Nya ΞlimuResources
Labeled content
EmojisImages
Videos
Storybook paragraphs containing word (214)
"Ang kabayo ay hindi nakakalipad."
Halina't Lumipad
"Ang butiki ay hindi nakakalipad."
Halina't Lumipad
"Ang unggoy ay hindi nakakalipad."
Halina't Lumipad
"Ang leon ay hindi nakakalipad."
Halina't Lumipad
"Ang tupa ay hindi nakakalipad."
Halina't Lumipad
"Pero hindi nakakanguya ang batubato."
Ang Batubato
"Pero hindi nakakagapang ang batubato."
Ang Batubato
"Pero hindi nakakakapit ang batubato sa sanga ng puno."
Ang Batubato
"Ang bibe ay nakakalangoy, ngunit hindi nakakatalon."
Nakakatalon ba ang Bibe?
"Ang palaka ay nakakatalon, ngunit hindi nakakalipad."
Nakakatalon ba ang Bibe?
"Ang paru-paro ay nakakalipad, ngunit hindi nakakatakbo."
Nakakatalon ba ang Bibe?
"Ang kabayo ay nakakatakbo, ngunit hindi nakakapagpadulas."
Nakakatalon ba ang Bibe?
"Ang ahas ay nakakapagpadulas, ngunit hindi nakakalakad."
Nakakatalon ba ang Bibe?
"Ang manok ay nakakalakad, ngunit hindi nakakagapang."
Nakakatalon ba ang Bibe?
"Ang sanggol ay kayang gumapang ngunit hindi pa nakakalangoy."
Nakakatalon ba ang Bibe?
"Pero hindi siya sumusuko!"
Ang Langgam at Tinapay
"Ngunit ang munting sisiw ay hindi marunong lumangoy."
Ang Munting Sisiw at Bibe
"Dhushh! Tsshh! Sa bilis ng paghampas ng aking mga panambol, hindi mo na ito makikita."
Ano Kaya Ako Ngayon?
"Umakyat siya sa malaking bato, at sinubukang abutin ang mga ito. Ngunit hindi niya maabot ang mga ito. Napakalayo ng mga bituin!"
Ang mga Mabituing Hiling ni Palaka
"Pagkatapos, nakakita siya ng burol. Inakyat niya ito. Inunat niya ang kanyang mga kamay ngunit hindi pa rin niya maabot ang mga bituin."
Ang mga Mabituing Hiling ni Palaka
"Sabay silang naglakad hanap ng bola ng enerhiya... mula tanghali hanggang gabi... Pero hindi nila ito makita."
Green Star
"Nang gabing iyon, hindi makatulog si Nita. Nakatingin siya sa maliliit na larawan ng bituin na nakadikit sa dingding. Naisip niya ang liwanag na nanggagaling sa katawan ni Green Star. "A! Alam ko na! Naglalabas ng liwanag sa gabi ang bola ng enerhiya." Sabi ni Nita."
Green Star
"Huli na si Chiu sa kanyang klase. Ngunit hindi niya makita ang kaniyang kulay pulang baunang bote."
Ang Kapangyarihan ni Chiu
"Tumakbo si Chiu pauwi at tinungo si Ajji at sinabing, "Ako ay may mahika na makapangyarihan! Nakikita ko ang mga bagay na hindi nakikita ng iba.""
Ang Kapangyarihan ni Chiu
"Ano kaya kung hindi natutunaw ang ice-lollies? Tatagal sila ng buong taginit!"
Ano kaya kung...?
"Ngayon hindi na mahanap ni Gutu si Putu."
Si Putu at si Gutu
"Tinanong siya ni Tuna, "pero hindi tayo kumakain ng lumot." Naglabas siya ng pagkain at sinabing, "Ayaw mo ba ng mga pusit o hipon? O baka gusto mo ng alumahan?""
Si Tuna at Ang Pulang Lumot
"Sumigaw si Twain at nagmamaktol na lumangoy at pagkatapos, paulit-ulit na sinabing "Hindi, hindi! Gusto ko ng lumot ngayon at hindi ako kakain ng kahit ano.""
Si Tuna at Ang Pulang Lumot
"Naisip ni Tuna na hindi siya makapaghihintay. Wala nang kakainin si Twain ngayon. Nagpasalamat si Tuna kay Kabayong-Dagat at pinagmasdan niya itong lumangoy papunta sa tahanan nitong nasa gitna ng mga bangkota na nasa pinakailalim ng dagat. Ano na ang gagawin ni Tuna?"
Si Tuna at Ang Pulang Lumot
""Mga kabibe kapalit ng lumot," matatag na sagot ni Sapsap. "Kung pupunta lang din ako sa pinakailalim ng dagat para kumuha ng mga kabibe," mabilis na sagot ni Tuna, "bakit hindi pa ako kumuha na rin ng mga lumot?""
Si Tuna at Ang Pulang Lumot
"Habang palalim nang palalim ang nilalangoy niya, mas kaunting ingay ang naririnig hanggang ganap nang tahimik. Pinataas ni Tuna ang temperatura ng katawa niya at hindi na siya gininaw, ngunit hindi naman siya makaangkop sa dilim. Sa katunayan, nanginginig siya dahil sa takot. Wala siyang makitang kahit ano."
Si Tuna at Ang Pulang Lumot
"Binilisan nya ang paglangoy at pinilit niyang makakuha ng lumot gamit ang bibig, ngunit hindi niya nagawa."
Si Tuna at Ang Pulang Lumot
"Naku, hindi mahanap ni Tatay si Greeny."
Isang Luntiang Araw
""Greeny, gising na at papasok ka na sa eskwela," tawag ng kaniyang tatay. "Hindi po" sabi ni Greeny. "Ako po ay isang pusa ngayon. Ang mga pusa ay hindi pumapasok ng maaga sa paaralan.""
Isang Luntiang Araw
"Babala: May mga pagkakataong hindi kumpleto ang pagbabago. Ito ay ang mga sumusunod:
1. Walang anumang pagbabago.
2. Tinik sa buong katawan.
3. Maging matigas na parang kahoy.
4. Maging talahib. Oops! Subukan na lamang muli."
Isang Luntiang Araw
"Mula ng makauwi si Ma kasama ang sanggol, sina Zu at Zi ay hindi naging masaya. Hindi sila maaaring lumikha ng anumang ingay kapag ang sanggol ay natutulog. Ngunit ang sanggol ay palaging natutulog!"
Huwag Gisingin ang Sanggol!
"Ngunit isang araw, ang kwentong kanilang binabasa ay sobrang nakakatawa at hindi nila mapigilang tumawa. Sina Zu at Zi ay hindi nakapagpigil. Naku! Ang sanggol ay natutulog."
Huwag Gisingin ang Sanggol!
"Ang kanilang kapatid ay hindi tumitigil sa pag-iyak. Si Zu at Zi ay nagmamadali pumasok. Nasaan si Ma?"
Huwag Gisingin ang Sanggol!
"Dahil masyado siyang naging abala para sa paghahanda sa kaniyang biyahe, hindi na niya napansin pa ang mga nasisirang saging."
Ang Langaw sa Kalawakan
"Hindi ako nakakapaggantsilyo, hindi nakasusulat ang mga pusa, hindi nakapipikit ng mga mata ang mga isda..."
Kaya Ko Ba o Hindi?
"Hindi nakasasayaw ang mga aso, hindi nakababasa ang mga langgam, hindi nakakakanta ang mga uwak..."
Kaya Ko Ba o Hindi?
"... hindi nakakapagluto ang mga unggoy!"
Kaya Ko Ba o Hindi?
"Ngayon ang unang araw sa paaralan ni Nin. Ngunit hindi maisuot ni Nin ang kaniyang unipormeng mag-isa!"
Gustong Magbihis ni Nin
"Sa kusina, opisina, kalsada, o palengke man, Hinding hindi mo siya mapipigilan! Kahit siya mismo ay nahihirapan, Walang naglakas loob na siya'y tulungan!"
Ang Lola kong Naghahagis at Sumasambot ng mga Bagay
"Ngayon, hindi na ako nahihiya sa aking buhok, dahil mayroon na nagmamahal sa aking mga mata."
Rudi
"Si Gul at ang kanyang kuting ay lumulutang sa loob ng himpilan tulad ng mga lobo. Alinmang gamit o nilalang na hindi nakatali ay magpapalutang lutang sapagkat lahat ng ito ay walang angking bigat sa kalawakan. Nangyayari ito dahil ang himpilang pangkalawakan o Space Station at ang mga nasa loob nito ay sadyang nahuhulog ng mabilis papunta sa daigdig natin. Marahil ay nagtataka ka kung bakit hindi ito bumabagsak? Ito ay dahil sa hugis ng ating daigdig. Ang himpilang pangkalawakan ay nahuhulog ng nahuhulog pababa, samantalang ang ibabaw ng ating daigdig ay nakakurba sa direksyon na hindi maabot ng himpilan habang ito ay nasa kalawakan."
Isang Araw sa Kalawakan
"Wala ding gripo ng tubig sa loob ng himpilan sapagkat hindi ito aagos at kaya gumamit si Gul ng natatanging sabon at kung bakit nya kailangan lunukin ang tootpeyst."
Isang Araw sa Kalawakan
"Lahat ng batang ito ay pupunta rin sa bahay ng guro upang mag-aral. Nagdala rin sila ng mga gamit pang-linis. Sabi ni Reta hindi kaya ng kaniyang guro na maglinis mag-isa sa kaniyang bahay."
Ang Dakilang Guro
"Ang guro ay si Een Sukaesih, kilala sa tawag na Bu Een. Nakapagtapos si Bu Een sa Indonesian University of Education sa Bandung. Nagkaroon siya ng sakit na Rheumathoid Arthritis (RA) na naging dahilan kung bakit hindi siya nakakagalaw ng 27 na taon. Sa pagsusumikap, nagturo siya kahit nakahiga mula 8 ng umaga hanggang 8 ng gabi. Nagtuturo siya ng Ingles, Kasaysayan, Kompyuter at Matematika. Kahit sino galing sa elementarya at sekondarya ay tinatanggap. Mahal siya ng kanyang mga estudyante kaya tinutulungan siya sa mga gawaing bahay katulad ng paglilinis."
Ang Dakilang Guro
"Walang oras ang kabayong may sungay para sagutin ang kanilang mga tanong. Chomp! Crrunch! Gulp! "Kung titigil ako sa pagkain, hindi na ako magiging isang napakarilag na raynoseros," ani niya. Bago pa mang makabitaw ng isang salita sina Naina at Madhav ng iba pa ay nakarinig sila ng malakas na pag-iyak sa di kalayuan. Waaaaaaah! Aiyeeeee!"
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin
""Ang isang higanteng dragon na nagbubuga ng apoy ay natatakot sa isang maamong sisne," umiling si Naina. "Marahil ay hindi alam ng sisne na nakaw ang buhok," sagot ni Madhav. "Maaari naman tayong makiusap sa kanya na ibalik ito," mungkahi ni Naina. Mayroong mga hindi inaasahang pangyayari na wala sa plano. Hiss! Snort! Flap!"
Ang Paglalakbay ng Aninag ng Bituin
"Masayang-masaya si Raymie ngunit sabi ni Mabula, "Ngunit hindi sapat ang mga butong nasa akin upang linisin ang inyong hangin. Kailangan ninyong bawasan ang anumang bagay na magbubuga ng karbon dioksido sa inyong siyudad. Kinuha ni Raymie ang mga buto at nagmamadaling nagtungo sa mauod na kumunoy. Marami siyang kailangang gawin!"
Prinsesa ng Siyudad ng Usok
"Kailangang lumaki agad ang mga puno upang higupin ang mataas na bahagi ng carbon dioksido sa hangin. Pero bakit hindi pa lumalaki ang mga puno? Hinintay ng lahat sa Siyudad ng Usok na ang mga puno ay lumaki. Nais nilang lumanghap ng preskong hangin. "Bulok ba ang mga buto? Niloko ba ako ng mga aerospotics?" naisip ni Raymie. Nang biglang..."
Prinsesa ng Siyudad ng Usok
"...bahagya nang marinig ang mga sirena sa mga kalsada. Hindi sanay si Raymie sa pagbabagong ito. Nanginig siya nang sinabi, "Hindi ko na marinig ang mga sirena, hindi ako sanay sa pagbabagong ito.""
Prinsesa ng Siyudad ng Usok
"Pumunta si Srey Pov sa kapitan ng nayon. “Nais kong gumawa ng lumilipad na makina upang mabisita ko ang araw at alamin kung bakit hindi na ito lumiliwanag.” Ngunit hindi pinakinggan ng kapitan si Srey Pov. “Hindi mo kayang lumipad patungo sa araw. Maliit ka pa! Umuwi ka na lang!”"
Paghahanap sa Araw
"Naglakbay si Srey Pov hanggang marating ang araw. "Kumusta, Araw!" bati niya. "Bakit hindi ka na sumisikat sa aming nayon?" "Hinaharang kasi ng maruming hangin ang aking liwanag," tugon ng araw. "Ganoon ba. Salamat, Araw. Sasabihin ko ito sa lahat at magtutulong-tulong kami upang malutas ito." "Maging mapalad sana kayo. Sana ay magkita tayong muli," sigaw ng araw habang lumilipad na ng pabalik sa mundo si Srey Pov."
Paghahanap sa Araw
"Kinagat ni Kutti Isda ang lambat gamit ang malilit niyang ipin. Kinagat naman ni Gundu Isda ang lambat gamit ang malalaki niyang ipin. Subalit hindi masira ang lambat."
Ang magkaibigang isda na sina Gundu at Kutti
""Pasensya ka na, Kutti, ngunit hindi ako ganun kabilis lumangoy para masagip ang iyong kaibigan," sabi ng pawikan."
Ang magkaibigang isda na sina Gundu at Kutti
""Pasensya ka na, Kutti, ngunit ang aking mga ngipin ay hindi ganun katalim," sabi ng balyena."
Ang magkaibigang isda na sina Gundu at Kutti
"Habang ako ay naghahanap ng pagkain, isang grupo ng mga kabataan ang bumato sa akin habang sumisigaw, Nakakadiri ka! Shoo! Hindi ko lang sila pinansin at nagpatuloy sa paghahanap ng aking makakaon. Pero hindi sila tumigil, kaya umalis na lang ako."
Unang kaibigan ni Iko
"Nang makita ni Kiko ang kaguluhan, mabilis siyang tumakbo sa loob ng bahay, sumisigaw. Papa, dali! May ahas sa damuhan natin! Kapag hindi na gumagalaw ang ahas, lumayo ako. Mabilis na lumabas si Kiko at ang kanyang ama. Tinuro ako ni Kiko. Bigla akong nakaramdam ng takot nang makita ko ang kanyang ama na may hawak na pala. Baka saktan niya ako. Ngunit nang makalapit siya, kinuha niya ang ahas at inilagay sa loob ng sako."
Unang kaibigan ni Iko
"Ang lolo ko ay hindi gumagawa, nangingisda o umaakyat o nagluluto. wika ng unggoy, Pdro meron syang ginto! Tinatago nya ito sa kanyang bibig! At sa gabi ay binababad nya ito sa baso ng tubig."
Ang Ginto ni Lolo
""Hindi, imposible!" "Oo, totoo!" "Hindi, imposible!" "Sige, halika sumama ka at tingnan natin kung hindi ka naniniwala sa akin", sabi ni Matsing."
Ang Ginto ni Lolo
"Sa unang araw ni Lita sa paaralan, hindi pa niya alam kung paano magbilang."
Masaya ang Magbilang
""Bakit ka nahihiyang pumasok sa paaralan?" tanong sa kaniya ni Cesar. "Nahihiya ako kasi hindi pa ako marunong magbilang," sagot ni Lita. "Huwag kang mag-alala, tuturuan ka namin!" sabi agad ni Nene."
Masaya ang Magbilang
""Bakit hindi na lang natin ibigay iyan sa kanya sa kanyang kaarawan?" Sabi ni Urgen."
Ang regalo para kay Jyomo
"Si Urmu at Urgen ay hindi gaanong nasasabik patungkol sa paaralan bawat araw."
Nasasabik sa eskwelahan
"Palaging naiwawala ni Nani ang kaniyang salamin. "Saan ko nga ito naitago?" palagi niyang tanong. Kung wala ang kaniyang salamin, hindi niya mahahanap ang kaniyang salamin."
Ang salamin ni Lola
""Siyempre! Ang tanga ko talaga. Salamat sayo, mahal kong Richa," sabi niya ng may hagikgik. Pero sa pagkakataong ito, hindi ko na mahanap ang mga salamin sa mata ni Nani. Hindi pa."
Ang salamin ni Lola
"Pagkatapos, sa Baishakh, ang unang buwan ng taon, ang kuku ay nagkasakit nang husto. Biglang hindi na siya kumanta! Nakaramdam siya ng matinding lungkot."
Gustong Kumanta ni Cuckoo
"Dumating ang tag-araw. Nakita ni Shimul Tree ang cuckoo na malungkot. Sinabi ng puno: "Ngayon ay napakainit ng panahon. Tiyak na iyon ang dahilan kung bakit hindi ka makakanta. Hintayin mo na lang ang Monsoon! Magsisimula na ang malakas na ulan, at ang patak ng patak ng ulan ay tutulong din sa iyo na kumanta.""
Gustong Kumanta ni Cuckoo
"Ang puno ng kadam ay namumulaklak sa mga bilog nitong dilaw na bungkos. Lumipad ang kuku sa ulan mula sa puno hanggang sa puno, hinahanap ang kanyang boses. Pero, hindi pa rin siya marunong kumanta."
Gustong Kumanta ni Cuckoo
"Ang mga hinog na bunga ng palma ay nakasabit nang husto sa puno. Sinubukan ng kuku na kantahin ang kanilang kagandahan. Ngunit gayon pa man, hindi niya magawa."
Gustong Kumanta ni Cuckoo
"Pagkatapos ay dumating ang huli na taglagas. Ang mga magsasaka ay umani ng bagong palay sa mga buwan ng Kartik at Agryahayan. Ngunit, hindi pa rin nakakanta ang kuku sa masaganang ani para sa pagdiriwang ng Nabonno. Malapit na siyang sumabog sa frustration!"
Gustong Kumanta ni Cuckoo
"Ginawa ng mga babae ang jaggery mula sa mainit na katas ng petsa. Gumawa sila ng matamis na cake. Ang mga dahon ay nahulog mula sa mga puno. Ang mga patlang ay natatakpan ng mga dilaw na bulaklak ng mustasa. Malapit nang matapos ang taon. At gayon pa man, ang kuku ay hindi kumanta. Nagsimula siyang umiyak. Ano ang ibig sabihin kung tuluyan nang nawala ang kanyang kanta?"
Gustong Kumanta ni Cuckoo
"Ang honey-bee buzz ay nanatili sa mga tainga ng kuku. Sinubukan muli ng Cuckoo na kumanta, hindi nagtagumpay. Ngunit hindi tumigil ang kanta ng pulot-pukyutan. Sila ay buzzed at buzzed. Kaya't ang kuku ay patuloy na nagsisikap na kumanta din. Sa wakas, nakahanap siya ng tili. Tapos isang squawk!"
Gustong Kumanta ni Cuckoo
"At sa wakas, kumanta ng maikling kanta ang kuku. Ang kanyang taon ng pagsisikap ay hindi nasayang! At ngayon, ang kuku ay kilala bilang ang ibon ng tagsibol. Nang marinig ng mga tao ng Bangladesh ang kanyang malambing na kanta, alam nilang dumating na ang tagsibol."
Gustong Kumanta ni Cuckoo
"Napaisip si Anu kung bakit hindi tumutubo ang bigote sa ilalim ng kaniyang ilong. Kada umaga ay binabasa niya ito ng sabon, pararamihin ang bula at lalagyan niya ang sarili ng iba't ibang uri ng mga bigote. "Ang aking bigote ang pinaka mahusay," sabi niya. "Ito ay purong puti, at napaka lambot! Maganda naman diba? masayang tanong niya."
Ang bigote ni Tatay
"Mayroong hinog na doon. Ngunit hindi maabot ito ni Duma."
Kaya rin iyan ni Duma
"Pulot? Pag-iisip ng isang masarap na pulot, hindi na makapaghintay pa si Duma."
Kaya rin iyan ni Duma
"Naramdaman ng halaman ng kamatis na hindi siya pinapansin at hindi siya mahal."
Ang mabuting kaibigan
"Gumagawa si Nanay ng maraming pansit, ngunit hindi ito karaniwan. Dapat mayroong mas espesyal na nangyayari. Ano kaya yan?"
Espesyal na Regalo kay Ling
""Ang mga hayop ay hindi gulay, mahal ko! Kapag itinanim mo itong baboy ay hindi ito magkakaroon ng biik. Umpisahan natin sa pagpapakain nito para ito lumaki. Heto ang kainan na maaari mong gamitin." "Gusto ko pong tumulong!" Sa ngayon, masaya si Sophy sa pag-aalaga ng nag-iisang bagong baboy."
Nagtanim si Sophy ng Biik
"Sa bahay, nagsimulang magsanay si Mihlali at siya at nahulog. "Sana hindi na mangyari ang konsyerto na ito!" iyak ni Mihlali."
Sayaw, Mihlali!
"Ang pangalawang damit ay masyadong masikip. Si Kooru ay halos hindi makalakad dito."
Ang damit para kay Kooru
"Ngunit hindi rin nababagay sa kanya ang susunod na damit. Tinakpan lang nito ang harapan niya!"
Ang damit para kay Kooru
"Isang araw, Sabi ni Ado kay Ali. " Bukas mahihinog ang gintong mansanas na prutas! Ako at si Aka ay kakainin ito." Ali, hindi mo ito pwedeng kainin ulit. "Tama iyon!" sabi ni Aka. "Ali, masyado kang maliit, hindi mo kailangan ng kahit anung prutas. Mag hintay ka lamang dito."
huwag mo akong maliitin
"Dali daling umakyat ng puno ang dalawang malaking ardilya at inunahan si Ali patungo sa prutas. Sabay iyak ni Ali. " Mukhang hindi ko na matitikman ang gintong mansanas kahit kailan." Ngunit naisip nya ulit. " Hindi, ang sabi sa sarili, Hindi ako susuko!""
huwag mo akong maliitin
"Mabuti nalang at naka hawak siya sa isang sanga at hindi natuloy mahulog sa lupa. Malungkot na kapit ni Ali sa sanga, nang may maamoy siya na mabango."
huwag mo akong maliitin
"Mula noon, Sila Ado at Aka ay hindi na minamaliit si Ali. Naging mabait at magalang na sila sa kanya at napuno nang saya ang kanilang bahay na puno."
huwag mo akong maliitin
"Noong unang panahon, hindi pa ganoon katagal, ang batang si Phyllis ay ipinanganak para sumayaw ng baley. Dalawang taong nagmamahalan, ang kanyang nanay at tatay, ay di pa nalalaman kung anong klaseng mananayaw ang ipinagkaloob sa kanila."
Ang kwento ng isang Mananayaw
"Ang pagsasayaw ay hindi lang upang magsaya, alam ni Phyllis iyon; araw at gabi siyang nagsasanay, at ang hirap ng pagsasanay na iyon ang tumulong sa kanyang pag-unlad. Palagiang pag-ngiti, na para bang hindi siya napapagod, kahit minsan man ay nahihirapan, palagi niyang iniisip na maging pinakamagaling. Ang salitang "magaling lang" ay hindi kailanman naging sapat sa kanya."
Ang kwento ng isang Mananayaw
"Wala silang mga anak, pero hindi naging dahilan upang sila ay malungkot, sapagkat nakaisip sila ng paraan upang makatulong sa ibang mga ina at ama. Itinatag nila ang kanilang sariling paaralan, ito ay tinawag na "Dance For All", kung saan ay mabibigyan ng pagkakataon ang mga bata, mula sa iba't ibang estado sa buhay, upang matuto at mahalin ang pagsasayaw."
Ang kwento ng isang Mananayaw
"Ikinagulat ito ni Phyu Wah. Napaisip siya kung bakit hindi natakot ang maya sa kalapati."
Ang Kuting na si Phyu Wah at ang Bully
""Hindi ako natatakot. Kung natatakot ako, mas papahirapan niya ako sa hinaharap. Kailangan nating sabihin sa mga nananakot kung ano ang hindi natin gusto at maging matapang upang hindi nila tayo apihin ulit.""
Ang Kuting na si Phyu Wah at ang Bully
"Nang sumunod na araw, nag-aabang na naman ang malaking pusa kay Phyu Wah. Ngunit ngayon ay hindi na siya takot."
Ang Kuting na si Phyu Wah at ang Bully
"Mga katanungan: 1. Bakit ayaw ni Phyu Wah pumasok sa paaralan? 2. Ano ang sinabi ni Phyu Wah sa malaking pusa? 3. Bakit hindi natatakot ang maya sa kalapati? 4. Ano ang iyong gagawain kapag ikaw ay inaapi?"
Ang Kuting na si Phyu Wah at ang Bully
"Pagkaalis ni Sokha, sabik na tumingin si Dara sa mga laruan. Naroon ang lumang eroplano na hindi kailanman pinayagan ni Sokha na paglaruan niya! At ang laruang tigre na palaging hinihiling ni Dara! Pagkatapos ay napansin ni Dara ang maniakng Oso sa kama ni Sokha. Nakalimutan din siguro ni Sokha na ilagay siya sa kahon."
Unang Operasyon ni Doktor Sokha
""Sokha, kailangan mong maging mahinahon at matiyaga. Kailangang tiyakin ng isang doktor na ang pasyente ay hindi nasaktan saanman," paliwanag ng ina ni Sokha. "Sige," sagot ni Sokha, nakatingin kay Tin Tin. "Hindi masyadong maganda ang mata niya.Suriin natin iyon.""
Unang Operasyon ni Doktor Sokha
""Sa palagay ko ay dapat ding tumulong ang iyong kapatid sa operasyong ito," sabi ng ina ni Sokha. "Pero siya ang gumawa nito kay Tin Tin!" protesta ni Sokha. "Oo pero hindi magaan ang pakiramdam niya, kaya mabuti para sa kanya na tumulong at makita kung gaano kalaki ang trabaho sa pag-aayos kay Tin Tin," tugon ng kanyang ina. "Bukod pa rito, ang mga mapanghamong operasyon ay nangangailangan ng isang buong koponan upang maibigay ng pinakamahusay na pangangalaga.""
Unang Operasyon ni Doktor Sokha
"Si Sokha ay hindi nasasabik sa ideya ngunit gusto niyang makakuha si Tin Tin ng pinakamahusay na pangangalaga"
Unang Operasyon ni Doktor Sokha
"Ang mga makina ay sobrang ingay. Ang mga ibon ay hindi na magkarinigan. Mapanganib na sa atin ang mga nangyayari dito. Kailangan na nating umalis.ang sabi ng Ama."
Ang bagong Pugad
"Nagsimula ng mag-impake ang lahat ngunit ang bunsong babae ay hindi pa rin makkapadesisyon kung ano ang kanyang dadalhin. Napamahal na sa kanya ang mga bagay na kanyang naitabi."
Ang bagong Pugad
""Oh, ang paborito kong malambot na balahibo!" Ang naka babatang kapatid ay hindi makapaniwala sa kaniyang nakikita. Nagawa pa ng kanilang Nanay na makakuha habang sila ay nag iimpake."
Ang bagong Pugad
"Pataas ng pataas ang paglipad ni Chandu. Ngayon naman ay nakita niya ang mga bituin na kumikislap sa paligid. Sila ay nakangiting lahat kay Chandu na parang hindi ito naiiba sa kanila. "Kumusta ka Chandu?" tanong ng isang bituin. "Mabuti naman ako" sagot naman ni Chandu. Bigla naman gumalaw ang mga bituin at umiling."
Ang paglipad ni Chandu
"Natakot ang mga tao sa pag hatchu hatchu ni Hatchuram. Kahit ang pagtatakip ng tainga ay hindi tumalab."
Hatchu! Ha-aaa-tchu!
"Ang pagtakbo palayo ay hindi gumana. Ang pagtago ay hindi din nakatulong. Kung gayon ano ang ginawa nila kay Hatchuram?"
Hatchu! Ha-aaa-tchu!
"Ngunit, hindi naman ako tumatagal kapag ako ay bumibisita. Kalimitan, gumagaling naman ang karamihan tulad na lang kapag nadapa ka at ito ay gumagaling. Paalam!"
COVIBOOK
"Kapag ang lahat ng ito'y iyong sinunod, hindi na ako makabibisita pa sa inyo. Samantala, ang mga doktor ay masikap na naghahanap ng bakuna upang hindi ka na magkasakit kahit na kumustahin pa kita."
COVIBOOK
"Gamit ang malakas na binti, napaupo ang batang elepante atsaka humila. Humila ng humila. Ngunit hindi binitawan ng Buwaya ang kanyang ilong."
Ang mausisang batang elepante
"Nang makita iyon, iminungkahi ni Nini: - Bakit hindi natin tingnan kung kayang lumangoy ni Kamelyo tulad ng isang balyena?"
Pagpapaligo sa Kamelyo
"Si Nana at Nini ay bumalik sa kanilang kwarto na masama ang loob at hindi nagpalitan ng kahit isang salita."
Pagpapaligo sa Kamelyo
"Pagkatapos, nagbihis na si Tutu. Ang kanyang damit ay kasyang-kasya. Ang pantalon rin nya ay kasya sa kanya. Maging ang sapatos nya ay eksaktong eksakto sa kanya. At ang kanyang dilaw na bag ay hindi mabigat, ito ay tamang tama sa kanya."
Unang Araw ng Eskwela
"Sa daan, nakakita siya ng isang tuta, ngunit hindi xa nito hinabol. Masayang naglakad si Tutu sa ilalim ng maaliwalas, maaraw na kalangitan."
Unang Araw ng Eskwela
"Mula nang bumalik si Ma kasama ang sanggol, hindi naging masaya sina Zu at Zi. Hindi sila pinayagan na magingay kapag natutulog ang sanggol. Ngunit ang sanggol ay palaging natutulog!"
Don't Wake the Baby!
"At lalong lalo na hindi pwedeng sumigaw kahit anong mangyari."
Don't Wake the Baby!
"Ngunit isang araw, ang kwentong binabasa nila ay nakakatawa na hindi nila mapigilang tumawa. Humagikgik sina Zu at Zi. Hala! Ang sanggol ay natutulog."
Don't Wake the Baby!
"Ano ang dahilan kung bakit hindi huminto sa pag-iyak ang isang sanggol? Hindi nagtagal, umiiyak din sina Zi at Zu. Doon na makauwi si Ma."
Don't Wake the Baby!
"Ngayon ay naiintindihan na nina Zu at Zi. Imposibleng maging tahimik ang sanggol. Kaya mas makakabuting hindi sila magingay. Sssshhhh!"
Don't Wake the Baby!
"Pagkilala Una sa lahat, nais naming pasalamatan ang pagiging bukas na ipinamalas ni Durga Lai Shrestha sa pagyakap sa proyektong ito. Siya ay isang inspirasyon para sa susunod na henerasyon ng malikhaing mangangatha. Isang mainit na pasasalamat sa ilustrador Amber Delahaye mula kay Stichting Thang na humawak ng workshop sa pagguhit. At bilang pagtatapos, ang aklat na ito ay hindi magiging posible kung wala sina Suman at Suchita Shresta, mga anak ni Durga Lai Shrestha, at sa kanyang asawa, Purnadevi Shrestha na laging nasa kanyang tabi."
Hoy Makaw!
"Ang mga batang ito ay hindi nag-aaral sa paaralan. Sila ay namumulot sa basurahan ng mga boteng gawa sa plastik at mga malilit na piraso ng tela. Lahat ng maaaring makuha at mapakinabangan sa basurahan ay kanilang kinokolekta."
Si Didi at ang Makulay na Kayamanan
"Hinanap ng mga bata ang kanyang bahay. Taas baba silang tumitingin sa bawat daanan. Subalit hindi nila it makita. Sa oras na sila ay pabalik na, may nakakita ng isang pulang dupatta. Ito ay nakasabit ito sa isang kawit malapit sa bintana."
Si Didi at ang Makulay na Kayamanan
"Nandoon si Didi na nakahiga sa kama. Mukha siyang sobrang sakit. Malungkot ang mga mata niya at hindi siya ngumiti. Binigyan siya ng doktor ng mga gamot. Ngunit kahit papaano hindi siya gumaling."
Si Didi at ang Makulay na Kayamanan
"Pagkilala Una sa lahat kami ay lubos na nagpapasalamat sa pagiging bukas palad ni Durga Lal Shrestha sa lubos na pagtanggap ng proyektong ito. Isa siyang inspirasyon para sa susunod na henerasyon na may malikhaing imahinasyon. Pasasalamat din sa ilustrador na si Amber Delaheya mula sa Stichting Thang na siyang humawak ng illustration workshops. At higit sa lahat, ang akdang ito ay hindi magagawa kung wala sina Suman at Suchita Shrestha, na mga anak ni Durga Lal Shrestha's at ang kaniyang kabiyak, Purnadevi Shrestha na palagi niyang karamay."
Alitaptap
""Ang hirap hirap magplano ng kasal!" Ang sabi ni Fox sa kaibigan na si Kuneho. "Sa palagay ko hindi ko magagawa ang lahat ng mag-isa." "Bakit hindi tayo humingi ng tulong sa mga taganayon?" Mungkahi ni Kuneho."
Ang Kasal ni Lobo
"Nang dumating na ang mga ibon at mga hayop. Sabi ng Lobo "kailangan kong maghanda para sa kasal ng aking anak na lalaki pero hindi ko ito magagawa mag-isa, pwede niyo ba akong tulungan?""
Ang Kasal ni Lobo
"Dahil sa sobrang takot sa masamang elepante, ang maliliit na hayop ay hindi makalabas upang maghanap ng pagkain hangga't hindi ito nakakatulog."
Ang tipaklong laban sa elepante
"Dahil hindi na matiis ng tipaklong ang ganitong sitwasyon, hinanap niya ang kanyang mga kaibigan upang mag plano kung papaano mapapaalis ang masamang elepante."
Ang tipaklong laban sa elepante
"Ang biglaang pag ataki ng mga tipaklong sa masamang elepante ang siyang nag pataboy sa masamang elepante. Kumaripas ng takbo papalayo at hindi na kailan man ito bumalik."
Ang tipaklong laban sa elepante
"Ginamit ni Edi ang martilyo at mga pako para pagdugtungin ang mga pirasong kahoy. Naging maingat siya sa paggamit ng martilyo upang hindi matamaan ang kanyang mga daliri."
Gumawa si Edi ng Saranggola
"Ang ibang mga hayop ay hindi makapaniwala sa nakita nila sa kabilang baybayin. Nagtawanan sila at sinimulang kutyain ang humuhuning ibon."
Tatlong kwento tungkol sa Mundo
"Nang hindi humihinto, ang humuhuning ibon ay kalmadong sumagot, "Ginagawa ko kung ano ang kaya ko"."
Tatlong kwento tungkol sa Mundo
"Habang tinitingnan niya ang dalampasigan, nakakita siya ng isang pigura na gumagalaw na parang isang mananayaw. Nang malapit na siya, nakita niya na ito ay isang batang babae, at hindi siya sumasayaw. Sa halip, yumuko siya, kinukuha ang isdang-bituin, at dahan-dahang hinahagis ang mga ito pabalik sa karagatan. Sumigaw siya, "Magandang umaga! Ano ang ginagawa mo?" Ang batang babae ay huminto, tumingala, at sumagot, " Ibinabalik sa karagatan ang isdang-bituin upang hindi sila mamatay.""
Tatlong kwento tungkol sa Mundo
"Pagkatapos putulin ang lahat ng mga puno, ang Hari ay nakaramdam ng kasiyahan, at kaginhawaan. Pero ang mga tao ay hindi masaya. Ang mga puno ay nagbigay ng trabaho para sa mga magtotroso at karpintero, at tahanan para sa mga ibon. At habang hinahanap-hanap nila ang kanilang trabaho, higit na hindi nila makalimutan ang mga ibon."
Tatlong kwento tungkol sa Mundo
"Si Wangari ay isang matalinong bata at hindi makapaghintay na pumasok sa eskwelahan. Subalit ang kanyang ina at ama ang nais ay maiwan lamang sya sa bahay at tulungan sila. Noong sya ay pitong taon gulang, ang kanyang nakakatandang kapatid ay hinikayat ang kanilang mga magulang na papasukin sya eskwelahan."
A Tiny Seed
"May inilagay si Olin sa katawan ni Koni. Ugh, kakaiba ang pakiramdam. Kahit na ano, hindi makakawala si Koni."
Isang natatanging kwentas
"Si Moru ay may malakas na gusto at hindi gusto. Kapag may nagustuhan siya, nagustuhan niya ito. At kapag hindi niya nagustuhan ang isang bagay, lubos na kinamuhian niya ito. Walang makakapagpagawa sa kanya ng mga bagay na ayaw niyang gawin at walang makakapigil sa kanya na gawin ang nais niyang gawin."
Tayo ang magbilang kasama si Moru
"Nang siya ay pagod, nakita niya ang kanyang sarili na dumudulas sa banist na may mga numero na kumakaway sa kanya. Hindi tulad ng bigas sa oras ng tanghalian, na madalas na natapos bago ang sinuman ay kahit na kalahati na puno, hindi katulad ng mga kaibigan na kinailangan na umuwi sa sandaling magsimula ang laro, Walang katapusang at walang katapusang kasiyahan, upang salamangkahin, pinagsunod-sunod, maitugma, ibinahagi, inilatag sa isang hilera, itinapon, pinagsama at kinuha hiwalay."
Tayo ang magbilang kasama si Moru
"Gusto ni Moru na pumasok sa paaralan dahil marami sa kanyang mga kaibigan ang nagpunta din. Gusto niyang bumangon sa umaga at may pupuntahan. Nagustuhan niya ang malaking palaruan ngunit hindi niya gusto ang pumasok sa klase. Ayaw niya sa guro. Naramdaman niyang nakakulong siya sa silid. Ang mga bata ay hindi maaaring magtanong, hindi sila makagalaw at hindi sila makapagsalita kung nais nilang sabihin ang mga bagay. Masama ang ulo ng guro. Ramdam ni Moru na hindi talaga gusto ng guro ang mga bata. Marahil ay hindi niya nagustuhan ang pagiging guro o pagpunta sa isang paaralan. Sa anumang kaso, hindi rin nagustuhan ng mga bata ang guro."
Tayo ang magbilang kasama si Moru
"Tuwing umaga, ang guro ay nagsusulat ng mga bagay sa pisara. Sa isang malakas na tinig, sinabi niya sa mga bata na kopyahin ito sa kanilang pasigan. Tapos lalabas na siya. Kung ang mga batang lalaki ay maaaring kopyahin ang kanyang mga bagay mula sa pisara nang maayos, tiningnan ito ng guro. Kung hindi nila ito magawa, nagalit ang guro. Kapag siya ay nagalit, tatawagin niya ang mga bata ng mga pangalan at kung nagalit siya ay matalo niya sila nang husto."
Tayo ang magbilang kasama si Moru
""Moru!";saway ng guro. ";Bakit wala kang ginagawa?"Si Moru ay mukhang blangko. "Nasaan ang pasigan mo? Bakit hindi mo pa dinala sa paaralan?"sigaw ng guro. Nakita ni Moru na galit ang guro sa kanya. Sumagot si Moru, "Nasira ang dati kong pasigan at wala akong pera upang bumili ng bago."Galit ang guro at binigyan si Moru ng isang matulis na gripo na may pamalo sa kanyang kamay."
Tayo ang magbilang kasama si Moru
"Mahinahong nagpatuloy si Moru, "Kahit na may pasigan ako ay hindi ko gagawin ang kabuuan dahil ayaw ko."Galit na galit ang guro. Sinampal niya si Moru. Nasunog ang pisngi ni Moru ng masilaw na pula. Biglang uminit na luha ang tumulo sa kanyang mga mata. Tumayo siya at tumakbo palabas ng silid, pababa ng berandah, sa kabuuan ng maalikabok na palaruan, sa pamamagitan ng sirang gate at palayo."
Tayo ang magbilang kasama si Moru
"Kinaumagahan, ginising siya ng ina ni Moru sa oras para sa paaralan. Ngunit hindi tumayo si Moru. Humiga siya sa makitid na kama na mahigpit na nakapikit. Susunod na araw ito ay ang parehong kuwento, at sa susunod na araw at sa susunod. Walang makapaniwala kay Moru na bumalik sa paaralan. Isang linggo ang lumipas at pagkatapos ay isang buwan. Umupo si Moru sa pader sa harap ng kanyang bahay."
Tayo ang magbilang kasama si Moru
"Minsan mawawala siya sa merkado ng maraming oras. Susubukan niyang ipalipad ang kanyang saranggola mula sa terasa ngunit hindi ito masaya dahil walang laman ang kalangitan. Pinagalitan siya ng kanyang ina, inaasar siya ng kanyang kapatid, pinakiusapan siya ng kanyang lola, sinuhulan siya ng kanyang tiyuhin at sinubuan siya ng kanyang mga kaibigan. Ngunit walang makapaniwala sa kanya na bumalik sa paaralan."
Tayo ang magbilang kasama si Moru
"Isang araw, umalis ang matandang guro. Isang bagong batang guro ang pumalit sa kanya. Sa araw na iyon si Moru ay nakaupo sa dingding at pinapanood ang mga bata na pumapasok sa paaralan. Wala nang nagtanong sa kanya kung bakit hindi siya sumama sa kanila. Sa halip, iniwasan siya ng mga bata sapagkat natatakot silang abalahin sila ng mga ito."
Tayo ang magbilang kasama si Moru
"Pagkatapos ay dumating ang mga libro na may mga numero. Bumagal ang mga mata at daliri ni Moru. Ang mga numero ng taba ay sumayaw kasama ang mga payat. Ang dalawang numero na balanseng isa sa tuktok ng iba pa tulad ng isang hindi matatag na gusali na naghihintay pa rin na mapunan ang silong. Ang mga dumaragdag na kabuuan ay tumingin maikli at naglupasay at tumaba at tumaba sa ilalim ng lumaki ang mga numero. Ang dibisyon ay nasa kabaligtaran lamang. Nagsimula ka sa maraming at pagkatapos kung ikaw ay maingat, pinagtrabaho mo ito upang lumikha ng isang mahabang manipis na kaaya-aya na buntot. Kung ikaw ay mapalad ay walang maiiwan. Isa-isa ang lahat ng mga numero at ang kanilang mga lansihin ay bumalik sa Moru."
Tayo ang magbilang kasama si Moru
"Tumingala siya sa puno ng mangga, ang mga dahon ay umusok sa simoy ngunit walang Moru sa mga sanga. Pumunta siya sa palengke ngunit lahat ng mga nagtitinda ng gulay ay nagbebenta ng kanilang mga gulay nang hindi ginugulo ng karaniwang barkada ng mga lalaki. Sa wakas, naglakad siya sa linya at nangyari na tumingin sa bintana ng paaralan."
Tayo ang magbilang kasama si Moru
"Isang araw, tinanong ng may batik na manok si Nanay. - Ikaw ang aking ina. Kaya, ang iyong ina ay.... -... ang iyong Lola. Sagot ni nanay na manok at nagpatuloy. - Noong maliit pa kayo, pinapasyal niya kayo bago maglakad, maghanap ng pagkain para sa inyo, turuan kayo kung paano maiiwasan ang mga uwak at lawin... Ngunit ngayon, hindi mo na muling makikita ang maririnig. Matagal na siyang pumanaw."
Ang Lola ng Batikang Manok
"Nasasaksihan ang kanyang apo na peck ng isang hindi kilalang tao, ang lola ay umusbong kaagad ang kanyang mga balahibo at binigyan ng pagsaway ang Speckled Chicken. - Sino ka upang bullyin ang aking apo? Sinabi ng Speckled Chicken pagkatapos sa lola kung paano niya namiss ang kanyang Lola. - Lola, sana nandito pa rin ang Lola ko... Kung nandiyan lang ako sa tabi ko si Lola kagaya ng apo mo ngayon...""
Ang Lola ng Batikang Manok
"Ang tandang ay tumitilaok ngunit ang araw ay hindi sumisikat."
Ang Araw at Gabi
"Nag sadya sila kay araw upang paghatian ang panahon ng kanilang trabaho, subalit ang araw ay hindi sumunod sa napag kasunduan."
Ang Araw at Gabi
"Kung hindi susunod ang araw hindi na siya pahihintulutan sa langit."
Ang Araw at Gabi
"Paikot ikot, ang kanilang galaw, Nang hindi man lamang nalulula"
Orasan
"Isang maulan na araw, sa kanyang lola Dolly naghanda upang pumunta. Ngunit hindi niya mahanap ang kanyang payong, "Naku!" Si Dolly ay naghanap ng mataas, at si Dolly ay naghanap ng mababa, "Saan kaya ito? Sana may nakakaalam.""
Si Dolly at ang kanyang Munting Pulang Payong
"Ngunit hindi siya gumalaw ng sapat para sa kuneho. Walang pasensya, kumuha ng stick ang kuneho at sinundot ang bulate. "Umalis ka!" sabi niya ulit."
Ang Kuneho at Uod
"Kinabukasan, masaya si Euis nang magising siya. Gusto niyang pumunta sa pistahan sa lalong madaling panahon. Kailangan niyang tapusin nang mabilis ang kanyang mga gawain. Kahit pagod na siya ay hindi siya tumigil para magpahinga."
Isang Pagdiriwang
"Oh, hindi ito isang aktwal na bike, sa hugis lamang ng isa. "Magkano po ang bisekleta manong?" "Labinlimang libong rupiah," sabi ng nagbebenta. Walang sapat na pera si Euis. Aha! Nakakakuha siya ng ideya."
Isang Pagdiriwang
"Lubha niyang nagustuhan ang kanta. Ngunit hindi niya matandaan ang mga letra ng kanta, kaya nag imbento sya ng mga letra ng kanta"
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan
"sa panahon ng klase ng Laro, natandaan nya na tumalon at hindi sya gumapang."
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan
""Paru-paro ang iginuhit ko hindi bangka" Wika nya kay Piggy."
Ang batang kambing at kanyang mga kaibigan
"Nong gabing yon, napansin din ni Meena na mas madaming pagkain ang nakuha ni Raju kompara sa kanya. Binigyan din sya ng itlog ng kanilang Nanay, habang si Meena ay wala. Si Mithu at nagmamasid sa likuran at hindi din sya masaya sa nangyayari."
Hating Kapatid
"Pinagalitan ni Lola si Meena dahil gusto rin nya ng itlog, ngunit ang sabi ng Tatay hindi ito patas dahil ang mga bata ay sabay na lumalaki, at sila ay parehong nag ta-trabaho ng maigi."
Hating Kapatid
"Napag tanto ni Raju na magpa ringas ng apoy at hindi madaling trabaho."
Hating Kapatid
"At binahagi nya ang prutas kay Meena, pina ngako ni Raju na tutulungan nya ito sa mga gawaing bahay kung kaya nya. Sabi ni Meena kay Raju na ang pagbabantay kay Lali ay hindi madali."
Hating Kapatid
"Hindi ako inaantok, Ina, bulong ni Tinku. Pero hindi siya narinig ng kanyang Ina dahil mabilis itong nakatulog. Lumingoin siya sa kaliwa at lumingon sa kanan. Humiga ng padapa at patihaya. Pero hindi siya makatulog!"
Goodnight, Tinku!
"Si Tinku at ang kanyang mga kaibigan ay tumalon at hinagis at gumulong hanggang sa humikab si Tinku. Inaantok na ako. Kailangan ko nang umuwi. sabi ni Tinku. Masaya siya na marami siyang bagong kaibigan. Nagkukusot malapit sa kanyang ina, sabi niya, Ang gabi ay hindi isang malungkot na lugar, ina. Ang gabi ay puno ng mga kamangha-manghang nilalang. Oo, sagot ng kaniyang ina. Ang iyong mga bagong kaibigan ay panggabi, tulad ng ligaw na aso."
Goodnight, Tinku!
"Nangako ang barbero na hindi niya ito ipagsasabi. Lumipas ang mga araw at nagsimulang lumaki ang kaniyang tiyan. “Kailangan kong masabi ito sa iba, kung hindi sasabog ang aking tiyan!” naisip ng barbero."
The King's Secret
"Hinila ang kawawang musikero. “Itapon siya sa kulungan!” galit na utos ng Hari. “Ngunit hindi siya ang tumugtog,” katuwiran ng bantay. “Ang tambol, mahal na Hari,” dagdag ng bantay."
The King's Secret
"Isang araw, ang mga kaibigan ni Tipaklong ay hindi maayos ang pakiramdam at napagpasiyahang manatili sa bahay. Hindi ito binigyang pansin ni Tipaklong. Siya ay tumakbo palabas at naglaro pa rin."
Nagsalita na si Tipaklong
"Iniisip ng tipaklong ang tungkol sa pagtigil upang batiin ang kanyang kaibigan. Ngunit nagagalit pa rin siya na ang Cricket ay hindi dumating upang maglaro, kaya't siya ay lilipad."
Nagsalita na si Tipaklong
"Ilang araw ang lumipas, binisita ni Kuliglig si Tipaklong. "Saan ka nanggaling?" tanong ni Tipaklong. "Bakit hindi ka tumungo ng damuhan upang maglaro?" "Ah, nagkaroon ako ng matinding sakit ng tiyan at ulo. Halos di ako makalakad," daing ni Kuliglig."
Nagsalita na si Tipaklong
""Ay, hindi ko namalayan na ikaw pala iyon!" Sabi ni Palaka. "Hindi ako nakakakita ng maayos nitong mga nakaraang araw. Ano ang ginagawa mo dito?" Sumagot ang tipaklong, "Pupunta kami sa doktor. Ang kuliglig ay may sakit.""
Nagsalita na si Tipaklong
""Kuliglig, sa tingin ko'y hindi nakasasama sa kalusugan ang mga kemikal na iwinisik mo sa mga pananim mo. At ang mga sisidlan na itinapon sa tubig ay maaaring nakasama sa paningin at balat ni Palaka.""
Nagsalita na si Tipaklong
"Nang naging malusog muli si Kuliglig, nilinis niya ang mga basura sa tubig. Napag-alaman niya ang mga bagong pamamaraan sa pag-alaga ng kanyang mga pananim na hindi gumagamit ng mga nakakalasong kemikal."
Nagsalita na si Tipaklong
"Si Ulap ay nagseselos dahil sa palagay ng mga tao, ay mas mahalaga ang Araw kaysa sa kanya. " HIndi ka naman magaling!" Sabi ni Ulap. "Nag iisa lamang ang hugis mo at hindi nagbabago, nakakasawa ang sinusunod mong landas habang naghahatid ka ng init at liwanag sa mundo. Samantalang ako, maaari akong maglakbay sa anumang direksyon at magbago sa anumang hugis na akala mo.""
Ang Selosong Ulap
"Si Araw naman ay patuloy na nagniningning, hindi sya naabala sa mga sinabi ni Ulap,"
Ang Selosong Ulap
"Ngunit, hindi nagtagal, ang mga sinag ng init ng Araw ay nagsimulang tuyuin ang mundo!"
Ang Selosong Ulap
"Nakiusap ang Araw sa Ulap na hayaan syang lumiwanag. "Pakiusap, maraming buhay ang mapipinsala kung hindi ako makapagbigay liwanag sa lalong madaling panahon."
Ang Selosong Ulap
"Ngunit ang mga tao ay hindi na pinupuri si Ulap. Ang kanilang mga bahay ay binabaha at sila ay natakot."
Ang Selosong Ulap
"Habang naghahatid ng liwanag at init si Araw, ang tubig na hindi nahigop ng lupa ay nagsimulang maging singaw at bumalik sa langit at humupa ang baha"
Ang Selosong Ulap
"Nakikita mo na, na pareho tayong kailangan ng mund," sabi ni Araw kay Ulap. "Kung wala ka, maging tuyo ang lupa, at kung wala ako, ang tubig ay ay hindi makababalik sa langit upanng maging ulap at ulan. Tayo ay bahagi ng isang siklo at pareho tayong mahalaga"
Ang Selosong Ulap
"Kung hindi ka pa nakakarating doon, siguradong dapat kang pumunta!"
Si Didi at ang kanyang Motorsiklo
"Ang Tetra - amalia syndrome ay kakaibang sakit n kawalang ng kamay at paa. Ang Tetra ay hango sa Griyego na salita na ibig sabihin ay apat.,ang amelia ay hindi natuloy sa pgbuo ng kamay at mga paa sa pgkapanganak. Maraming tao ang nag aakala na ang may mga sakit na ganito ay nkadepende sa ibang tao. Maraming kayang gawin ang may sakit ng ganito. Kaya nilang umalis sa wheelchair, kumain, magbihis, mgpinta, maglangoy, maglakad at makgawa pa ng mga bagay ng mag isa. Maraming sikat na halimbawa ang may Tetra-Amelia: Joanne Oriordan, isang manunulat at isang aktibista pra sa may mga disability. Zuly Sanguino, tanyag na artist sa buong mundo na nais mgkaroon ng bahay amounan."
Emma
""Munting Daisy, maari nating ipagaspas ang ating mga pakpak subalit hindi natin kaya lumutang," Ang sabi ni Inay."
Kamangha-manghang si Daisy
"Hindi susuko si Daisy. Araw-araw ay nag-eensayo siya nang mag-isa, pinapapasok ang mga pakpak. Flap, flap, flap, sasapakin niya ang kanyang mga pakpak ngunit hindi niya maiangat ang lupa."
Kamangha-manghang si Daisy
"Ang maliit na langgam ay hindi nagkaroon ng maiinom sa mahabang panahon."
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati
"Mamamatay ako kapag hindi ako nakainom ng tubig. Kaya binigyan siya ng matalinong ardilya ng isang mapa upang sundin, at hinahangad niyang swertehin ito."
Paano nailigtas ng Langgam ang Kalapati
"Dahan-dahan silang pinulot ni Arin, isa-isa, hanggang sa maging dalawampu. Ang balde ay nilagyan ng mga dayami upang hindi pumutok ang mga itlog."
Ang Itlog na Maalat ni Nanay
"Ang hirap at pinagpapawisan si Arin. Pinunasan niya ang kanyang mukha at hindi sinasadyang nadilaan ang kuwarta. Ugh! Napakaalat!"
Ang Itlog na Maalat ni Nanay
"Ibalot ang mga itlog sa pulbo ng ladrilyo, asin at masa ng abo! Ngunit hindi nagustuhan ni Arin ang susunod na hakbang."
Ang Itlog na Maalat ni Nanay
"Hmm... ang itlog ay hindi kasing sarap gaya ng dati. Hindi pa ito masyadong maalat. Walang ibang magagawa si Arin kundi maghintay."
Ang Itlog na Maalat ni Nanay
"Oh! Anong uri ng kinang ito? Bakit ang Ilaw nya ay hindi maliwanag? Kailangan ko pang lumapit at tignan."
Misyon ni Alates
"Balik hindi pala ito pinang mumulan ng ilaw. Tubig! Bakit maraming alitaptap doon?"
Misyon ni Alates
"Kung ang alitaptap ay hindi makahanap ng kanyang kapareha, Sila lamang ay mabubuhay ng isang gabi. Pero kung sila ay makahanap ng kapareha, sila ay bubuo ng isang panibagong pangkat. Ang babaeng alitaptap ay maaaring maglabas ng tatlumpong libong itlog sa loob ng isang araw."
Misyon ni Alates
"Ang araw ay sumisikat nang marating namin ang Minar. Maraming tao, at sabay kaming kumakanta at naglalagay ng mga bulaklak sa paanan ng rebulto. Sa karamihan ng tao, narinig ko ang mga tao na nagsasalita ng mga wikang hindi ko alam. Sinabi ni Inay na maraming wika ang Bangladesh at lahat sila ay magaganda."
Ekushey February
"Ang iba naman ay gumamit ng ilog sa iba`t ibang paraan. Ang ilang mga tagabaryo ay natagpuan ang mga bihirang mineral sa tabing ilog. Hinuhukay nila ang mga mineral upang ito'y ibenta. Ngunit hindi nila naisip na tinapon nila ang mga basura mula sa kanilang paghuhukay pabalik sa ilog."
Mahiwagang Ilog
""Hindi na ako ang iyong Mahiwagang Ilog. Kung hindi ka lumipat, mahuhuli kita!""
Mahiwagang Ilog
"Sa wakas ay humupa ang tubig. Ngunit ang karamihan sa nayon ay nawasak. Ang tubig ay hindi ligtas na maiinom o lutuin o naliligo. Nagsimulang magkasakit ang mga tao."
Mahiwagang Ilog
"Maingat, nagtungo siya sa ilog at nagtanggal ng ilang pirasong basura. Umakyat ang ilog. Natakot si Thida ngunit hindi siya gumalaw."
Mahiwagang Ilog
""Mangyaring tulungan mo ako," sabi ng ilog. "Ayokong maging pangit at masama, ngunit hindi ko ito mapigilan. Ang mga bagay na inilagay sa aking katubigan ay nagbago sa akin.""
Mahiwagang Ilog
"Galit pa rin ang ilog ngunit ang mga hampas ng alon nito ay hindi na umaabot sa nayon."
Mahiwagang Ilog
"Subalit, hindi pa tapos ang ginawa ni Thida. “Tignan niyo ang mga basurang umaagos papunta rito!” Ani niya sakaniang mga kaibigan. “Ako’y lalangoy sa ilog at kukunin ko ang mga basura.” Dagdag pa niya. “Huwag, masiyadong mapanganib!” Sigaw ng kaniyang mga kaibigan."
Mahiwagang Ilog
"Ngunit hindi makikinig si Thida at mag-iisang lumusong sa tubig. Ang lakas ng tubig ay sobrang malakas. Halos itulak siya nito sa ilalim."
Mahiwagang Ilog
"Mula sa araw na iyon, hindi na muling dudumihan ng mga taga baryo ang tubig. Nanatili ito sa kanilang Mahiwagang `ilog na binibigyan si Thida at ang kanyang mga kaibigan ng ligtas at espesyal na lugar upang maglaro."
Mahiwagang Ilog
"Hindi ko nagustuhan ang mga sapatos. Hindi sila makulay at hindi nila ako pinatatangkad. Ang ibang mga bata ay may mga sapatos na umiilaw at tumatalbog. Ako ay may dyut na sapatos."
Gintong Sapatos
"Ang daan patungong ilog ay puno ng mga bato at tinik. Kaya naman laging may nasisiraan ng gulong sa daan. Pagkatapos, kailangan nilang itulak ang bisikleta pauwi at hintayin ang tulong ng kanilang mga magulang upang maalis ang gulong! Mahilig si Darshanang lumutas ng mga problema, ngunit tila hindi niya maaayos ang isang ito."
Darshana's Big Idea
"Hinanginan ni Darshana ang mga gulong at kaniyang napansin na hindi natanggal ang idinikit niyang gum at sticker. “Kung mayroon akong mas matibay na stickers kakayanin ko ng ayusin ang mga gulong kahit saan at kahit anong oras pa,” nasabi na lang siya sa kaniyang sarili."
Darshana's Big Idea
"Kinabukasan, nagtatrabaho si Darshana sa pagtatanong sa kanyang mga kaibigan. Ang ilan sa kanila ay nagsabi na hindi sila bibili ng sticker patch ngunit marami rin ang nagsabi ng dami ng pera na nasisiyahan silang bayaran."
Darshana's Big Idea
"Mabilis na umikot-ikot si Jupiter habang hinahanap si Pluto. "Masyadong mabagal yung pag-ikot ni pluto, hindi ko siya nahanap.""
Finding Pluto
"Napailing si Neptune at sinabi, nakita ko siya nag empake ng kayang bags. Siya ay malungkot. Pero hindi niya sinabi kung saan siya pupunta at bakit.""
Finding Pluto
"Nakaupong mag isa si Pluto, taliwas sa kanyang normal na pag ikot. Masaya ang mga planeta at sa wakas, nahanap na nila si Pluto! Tinanong nila siya kung bakit siya naglaho. "Pinagbawalan ako ng mga Siyentipiko na maging planeta sapagkat ako ay maliit at hindi kayang banggain ang malalaking bagay sa aking landas.""
Finding Pluto
"Muling ang segundong kamay ay nag tik tok. Kailangan matutunan ang kahalagahan ko! Noong unang panahon, ang mga tao ay hindi nabibilang ang segundo. Ang kaunan-unahang orasan ay ang oras bawat araw, katulad nito. nasusukat ng tao ang pagdaan ng oraw at panahon sa pamamagitan ng galaw ng anino mula saa lupa."
Ang Kapangyarihan ng Oras
"hinila ng hinihila ni Henry, ngunit hindi sya makaalis sa mga gears. Ang higanteng lakawit ay nag indayog papunta sa kanila. Sobrang ingay ng higanteng orasan pagkiskis ng kanyang kamay. Sumigaw ang segundong kamay, Bilis, tanggalin mo na ang sapatos mo. Wala na tayong oras!."
Ang Kapangyarihan ng Oras
"Wow!Anong kakaibang panaginip. at anong kakaibang segundo ang ginawa! naibulalas ni Henry. Sobrang nakakamangha na hindi ko masukat bawat isang simpleng oarasan sa aking silid. Siguro panahon na para ibalik ko sa dati ang segundong kamay."
Ang Kapangyarihan ng Oras