto ng Hari!” babala ng bantay. “Umalis ka na bago pa may makahuli sa iyo!” Ngunit huli na ang lahat."
The King's Secret

"Narinig ng Hari ang awit at agad na kinuha ang musikero."
The King's Secret

"Hinila ang kawawang musikero. “Itapon siya sa kulungan!” galit na utos ng Hari. “Ngunit hindi siya ang tumugtog,” katuwiran ng bantay. “Ang tambol, mahal na Hari,” dagdag ng bantay."
The King's Secret

"“Itapon niyo na rin ang tambol sa kulungan!” Dagdag na utos ng Hari. “At parusahan ang lahat ng nakarinig ng aking lihim.” Nanginginig na utos ng Hari."
The King's Secret

"“Kung ganoon, mas mabuting itapon ang buong kaharian sa kulungan, mahal na Hari. Dahil alam na ng lahat ang inyong lihim,” buong-tapang na sinabi ng bantay."
The King's Secret

"Natigilan ang hari. Tumingin siya sa kanyang pinagkakatiwalaang bantay. “Totoo ba ito?” tanong ng Hari. “Opo, kamahalan,” sagot ng bantay. “Wala kaming sinabi dahil ayaw naming magalit ka.”"
The King's Secret

"Nahiya ang hari. Naramdaman niya kung gaano siya kalupit sa kaniyang anak na itinago sa loob ng mahabang panahon."
The King's Secret

"Nag-utos ang Hari na magkaroon ng pagdiriwang para iparada at ipagmalaki ang kaniyang anak sa buong kaharian. Lahat ay nagsaya at bumati sa batang prinsipe na may malapad na tainga."
The King's Secret

"Kinabukasan, nagkaroon ng araw ng pahinga ang buong kaharian. Pinangunahan ng mga bantay ang parada na sinundan ng musikerong gamit ang bagong tambol."
The King's Secret

"Ang Konstilasyon ay pangkat ng mga bituin na nag po pormang isang simbolo sa kalangitan. Minsan ay mukhang isang mitolohikal na karakter o isang hayop kung mayroon kang isang magandang imahinasyon. Ang Cygnus, Lacerta, Triangulum, Cepheus, ang Little Dipper, Lynx, Draco, Hercules, ang Big Dipper, Scutum at Orion ay mga pangalan ng mga konstelasyon sa nakaraang pahina."
3…2…1… Blast Off

"Labing-isang makintab na satellite ang nasa itaas ng langit."
3…2…1… Blast Off

"Ang SATELLITE ay isang bagay na umiikot sa isang planeta o bituin. Ang Mundo ay may likas na satellite - ang buwan. Ang mga artipisyal na satellite ay inilunsad sa espasyo para sa mga komunikasyon, astronomiya, at mga pag-aaral sa panahon"
3…2…1… Blast Off

"Sampung inhinyero ang abalang gumagawa ng rocket."
3…2…1… Blast Off

"Ang mga Inhinyerong pang electrikal, Elektroniks ay nagtutulungan upang tipunin ang isang rocket."
3…2…1… Blast Off

"9 dalubhasang siyentipiko na kinakalkula ang orbit. Pinag aaralan ng mga siyentipiko kung anong landas ang tatahakin ng satellite kapag ito ay nasa kalawakan. Ang landas ay tinawag na orbit."
3…2…1… Blast Off

"Walong planeta ang umiikot sa palibot ng araw."
3…2…1… Blast Off

"Apat na mabatong uri na mga PLANET - Mercury, Venus, Earth, Mars - at apat na gassy panlabas na PLANET - Jupiter, Saturn, Uranus, Neptune - binubuo ang walong pangunahing mga PLANET ng ating solar system. Ang planetang Pluto ay dating ikasiyam na planeta ngunit noong 2006,nagpasya ang International Astronomical Union (IAU) na ang Pluto ay isang dwarf planet."
3…2…1… Blast Off

"Pitong nagyeyelong bulalakaw ang dumadaan."
3…2…1… Blast Off

"Ang BULALAKAW ay malalaking tipak ng yelo, bato at gas. Umiikot ito sa araw pero kadalasan ay malayo sa ating mundo. Sa pagdaan nito, nagiiwan sila ng bakas na mistulang buntot. Ang ilan sa sikat na bulalakay ay ang Hale-Bopp, Halley, Hyakutake and Shoemaker-Levy."
3…2…1… Blast Off

"Anim na mausisang mga tao ang nakatingin sa pamamagitan ng teleskopyo."
3…2…1… Blast Off

"Ang TELESKOPYO ay tumutulong sa ating makita ang mga bagay na napakalayo tulad ng mga bulalakaw, mga bituin, mga planeta at mga buwan."
3…2…1… Blast Off

"Ang mga DWARF PLANET ay tulad ng mga planeta ngunit ang mga ito ay mas maliit at wala pa silang malinaw na landas sa paligid ng Araw. Nangangahulugan ito na ang mga bagay tulad ng asteroid at kometa ay magkalat sa kanilang landas. Ang Pluto, Ceres, Eris, Makemake at Haumea ang bumubuo sa limang kinikilalang mga dwarf planeta ng ating solar system."
3…2…1… Blast Off

"Apat na maingat na manggagawa ang nagkakarga ng gasolina sa rocket."
3…2…1… Blast Off

"Tulad ng mga kotse na nangangailangan ng gasolina upang tumakbo, ang mga rocket ay nangangailangan ng GASOLINA upang mag-alis at gawin ang kanilang trabaho. Ang mga rocket ay maaaring gumamit ng parehong likidong gasolina at solidong gasolina."
3…2…1… Blast Off

"Tatlong dalubhasang Astronaut gamit ang kanilang kasuotang pangkalawakan o spacesuit."
3…2…1… Blast Off

"Ang KASUOTANG PANGKALAWAKAN o SPACESUIT ang nagbibigay proteksyon sa mga astronaut sa kalawakan. Ang mga kasuotang ito ay may suplay na oxygen para sa astronaut upang makahinga at makainom ng tubig. Iniiwasan nito na makaramdam ang mga astronaut ng labis na init o labis na lamig, at pinangangalagaan sila laban sa alikabok mula sa kalawakan."
3…2…1… Blast Off

"Ang MISSION CONTROL CENTER ay isang silid kung saan ang mga pinuno ng koponan ay nagkakasama at siguraduhin na ang paglunsad ay maayos at ang lahat ay gumagana tulad ng dinisenyo hanggang sa makumpleto ang misyon."
3…2…1… Blast Off

"1 umuungal na rocket na handa nang umakyat! Ang ROCKET ay isang self-propelled na sasakyan na maaaring mag-shoot sa kalawakan. Ginagamit ito upang ilunsad sa kalawakan ang mga satellite na gawa ng tao."
3…2…1… Blast Off

"Gumawa ng world record ang bansang India noong 20 17 ng inilunsad nito ang sampung 4S satellite gamit ang nag-iisang rocket, ang PSLV-C37. Ang mga siyentipiko sa Indian Space Research Organisation (ISRO) ang naglunsad ng rocket mula sa Satish Dhawan Space Centre, na matatagpuan sa Sriharikota, Andhra Pradesh."
3…2…1… Blast Off

"Isang araw, ang mga kaibigan ni Tipaklong ay hindi maayos ang pakiramdam at napagpasiyahang manatili sa bahay. Hindi ito binigyang pansin ni Tipaklong. Siya ay tumakbo palabas at naglaro pa rin."
Nagsalita na si Tipaklong

"Ngunit sa susunod na araw, ang mga kaibigan ng Grasshopper ay wala sa parang. Tumingin siya saanman para sa kanila, ngunit wala sila saanman matatagpuan. Kaya't nagpasya si Grasshopper na lumipad nang mag-isa sa bahay."
Nagsalita na si Tipaklong

"Iniisip ng tipaklong ang tungkol sa pagtigil upang batiin ang kanyang kaibigan. Ngunit nagagalit pa rin siya na ang Cricket ay hindi dumating upang maglaro, kaya't siya ay lilipad."
Nagsalita na si Tipaklong

"Ilang araw ang lumipas, binisita ni Kuliglig si Tipaklong. "Saan ka nanggaling?" tanong ni Tipaklong. "Bakit hindi ka tumungo ng damuhan upang maglaro?" "Ah, nagkaroon ako ng matinding sakit ng tiyan at ulo. Halos di ako makalakad," daing ni Kuliglig."
Nagsalita na si Tipaklong

"Nag-aalala ang tipaklong para sa kanyang kaibigan. "Maaaring kumain ka ng nakalalason. Magpunta tayo sa doktor. " Tinutulungan ng tipaklong ang kanyang kaibigan na maglakad. Ngunit pagdating nila sa ilog, ang Cricket ay masyadong mahina upang lumipad sa kabila."
Nagsalita na si Tipaklong

"Ang kuliglig ay nadulas pa lalo sa patpat. "Hindi ako makakahawak ng matagal." Hinihimok ng tipaklong na maging malakas ang kuliglig. "Huwag kang bibitaw! May isang bagay sa tubig sa ibaba na maaaring kumagat sa iyo.""
Nagsalita na si Tipaklong

"Bigla, naputol ang patpat! Ang tipaklong at kuliglig ay nahuhulog sa tubig. Tumalon ang isang higanteng palaka, handa nang lunukin silang dalawa."
Nagsalita na si Tipaklong

"Nang biglang nabali ang patpat! Nahulog sina Tipaklong at Kuliglig sa tubig. May lumundag na isang dambuhalang palaka, na handa silang lamunin."
Nagsalita na si Tipaklong

""Ay, hindi ko namalayan na ikaw pala iyon!" Sabi ni Palaka. "Hindi ako nakakakita ng maayos nitong mga nakaraang araw. Ano ang ginagawa mo dito?" Sumagot ang tipaklong, "Pupunta kami sa doktor. Ang kuliglig ay may sakit.""
Nagsalita na si Tipaklong

""Siguro dapat din akong pumunta," sabi ni Frog. "Ang aking mga mata ay nakakaabala sa akin, at ang aking balat ay may isang kakaibang pantal.""
Nagsalita na si Tipaklong

"Naisip ni Tipaklong na alam nya kung ano ang nangyayari. Kaya nagpasya siya na panahon na para magsalita."
Nagsalita na si Tipaklong

""Kuliglig, sa tingin ko'y hindi nakasasama sa kalusugan ang mga kemikal na iwinisik mo sa mga pananim mo. At ang mga sisidlan na itinapon sa tubig ay maaaring nakasama sa paningin at balat ni Palaka.""
Nagsalita na si Tipaklong

"Nang naging malusog muli si Kuliglig, nilinis niya ang mga basura sa tubig. Napag-alaman niya ang mga bagong pamamaraan sa pag-alaga ng kanyang mga pananim na hindi gumagamit ng mga nakakalasong kemikal."
Nagsalita na si Tipaklong

"Ngunit ang lahat ay naging kulay abong usok!"
Si Drake ang Mahiwagang Dragon

"Nagsimulang umiyak ang kawawang Drake!"
Si Drake ang Mahiwagang Dragon

"Biglang, nakilala ni Drake ang kanyang tagapagsanay, ang Halimaw na si Sili."
Si Drake ang Mahiwagang Dragon

"Gumana ang sili na parang mahika!"
Si Drake ang Mahiwagang Dragon

"At mula sa araw na iyon, wala nang barko ang nawala sa dagat."
Si Drake ang Mahiwagang Dragon

"Tuwing umaga, ang araw ay nagbibigay ng ginintuang sinag sa mundo. Napapansin at humahanga ang mga tao sa kaniyang ganda at init."
Ang Selosong Ulap

"Si Ulap ay nagseselos dahil sa palagay ng mga tao, ay mas mahalaga ang Araw kaysa sa kanya. " HIndi ka naman magaling!" Sabi ni Ulap. "Nag iisa lamang ang hugis mo at hindi nagbabago, nakakasawa ang sinusunod mong landas habang naghahatid ka ng init at liwanag sa mundo. Samantalang ako, maaari akong maglakbay sa anumang direksyon at magbago sa anumang hugis na akala mo.""
Ang Selosong Ulap

"Ngunit, hindi nagtagal, ang mga sinag ng init ng Araw ay nagsimulang tuyuin ang mundo!"
Ang Selosong Ulap

""Sobrang init," reklamo ng Ulap. "Alam ko, magugustuhan ng mga tao ang ulan ngayon. Pagkakataon ko na!""
Ang Selosong Ulap

"Kaagad, ang liwanag ni Araw ay nabawasan at naging makulimlim ang kalangitan. Nagtaka ang lahat sa mga nangyayari."
Ang Selosong Ulap

"Halos natakpan ni Ulap and liwanag ni Araw. "Humina na ang init at liwanag mo, Araw! Panunukso ni Ulap."
Ang Selosong Ulap

""Mabuti yan,' sabi ni Araw. "Nakatulong ka para palamigin ang lahat. Salamat sa iyo!""
Ang Selosong Ulap

"Ngunit mas lalong nagalit ang Ulap. Mas naging makapal ito at madilim at ayaw nitong umalis!"
Ang Selosong Ulap

"Tatlong araw at gabi na nagdilim ang mundo."
Ang Selosong Ulap

"Nakiusap ang Araw sa Ulap na hayaan syang lumiwanag. "Pakiusap, maraming buhay ang mapipinsala kung hindi ako makapagbigay liwanag sa lalong madaling panahon."
Ang Selosong Ulap

"Tumangging makinig si Ulap, at inipon ang lahat ng mga ulap para magdala ng ulan sa mundo."
Ang Selosong Ulap

"Sa simula, nagsaya ang mga tao dahil sa ulan."
Ang Selosong Ulap

"Si Ulap ay naging puno ng pagmamalaki na sa wakas ay nakakakuha siya ng pansin. Sa palagay niya mas maraming ulan ang magbibigay papuri sa kanya ng mga tao, at nagpapadala ng mga agos ng tubig sa lupa, na nagdudulot ng mga pagbaha saanman."
Ang Selosong Ulap

"Ngunit ang mga tao ay hindi na pinupuri si Ulap. Ang kanilang mga bahay ay binabaha at sila ay natakot."
Ang Selosong Ulap

"Sa wakas, naubusan ng tubig ang Ulap. Numipis sya at pumuti, at nabigyan ng pagkakataong sumilip ang Araw."
Ang Selosong Ulap

"Habang naghahatid ng liwanag at init si Araw, ang tubig na hindi nahigop ng lupa ay nagsimulang maging singaw at bumalik sa langit at humupa ang baha"
Ang Selosong Ulap

"Nakikita mo na, na pareho tayong kailangan ng mund," sabi ni Araw kay Ulap. "Kung wala ka, maging tuyo ang lupa, at kung wala ako, ang tubig ay ay hindi makababalik sa langit upanng maging ulap at ulan. Tayo ay bahagi ng isang siklo at pareho tayong mahalaga"
Ang Selosong Ulap

""Naiintindihan ko na," sagot ng Ulap. "Ang ulan ko ay galing sa tubig na umakyat mula sa mundo sa pamamagitan ng pagsingaw. Hindi iyon mangyayari kung wala ang init mo. Salamat, Araw.""
Ang Selosong Ulap

"Nagulat at nasiyahan ang Araw sa sinabi ng Ulap."
Ang Selosong Ulap

"Ang pitong taong gulang na si 'Dholma' ay nakatira sa Himalaya, Nepal. Kasama ni Dholma sa bahay ang kanyang Lola, Tatay, Nanay, kapatid, tuta, manok at at baka."
Ang panaginip ni Dholma

"Sa araw na ito, ang tahanan nina Dholma ay masaya gaya ng nakasanayan."
Ang panaginip ni Dholma

"Pabibitbit ng mga bagahe mula sa mga karatig na lugar ang araw-araw na gawain ni Yakko."
Ang panaginip ni Dholma

"Kasama ni Yakko, ang pag hahatid ng mga bagahe ang hanap-buhay ng ama ni Dholma."
Ang panaginip ni Dholma

"Gusto ni Dholma ang mga instant na noodles. Mahaba, malutong, kulot at nakakatuwa ito."
Ang panaginip ni Dholma

"Kinain ni Dholma ang "instant noodles" na inuwe ng kanyang ama at ni Yakko."
Ang panaginip ni Dholma

"Matapos kumain iniwan ni Dholma ang supot na balutan sa harap ng kanilang bahay."
Ang panaginip ni Dholma

"Natangay siguro ito ng hangin. Nakain ni Yakko ang balot ng pagkain kasama ang mga damo."
Ang panaginip ni Dholma

""kop! Kop! " Panay ang hinga ng malalim at pag ubo ni Yakki"
Ang panaginip ni Dholma

"Labis na nag alala si Dholma at tinawag niya ang kayang ama upang humingi ng tulong."
Ang panaginip ni Dholma

"Maging ang kanyang ama ay nag alala kay Yakko."
Ang panaginip ni Dholma

"Gumawa ng basurahan ang Tatay at sabi,"
Ang panaginip ni Dholma

"Binantayan ng ama ni Dholma si Yakko. Labis ang pag aalala ni Dholma kay Yakko."
Ang panaginip ni Dholma

""Lagi akong may sakit nitong mga nakaraang araw dahil sa mga basura. Pati ang mga puting Himalayan. Ang mga baka din ay nagkakasakit dahil sa basura. Pakiusap, huwag ka na magtapon ng kalat sa daan.""
Ang panaginip ni Dholma

"Si Maya, ang kapatid ni Dholma, ay iginuguhit ang mga litrato."
Ang panaginip ni Dholma

"Matapos magguhit, itatapon niya ang papel sa daan."
Ang panaginip ni Dholma

""Huwag ka dapat magtapon ng basura sa daan. Dahil nagkakasakit ang mga baka at ang bundo dahil dito.""
Ang panaginip ni Dholma

"At pinulot ni Dholma ang mga basura at tinapon sa basurahan na ginawa ng kanilang tatay kahapon."
Ang panaginip ni Dholma

"Tumakbo si Dholma papunta kay Yakko. Inalagaan ni Lola at Tatay ang ang may sakut na si Yakko."
Ang panaginip ni Dholma

""Huwag ka mag alala kay Yakko, pumasok ka at kami ang titingin kay Yakko.""
Ang panaginip ni Dholma

"Tinitingnan ni Dholma ang bahay pauwi habang papunta sa paaralan."
Ang panaginip ni Dholma

"Nagsimula ang aming paglalakbay at sa una mukha itong madali."
Si Didi at ang kanyang Motorsiklo

"Pero isang pako ang muntik makasira sa araw namin."
Si Didi at ang kanyang Motorsiklo

"Itinulak namin ang motor sa abot ng aming makakaya. Habang nakatanaw sa mga templo ng unggoy."
Si Didi at ang kanyang Motorsiklo

"Kasamang dumating ang isang turistang palakaibigan at matangkad."
Si Didi at ang kanyang Motorsiklo

"Sumunod na dumating ang isang kargador na nag-alok ng kanyang tulong"
Si Didi at ang kanyang Motorsiklo

"Kahit na siya mismo ang may dalang isang malaking karga!"
Si Didi at ang kanyang Motorsiklo

"Pagkatapos ay isang babaeng pulis ang dumaan"
Si Didi at ang kanyang Motorsiklo

"Sa wakas, narating namin ang talyer. Ito ay pag mamay-ari nang isang tao na may ginintuang puso."
Si Didi at ang kanyang Motorsiklo

"Mabilis nyang naayos ang aming sasakyan."
Si Didi at ang kanyang Motorsiklo

"Si Radinka ay mahilig magbakasyon sa tabing dagat, ngunit palaging abala sa trabaho ang kaniyang mga magulang kaya't siya ay laging nag-iisa."
Emma

""Nakakainip!" ang sabi ni Radinka."
Emma

"Tumingala si Radinka at nakita ang isang batang babae. "Kamusta!" sagot niya."
Emma

"Pano kaya niya nalaman ang pangalan ni Radinka?"
Emma

"Magkaibigan ang kanilang ama ang sabi ni Emma. "Gusto mo bang maglaro?" tanong ni Emma. Nag-isip si Radinka kung ano ang maaari nilang laruin."
Emma

"Ipinakita ni Emma ang kaniyang mga laruang pambuhangin."
Emma

"Ang Tetra - amalia syndrome ay kakaibang sakit n kawalang ng kamay at paa. Ang Tetra ay hango sa Griyego na salita na ibig sabihin ay apat.,ang amelia ay hindi natuloy sa pgbuo ng kamay at mga paa sa pgkapanganak. Maraming tao ang nag aakala na ang may mga sakit na ganito ay nkadepende sa ibang tao. Maraming kayang gawin ang may sakit ng ganito. Kaya nilang umalis sa wheelchair, kumain, magbihis, mgpinta, maglangoy, maglakad at makgawa pa ng mga bagay ng mag isa. Maraming sikat na halimbawa ang may Tetra-Amelia: Joanne Oriordan, isang manunulat at isang aktibista pra sa may mga disability. Zuly Sanguino, tanyag na artist sa buong mundo na nais mgkaroon ng bahay amounan."
Emma

"Ang dalawa ay abalang nagbabatuhan ng butil ng mais at dahil doon ay nabulabog ang mga manok at sila ay nagtakbuhan sa buong paligid."
Doctor Nina

""Siya ang unang nagsimula," sabi ni Nina."
Doctor Nina

"Tumingin ang kanilang ina sa kanyang mga anak at ngumiti. "Labis kayong nag-aaway. Better stop it now and help your dad in the garden.""
Doctor Nina

""Tara tumakbo na tayo ng mabilis, unang dumating ang panalo!"Sabi ni Nina at nagsimulang tumakbo."
Doctor Nina

""May mga hiwa ka sa binti, mabuti pang bumalik tayo at linisin natin ang mga hiwa." Niyakap niya ang kapatid."
Doctor Nina

"Habang naglalakad sila pauwi, tiningnan ni Jose ang kanyang kapatid at sinabing: "Nina, pwede kang maging doktor dahil palagi mo akong inaalagaan.""
Doctor Nina

"Naalala ni Nina ang mga salita ng kanyang kapatid at sinabi sa kanyang ina, "Nanay, magiging doktor ako, dahil gusto ko ang pag-aalaga sa mga tao""
Doctor Nina

"Sumagot ang kanyang ina: "Anak, naniniwala akong matutupad mo ang iyong pangarap, dahil alam kong kaya mong gawin ang lahat"."
Doctor Nina

""Munting Daisy, maari nating ipagaspas ang ating mga pakpak subalit hindi natin kaya lumutang," Ang sabi ni Inay."
Kamangha-manghang si Daisy

"Hindi susuko si Daisy. Araw-araw ay nag-eensayo siya nang mag-isa, pinapapasok ang mga pakpak. Flap, flap, flap, sasapakin niya ang kanyang mga pakpak ngunit hindi niya maiangat ang lupa."
Kamangha-manghang si Daisy

"Habang sya ay nag eensayo, Iniisip nya na sya ay lumulutang at pinapanuod ang ibang mga manok. Iniisip nya na nalagpasan nya ang mga Maya at swallows. "Ayos!" Ang sabi ng mga ibon. "Ang manok na nakakalutang!""
Kamangha-manghang si Daisy

"Kaya... Flap, flap, flap, araw-araw ay i-flap ni Daisy ang kanyang mga pakpak."
Kamangha-manghang si Daisy

"Kinabukasan inakyat ni munting Daisy ang manukan at pinagaspas nya ang kanyang mga pakpak. Lumutang sya at pinagaspas nya ang kanyang pakpak... at pinagspas... at pinagaspas nya ang kanyang pakpak ng biglang..."
Kamangha-manghang si Daisy

"Tumawa ng malakas ang ibang manok. "Ha ha ha! Sinabi namin sa iyo! Hindi makalilipad ang mga manok!""
Kamangha-manghang si Daisy

"Lumutang sya sa hangin at pinagaspas ang kanyang pakpak... at pagaspas... at pagaspas ng kanyang pakpak ng biglang..."
Kamangha-manghang si Daisy

"At ang iba pang mga manok ay nais na maging katulad niya. Sinabi nila, "Oh Daisy, nakakagulat ka!""
Kamangha-manghang si Daisy

""kahit isang patak lang ng tubig para maibsan ang aking uhaw," sabi ng Munting Langgam."
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

"Pagkatapos ay naalala ng munting langgam ang isang ilog na narinig niya minsan. Ito ay dinadaluyan ng tubig buong taon."
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

"Tinanong ng Munting Langgam ang kaniyang kaibigan, si Matalinong Ardilya, kung paano makapunta sa ilog na iyon."
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

""Hindi ka maaaring magtungo sa ilog," sabi nito. "Napalawak at malakas ang agos. Matatangay ka papalayo.""
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

"Ngunit ang munting langgam ay uhaw na uhaw."
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

"Naglakad siya hanggang sa marinig niya ang pagdaloy ng tubig. Ito ay ilog! Naririnig niya ang mga alon."
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

"Sobrang saya niya kaya't di niya napansin ang paparating na alon."
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

"Sinubukan ng Munting Langgam na abutin ang mga lumulutang na damo subalit natangay parin siya ng tubig papalayo."
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

""Bilisan mo, umakyat ka," sabi ng Puting Kalapati, habang binibigay ang isang sanga mula sa kaniyang tuka."
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

"Guminhawa ang pakiramdan ng Langgam nang siya'y makarating sa lupa. Ngunit bigla namang lumipad ang ibon bago siya makapagpasalamat."
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

""May malaking puting kalapati ang pupunta dito para uminom," sabi ng isang batang lalaki. "Magkakaroon na tayo ng hapunan.""
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

"Hindi ko hahayaang patayin ng mga lalaki ang puting kalapati, naisip ng munting langgam. Ngunit napakaliit ko, ano ang magagawa ko?"
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

"Noon lamang, lumipad ang puting kalapati mula sa puno upang uminom."
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

"May naisip ang maliit na langgam."
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

"Tumalon siya sa paa ng isang lalaki. Kinagat ng langgam ang lalaki hangga't sa kaya niya."
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

"Napatalon ang batang lalaki, "Aray!" sigaw nito."
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

"Nagulat ang Puting Kalapati at agad itong lumipad."
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

"Ganoon ang pasasalamat ng maliit na langgam sa puting kalapati para sa pagligtas sa kanya."
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati

"Hmm … abala si Mr. Danu. Si Arin ang kukuha ng mga itlog ng pato mag-isa."
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Dahan-dahan silang pinulot ni Arin, isa-isa, hanggang sa maging dalawampu. Ang balde ay nilagyan ng mga dayami upang hindi pumutok ang mga itlog."
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Hooray, puno na ang balde!"
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Clang! Clang! Malakas na hinampas ni Arin ang lata."
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Tumulong si Mr. Danu na ingatan ang itlog sa carton sa bike ni Arin. Pero kailangan pa rin niyang mag-ingat."
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Buti na lang alam ni Arin kung paano muling ikabit ang kadena. Inayos niya ang kanyang bike at nagmamadaling umuwi."
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Ang hirap at pinagpapawisan si Arin. Pinunasan niya ang kanyang mukha at hindi sinasadyang nadilaan ang kuwarta. Ugh! Napakaalat!"
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Susunod, ang mga itlog ay hugasan at susuriin. Hooray, walang lumulutang!"
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Pagkatapos noon ay ang paboritong bahagi ni Arin."
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Ibalot ang mga itlog sa pulbo ng ladrilyo, asin at masa ng abo! Ngunit hindi nagustuhan ni Arin ang susunod na hakbang."
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Gusto ni Arin na matikman ang mga itlog ngayon."
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Hmm... ang itlog ay hindi kasing sarap gaya ng dati. Hindi pa ito masyadong maalat. Walang ibang magagawa si Arin kundi maghintay."
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Hooray! Sa wakas, dumating na ang araw. Ngunit bago pakuluan ang mga itlog, kailangan itong suriin."
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Hindi makapaghintay si Arin! Palihim niyang itinaas ang apoy upang mas mabilis na maluto ang mga itlog."
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Naku, bumubula ang tubig! Nagsisimulang magbanggaan ang mga itlog sa isa't isa. Mabilis na pinatay ni Arin ang apoy."
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Ah, may mga itlog na nabasag. Ngayon alam na ni Arin ang dahilan."
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Naghihintay na ang mga customer ni mama. Enjoy!"
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Alamin Natin: Salted EggNakakain ka na ba ng inasnan na itlog? Para makagawa ng inasnan na itlog, nililinis muna ang mga itlog ng pato. Pagkatapos, ang mga itlog ay nakabalot sa pinaghalong pulbo ng ladrilyo, asin at abo ng balat. Ang mga itlog ay pagkatapos ay incubated. Sa oras na iyon, naganap ang proseso ng osmosis, lalo na ang paggalaw ng mga molekula ng tubig at asin sa pamamagitan ng mga pores ng kabibi patungo sa puti at pula. Ang pag-aasin ay isang paraan ng pag-iimbak ng pagkain. Maaari ka ring gumawa ng sarili mong inasnan na itlog.Alamin Natin: Maalat na itlog"
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Nakakain ka na ba ng inasnan na itlog? Para makagawa ng inasnan na itlog, nililinis muna ang mga itlog ng pato. Pagkatapos, ang mga itlog ay nakabalot sa pinaghalong pulbo ng ladrilyo, asin at abo ng balat. Ang mga itlog ay pagkatapos ay incubated. Sa oras na iyon, naganap ang proseso ng osmosis, lalo na ang paggalaw ng mga molekula ng tubig at asin sa pamamagitan ng mga pores ng kabibi patungo sa puti at pula. Ang pag-aasin ay isang paraan ng pag-iimbak ng pagkain. Maaari ka ring gumawa ng sarili mong inasnan na itlog."
Ang Itlog na Maalat ni Nanay

"Oh, Huminto na ang ulan! Oras na para lumabas. Meron akong mahalagang misyon."
Misyon ni Alates

"Ang sinag ng buwan ang gagabay sa akin. Pero alin dito ang sinang ng buwan? Napakaraming ilaw dito."
Misyon ni Alates

"Aha, Yung ilaw na iyon ang pinakamaliwanag. Ito rin ay kumpol-kumpol. Sana nandito ang aking ispesyal na kaibigan. Tignan ko nga."
Misyon ni Alates

"Kailangan kong lumipad ng mataas. Mas mataas ako, mas maraming alitaptap ang aking magiging kaibigan."
Misyon ni Alates

"Titignan ko ang ibang liwanag, Siguro mas madali sa akin ang makahanap ng kaibigaan doon."
Misyon ni Alates

"Hoy, Ano yan? Ang laki at mukhang nakakatakot. Nahuhuli nya ang maraming alitaptap sa isang pagduyan."
Misyon ni Alates

"Oh hindi! Silang mga nilalang na mga bata ang sumusubok na hulihin tayo!"
Misyon ni Alates

"Wow! Nakatagpo sila ng kaibigan, Siguradong, mahahanap ko rin ang isa sa akin."
Misyon ni Alates

"Aha! May makinang na liwanag doon. Siguro ito ang sinag ng buwan. Kailangan kong magpunta doon."
Misyon ni Alates

"Oh! Anong uri ng kinang ito? Bakit ang Ilaw nya ay hindi maliwanag? Kailangan ko pang lumapit at tignan."
Misyon ni Alates

"Ah! Mayroong mas maliwanag at mas mainit na ilaw sa bandong roon. Siguro ito na ang sinang ng buwan."
Misyon ni Alates

"Oh, Ang kanyang mga pakpak ay nahulog! Nangangahulugang Oo ang sagot nya."
Misyon ni Alates

"Narinig nyo na ba ang insektong tinatawag na Anay? Ito ay maliit na nilalang na naninirahan ng ng isang pangkat. Gusto nilang kainin ang mga kahoy, Kasama pati kahoy sa inyong mga bahay. Alitaptap ay isang uri ng anay."
Misyon ni Alates

"Sila lng ang may uri ng pak pak. May dalawang uri ang mga Anay ang mga manggagawang anay at ang mga sundalong anay. Ang mga manggagawang anay ang may tungkuling mag handa ng kanilang pugad, maghanap ng pagkain, at mag silbi sa ibang mga anay. Ang mga sundalong anay ay maytungkuling bantayan ang kanilang pugad mula sa mga ibang hayop, katulad ng langgam."
Misyon ni Alates

"Ano ang tungkulin ng alitaptap? Ang alitaptap ay may kakaibang tungkulin! Ang Alitaptap ay may tungkuling maghanap ng kanilang magiging kapareha at magtayo ng kanilang pugad, magparami, at bumuo ng mga bagong grupo."
Misyon ni Alates

"Kapag nagsimula na ang kanilang kisyon, Ang mga alitaptap ay nag hahanap na ng liwanag ng buwan. Kailangan ng alitaptap ang gabay para sya ay lumipad ng malayo. Subali't, sa mga lugar na napakaraming ilaw, ang mga alitaptap ay nalilito. Nahihirapan silang matukoy ang mga liwanag. Kung kaya't madalas nakikita umaaligid sa paligid ng ng ilaw."
Misyon ni Alates

"Kung ang alitaptap ay hindi makahanap ng kanyang kapareha, Sila lamang ay mabubuhay ng isang gabi. Pero kung sila ay makahanap ng kapareha, sila ay bubuo ng isang panibagong pangkat. Ang babaeng alitaptap ay maaaring maglabas ng tatlumpong libong itlog sa loob ng isang araw."
Misyon ni Alates

"Ang librong ito ay nadevelop mula sa mga tagapaglimbag at pagawan sa pagtutulungan ng Litra Foundation and The Asia Foundatio through the Let's Read program na sinusuportahan ng Estee Lauder Companies Charity Foundation (ELCCF). Let's Read ay isang digital na silid aklatan para sa mga bata. Ito ay napakaraming koleksyon ng mga storya para mas madali nilang mabasa at ito ay libre. Ang Litara Foundation ay isang organisasyong non profit ang hangarin lamang ay mag promote ng literasy sa mga bata."
Misyon ni Alates

""Tama, Lunes nga, ika-21 ng Pebrero. Ang araw na ito ay mahalaga dahil ipinagdiriwang naten ang ating katutubong wika. Noong 19 52,ang mga mamamayan ng Pakistan sa Kanluran, na tinatawag ng Bangladesh sa ngayon, ay ipinaglaban at ipinanalo ang karapatan na magsalita ng Bangla. Pero ito ay hndi naging madali at maraming tao ang nasawi. Kada taon sa araw na ito at ipinagdiriwang natin ang lahat ng wika sa buong mundo at ang karapatan na bigkasin ito.""
Ekushey February

"Ginising ako ni Inay ng maaga nung sumunod na araw, bago pa sumikat ang araw. Binihisan nya ako ng itim at puti na sari. Habang hawak ang aming sapatos sa aming kamay, naglakad kame patungo sa Shaheed Minar, isang malaking rebulto sa Dhaka. Sinabi sa akin ni Inay na sa buong Bangladesh mayroong libu-libong maliliit na Shaheed Minar upang alalahanin ang mga taong nagmamahal sa kanilang katutubong wika, ang Bangla."
Ekushey February

"Ang araw ay sumisikat nang marating namin ang Minar. Maraming tao, at sabay kaming kumakanta at naglalagay ng mga bulaklak sa paanan ng rebulto. Sa karamihan ng tao, narinig ko ang mga tao na nagsasalita ng mga wikang hindi ko alam. Sinabi ni Inay na maraming wika ang Bangladesh at lahat sila ay magaganda."
Ekushey February

"Tahimik si Inay habang kami ay naglalakad pauwi. Bigla niyang sinabi, "Asha, alam mo na ang ibig sabihin ng iyong pangalan ay "pag-asa"? Iyon ay dahil marami kaming inaasahan para sa iyo. Na ikaw ay lalaking malakas, matapang, at matalino. Na ikaw ay makakapunta sa napakaraming lugar at matuto ng marami pang mga bagay. At lagi mong tatandaan na nagmula ka sa isang lupain ng mga ilog, kung saan laging nagbabago ang lahat. Pero may mga bagay na hndi tumatagal - ang ating katutubong wika, ating pamilya, at ating kultura.""
Ekushey February

"Natutunan kong isulat ngayong araw sa Bangla ang salitang Inay. Sinusulat ko siya ngayon kahit saan. Sa lupa ng palaruan. Sa mga regalo na binibigay namin sakanya. Sa harina sa lamesa ng kusina. Sa aking kuwaderno, paulit-ulit, sinulat ko ang aking unang salitang Bangla - Inay."
Ekushey February

"Ang ika-21 ng Pebrero ay ang International Mother Language Day. Ipinagdiriwang ng araw na ito ang kalayaan ng bawat isa na magsalita sa kanilang sariling wika. Sa araw na ito noong 19 52,ang mga tao ay pinatay habang nagpoprotesta para sa karapatang mag-aral sa Bangla, ang wika ng lupain."
Ekushey February

"Ang Mahiwagang Ilog ay laging payapa at maganda. Ito ay umaagos sa gitna ng nayon sa tabi ng bundok. Lahat ng tao sa nayon ay umaasa sa ilog. Dito sila kumukuha ng tubig at pagkain at ito ang pangunahing paraan nila ng paglalakbay."
Mahiwagang Ilog

"Araw-araw ang mga bata sa nayon ay pumupunta upang lumangoy, maglaro sa malamig at bumubula ang tubig."
Mahiwagang Ilog

"Ang iba naman ay gumamit ng ilog sa iba`t ibang paraan. Ang ilang mga tagabaryo ay natagpuan ang mga bihirang mineral sa tabing ilog. Hinuhukay nila ang mga mineral upang ito'y ibenta. Ngunit hindi nila naisip na tinapon nila ang mga basura mula sa kanilang paghuhukay pabalik sa ilog."
Mahiwagang Ilog

"Isang araw habang naglalaro sa ilog, napansin ni Thida at ng iba pang mga bata ang isang kakaibang bagay."
Mahiwagang Ilog

""Ano ang kakila-kilabot na amoy na iyon?" Tanong ni Thida."
Mahiwagang Ilog

""At saan napunta ang lahat ng mga isda?" Sigaw ng ibang bata"
Mahiwagang Ilog

"Biglang nagsimulang makaramdam ng pangangati ang mga bata sa kanilang balat. Ano ang nangyayari sinubukan nilang lumabas, ngunit ang tubig ay sumugod sa kanila sa isang malaking alon."
Mahiwagang Ilog

""Hindi na ako ang iyong Mahiwagang Ilog. Kung hindi ka lumipat, mahuhuli kita!""
Mahiwagang Ilog

"Ang ilog ay biglang lumaki at nagalit. Ito ay nagmadali sa mga bata na may sigaw. Sila ay nakuhang nakatakas sa oras. Ang kanilang magulang ay nagpunta para tulungan sila at binato ang ilog ng bato sa nagwawalang ilog."
Mahiwagang Ilog

"Pero ang ilog ay lalo lang naging nagalit. Sinira nito ang mga taas ng kanilang mga bahay at binato ng basura at kalat kahitsaan."
Mahiwagang Ilog

"Sa wakas ay humupa ang tubig. Ngunit ang karamihan sa nayon ay nawasak. Ang tubig ay hindi ligtas na maiinom o lutuin o naliligo. Nagsimulang magkasakit ang mga tao."
Mahiwagang Ilog

"Nais ni Thida na tulungan ang kanyang nayon. Paano niya magagawang kaibigan muli ang ilog?"
Mahiwagang Ilog

"Maingat, nagtungo siya sa ilog at nagtanggal ng ilang pirasong basura. Umakyat ang ilog. Natakot si Thida ngunit hindi siya gumalaw."
Mahiwagang Ilog

"Sa pamamagitan nito, nagsimulang maging madilim muli ang alon. Alam ni Thida na oras na umalis sa ilugan. Ito na ang tamang oras para ayusin ang problema."
Mahiwagang Ilog

"Naisip ni Thida na ang paggawa ng isang dam ay makakatulong upang huminahon at mapigilan ang ilog. Sa una, walang naniniwala na makakatulong ito, kaya't nagsimulang magtrabaho dito ng mag-isa si Thida. Pagkatapos ay sumama sa kanya ang iba pang mga bata."
Mahiwagang Ilog

"Nakita ng mga taongbayan na nakatutulong ang ginagawa ni Thida kaya’t tumulong na rin sila na matapos ang paggawa sa dam."
Mahiwagang Ilog

"Galit pa rin ang ilog ngunit ang mga hampas ng alon nito ay hindi na umaabot sa nayon."
Mahiwagang Ilog

"Subalit, hindi pa tapos ang ginawa ni Thida. “Tignan niyo ang mga basurang umaagos papunta rito!” Ani niya sakaniang mga kaibigan. “Ako’y lalangoy sa ilog at kukunin ko ang mga basura.” Dagdag pa niya. “Huwag, masiyadong mapanganib!” Sigaw ng kaniyang mga kaibigan."
Mahiwagang Ilog

""Buksan mo ang dam, mabilis!" nakiusap siya sa mga nayon."
Mahiwagang Ilog

""Masyadong mabilis ang tubig. Dapat kang lumabas Thida!" sigaw ng mga kaibigan niya."
Mahiwagang Ilog

""Ang pagpapakawala ng tubig ang tanging pagasa natin. Gawin mo ngayon!""
Mahiwagang Ilog

"Sa huling sandali, binuksan ng mga tagabaryo ang dam. Sumugod ang tubig at inagaw si Thida kasama ang basura at basurahan, dala ang lahat ng bagay sa ibaba."
Mahiwagang Ilog

"Nakaramdam ang ilog ng masama nang tangayin si Thida ng agos. Marahang ibalik nito si Thida papuntang pampang. Nagkaroon ng maraming tubig sa baga si Thida at kailangan niya ng tulong upang mailabas ito. Sa huli ay nakapagsalita siya. “Mahiwagang Ilog, ikaw ay nagbalik.” Bulong niya sa mahinang boses."
Mahiwagang Ilog

"Ang lahat ay nakahinga nang maluwag nang gumaling si Thida. Ang kaniyang pamilya ay masaya na iniligtas niya ang ilog."
Mahiwagang Ilog

"Mula sa araw na iyon, hindi na muling dudumihan ng mga taga baryo ang tubig. Nanatili ito sa kanilang Mahiwagang `ilog na binibigyan si Thida at ang kanyang mga kaibigan ng ligtas at espesyal na lugar upang maglaro."
Mahiwagang Ilog

"'Ito ay mga mahiwagang sapatos. Ang mga ito ay gawa sa halaman ng dyut, ang ginintuang damo na tumutubo mula sa iyong inang bayan. Dadalhin ka nila kung saan mo gustong magpunta at palagi ka ding sasamahan sa paguwi. At, saan ka man magpunta, mag-iiwan ka ng magandang bakas'"
Gintong Sapatos

"Hindi ko nagustuhan ang mga sapatos. Hindi sila makulay at hindi nila ako pinatatangkad. Ang ibang mga bata ay may mga sapatos na umiilaw at tumatalbog. Ako ay may dyut na sapatos."
Gintong Sapatos

"Sa aking paglalakad, napansin ko ang bakas ng aking mga paa sa daan, na inihahatid ako pabalik sa kung saan ako nagkamali sa pagliko."
Gintong Sapatos

"Naintindihan ko na kung bakit ibinigay sa akin ni Lola ang mga sapatos na ito! Ang aking sapatos ay may magagandang talampakan at lagi nila akong ihahatid pauwi sa bahay. Gustung-gusto ko ang aking gintong sapatos!"
Gintong Sapatos

"Ipinagkakaloob ng mundo ang lahat ng ating pangangailangan upang mabuhay - tubig, pagkain, hangin, at mga materyales upang makagawa ng mga damit at bahay. Ang Dyut, na kilala bilang Ginto ng Bengal, ay may napakaliit na bakas ng karbon na maaaring gamitin upang gumawa ng anumang bagay mula sa sapatos hanggang sa mga bangka hanggang sa tsaa."
Gintong Sapatos

"Sina Darshana at Chenda ay tamad na nakaupo sa ilalim ng puno ng mangga upang takasan ang init ng araw. Hindi makapaglaro ng kahit anong laro sa sobrang init ng araw."
Darshana's Big Idea

"“Gusto mo bang sumakay pababa ng ilog para magpahangin?” tanong ni Darshana. “Sige ba! Sino kaya ang masisiraan ng gulong ngayong araw?!” ani Chenda habang sumasakay sa kaniyang bisikleta."
Darshana's Big Idea

"Ang daan patungong ilog ay puno ng mga bato at tinik. Kaya naman laging may nasisiraan ng gulong sa daan. Pagkatapos, kailangan nilang itulak ang bisikleta pauwi at hintayin ang tulong ng kanilang mga magulang upang maalis ang gulong! Mahilig si Darshanang lumutas ng mga problema, ngunit tila hindi niya maaayos ang isang ito."
Darshana's Big Idea

"Napakainit ng araw ngayon, ang pagsakay ay delikado ngunit sulit."
Darshana's Big Idea

""Unahan sa tubig!" Sigaw ni Darshana habang mabilis na binabaybay ang daan."
Darshana's Big Idea

"Ngunit nang siya ay lumiko sa unang kanto, naramdaman niya ang parang paglambot ng gulong sa unahang bahagi. “Wag naman!” naghuhurumintadong ani Darshana. “Gusto ko lang magpahangin eh!”"
Darshana's Big Idea

"Sa pag iisip na mas madali niyang maaakay ang bisikleta kung may unting hangin ito kaysa flat, dinikitan ni Darshana ng chewing gum ang butas sa gulong. “Nakakatawa man ang ideya na ito pero baka sakaling makatulong,” ani sa isip."
Darshana's Big Idea

"Nagulat si Darshana nang paguwi niya sa bahay ay may hangin pa rin ang mga gulong. “Aba ang galing! Pwede rin natin gamitan ng nakatawang mukha,” sabay dikit ng sticker sa nakakadiring itsura ng gum."
Darshana's Big Idea

"Hinanginan ni Darshana ang mga gulong at kaniyang napansin na hindi natanggal ang idinikit niyang gum at sticker. “Kung mayroon akong mas matibay na stickers kakayanin ko ng ayusin ang mga gulong kahit saan at kahit anong oras pa,” nasabi na lang siya sa kaniyang sarili."
Darshana's Big Idea

""Mukha maayos," sabi niya. "Pinapanatili ba nito ang hangin?""
Darshana's Big Idea

""Paniguradong magbabayad ng pera ang mga tao para doon! Alam ko!" sigaw ni Chenda habang sumakay paalis."
Darshana's Big Idea

"Pagkahapunan ng gabing iyon, pinag-usapan ni Tiyo Nimo ang tungkol sa mga plano niyang mapalawak ang negosyo niyang greeting card. "Papasok na rin ako sa negosyo!" Masiglang sinabi ni Darshana. "Gagawa ako ng mga sticker patch upang ang mga bata ay maaaring ayusin ang kanilang mga bisikleta ng mag-isa at kahit nasaan sila.""
Darshana's Big Idea

"Nang matapos magsalita ay huminto si Darshana sapat upang huminga, sumangayon naman ang kaniyang tiyo sa kaniyang ideya. “Alam mo ba kung magkano ang magagastos sa pag gawa ng mga patches at kung magkano sa tingin mo natin maibebenta ito?” tanong nito. “At kung paano ang pagimbentaryo at paraan ng pagbenta at pagadbertasyo ng mga ito?” Nalaglag ang tingin ni Darshana sa kaniyang plato. Hindi sumagi sa isip niya ang mga ito."
Darshana's Big Idea

"Bumalik ang tingin niya sa kaniyang tiyo Nimo at ngumiti, “Hindi pa po eh. Pero tutulungan niyo naman po ako diba? Paniguradong magiging masaya ito”."
Darshana's Big Idea

"Kinabukasan, nagtatrabaho si Darshana sa pagtatanong sa kanyang mga kaibigan. Ang ilan sa kanila ay nagsabi na hindi sila bibili ng sticker patch ngunit marami rin ang nagsabi ng dami ng pera na nasisiyahan silang bayaran."
Darshana's Big Idea

"Mabuti,” ani Tiyo Nimo matapos ibalita ni Darshana ang mga nalaman. “Ngayon may ideya ka na sa kung magkano ang sisingilin mo.”"
Darshana's Big Idea

"“Pumunta rin po ako si tindahan ng mga bisikleta para tingnan yung mga regular nilang pantapal sa gulong,” dagdag pa niya. “Edi mas maganda,” sagot nito. “Yung mga regular na pantapal ang sabstityut na bibilhin ng mga tao imbes na ang mga sticker na pantapal mo.”"
Darshana's Big Idea

"Kailangan niyang mahikayat na bumili ang mga bata sa paaralan. Ngunit paano? Ang naisip niyang mabisang paraan ay ipakita sa mga ito kung gaano kaastig ang mga stickers kapag nasa mga bisikleta na nila! Naisipan niyang mamigay ng libre sa ilang mga kabataan na kanilang ididikit sa kanilang mga bisikleta."
Darshana's Big Idea

"Hindi kalaunan ay gumana ang ideya ni Darshana. Halos lahat ng bata sa eskwela ay nais bumili ng pantapal na stickers niya. Mismong mga tindahan ng bisikleta ay tumawag sa kaniya para bumili. Nagsimulang maramdaman ni Darshana ang pagod sa pagta trabaho. Hindi siya masiyadong makapaglibang tulad ng buong akala niya."
Darshana's Big Idea

"Nang bumisita si tiyo Nimo makalipas ang ilang buwan ay ikinuwento ni Darshana at Chenda ang kanilang negosyo. Ipinakita ni Chenda ang listahan ng kanilang produksyon at benta. Habang si Darshana naman ang nagpakita ng kanilang marketing plan at iba pang mga bagong disenyo."
Darshana's Big Idea

"“Napakahuhusay niyong negosyante!” Ani tiyo Nimo. “Salamat tiyo! Hindi ko po maisasakatuparan ang ideya ng negosyong ito ng wala ang iyong tulong. Gusto niyo na po bang marinig ang sunod na ideyang meron ako?”"
Darshana's Big Idea

"Itinawag niya lahat ng planeta ang pinalinya, sinuot ang kaniyang salamin at nagbilang. "Naku!" sigaw niya. "Saan pumunta si Pluto?""
Finding Pluto

"Inabot niya ang Mercury gamit ang isa niyang sinag."
Finding Pluto

"Kinamot ng Mercury ang kanyang mga butas."
Finding Pluto

""Paano ko malalaman kung saan napunta ang maliit at nagyeyelong si Pluto?" Sagot ni Venus, habang ang ilan sa kanyang mga bulkan ay sumabog."
Finding Pluto

"Nakakabalisang nagtaasan ang mga alon ng karagatan ni Earth."
Finding Pluto

"Mabilis na umikot-ikot din si Saturn sa kanyang mga hugis bilog na nakapalibot at sumagot, "Oh, ang kawawang Pluto na may mahina na grabidad. Hindi ko siya nakita kahit saan.""
Finding Pluto

"Si Uranus, nagnanais nang matulog, ay nag-unat at humikab, at nagsabi, "Hindi, ngunit sana'y nadirito sya, upang mabilang ko ang kanyang limang buwan at matulungan akong makatulog.""
Finding Pluto

"Lumapit si Mercury, Venus, Earth, Mars, Jupiter, Saturn, at Uranus kay Neptune na naninigas na sa lamig at nagtanong, "Nakita mo kung saan pumunta si Pluto? Ikaw ang pinakamalapit na kapitbahay niya. Dapat alam mo kung saan siya pumunta!""
Finding Pluto

"Bigla-bigla, may narinig ang mga planeta ng bagay na umiiyak na malapit lang. Dali-dali silang lumapit para tingnan kung ano nangyayari."
Finding Pluto

"Nakaupong mag isa si Pluto, taliwas sa kanyang normal na pag ikot. Masaya ang mga planeta at sa wakas, nahanap na nila si Pluto! Tinanong nila siya kung bakit siya naglaho. "Pinagbawalan ako ng mga Siyentipiko na maging planeta sapagkat ako ay maliit at hindi kayang banggain ang malalaking bagay sa aking landas.""
Finding Pluto

"Bigla na lang dumating si Haring Araw. "Walang problem iyon," sinabi niya sa mainit niyang boses na naramdaman hanggang sa lumalamig na puso ni Pluto, "Magiging parte ka parati ng ating pamilya, ang pamilyang Solar System!""
Finding Pluto

"Pabaling baling at nag pabaling baling si Henry. Ang tunog mula sa orasan ang nag papabalisa sa kanya. Hindi sya makatulog sa ingay."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Sa segundong kamay ng orasan nagmumula ang tick-tock na tunog sa paggalaw nito, bawat segundo! Kaya sinubukang tanggalin ito."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Ngunit ang segundong kamay ay may ibang balak......"
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Nagising ang segundang kamay ng orasan at hinila si Henry, hinila sya papunta sa orasan."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Pagbukas ng mga mata ni Henry nakita nya ang sarili nya na nasa ibang lugar at panahon....... Sinaunang Ehipto."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Ano ang ginagawa ko rito? ang sabi nya."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Muling ang segundong kamay ay nag tik tok. Kailangan matutunan ang kahalagahan ko! Noong unang panahon, ang mga tao ay hindi nabibilang ang segundo. Ang kaunan-unahang orasan ay ang oras bawat araw, katulad nito. nasusukat ng tao ang pagdaan ng oraw at panahon sa pamamagitan ng galaw ng anino mula saa lupa."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Subalit, ang mga grupo ng kalalakihan ay nag bato ng kanilang mga pana kay Henry. Isang segundo bago sya masaktan, Ang segundong kamay ay winisik si Henry papalayo papunta sa ibang oras at panahon."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Ang kandilang ito ay isang orasan, ang sabi ng segundong kamay. Nakita mo ba ang mga guhit sa waks? Ito ay tumatagal ng dalawampong segundo bago masunog ang bawat marka."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Samantalang, ang lupa ay nabitak at naghiwalay 'Lindol" ang sigaw ni Henry."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Lumitaw ang malaking bitak ng lupa. Lalo pang lamalaki ang bitak sa pagdaan ng mga pangyayari. Ilang segundo bago mahulog sa bitak, ang segundong kamay ay hinablot si Henry at muling nawala."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Ngayon si Henry ay nasa loob ng isang basong silindro na may segundong kamay, Hindi nya napuna ang haydrolikong piston na nakatutok pababa sa kanya."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Ito ang unang orasan na gumagana sa pamamagitan ng pag gamit ng merkuryo at gears, Ang segundong kamay nag paliwanag."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Si Henry ay sandaling nag lalakad sa ibabaw. Tumingin sya paibaba nakita nya ang dalawang higanteng gulong na mabagal na umiikot. Nasaan na tayo ngayon? Tanong nya sa segundong kamay."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Tayo ay nasa loob ng Malaking Ben, Ito ang pinaka kilalang tore na orasan sa buong mundo."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Masaya si Henry sa pag laktaw sa mga gulong, Hanggang sa ang isa sa kanyang mga sintas ng sapatos ay bumara."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"hinila ng hinihila ni Henry, ngunit hindi sya makaalis sa mga gears. Ang higanteng lakawit ay nag indayog papunta sa kanila. Sobrang ingay ng higanteng orasan pagkiskis ng kanyang kamay. Sumigaw ang segundong kamay, Bilis, tanggalin mo na ang sapatos mo. Wala na tayong oras!."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Wow!Anong kakaibang panaginip. at anong kakaibang segundo ang ginawa! naibulalas ni Henry. Sobrang nakakamangha na hindi ko masukat bawat isang simpleng oarasan sa aking silid. Siguro panahon na para ibalik ko sa dati ang segundong kamay."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Nang umagang ding iyon, merong bagong balita sa telebisyon tungkol sa isang malaking Ben, Ang toreng orasan kung saan iniwan nya ang kanyang sapatos! Sa unang pagkakataon sa loob ng isang daan at limamput' walong taon himinto ito sa pag galaw."
Ang Kapangyarihan ng Oras

"Hindi makapaniwala si Henry. Totoo ba ang lahat ng ito? Talaga bang ang sapatos nya ang nakapagpahinto sa loob ng malaking Ben?"
Ang Kapangyarihan ng Oras

"tanging oras lamang ang makakapagsabi.... o kaya naman ang segundong kamay!"
Ang Kapangyarihan ng Oras